Το όνομα του Tiziano Internò σίγουρα λέει πολλά στους Ντακαριανούς και στους λάτρεις του off-road. Αλλά το “Rally POV” σίγουρα λέει ακόμα περισσότερα. Δεν μιλάμε για άλλον από το οδοιπορικό, την άποψη (αυτό σημαίνει POV, ή Point of View) ενός «ρομαντικού τυχοδιώκτη» που εδώ και τρία χρόνια ασχολείται με το Ντακάρ. Επιπλέον, στην κατηγορία Malle Moto, τώρα Original by Motul, όπου δεν μπορείτε να βασιστείτε στη βοήθεια ενός μηχανικού. Ο οδηγός από την Μπρέσια, μέσω βίντεο και κοινωνικού περιεχομένου, έφερε πολλούς ανθρώπους πιο κοντά στον κόσμο του Ντακάρ, απαντώντας σε ερωτήσεις και διευκρινίζοντας αμφιβολίες, καθώς και δείχνοντας κάποιο υπόβαθρο σε έναν πάντα συναρπαστικό και επικίνδυνο αγώνα. Αλλά από πού ξεκίνησαν όλα αυτά; Στην EICMA είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε συνέντευξη από την Internò, να τι μας είπε.
Αυτό το «όνειρο που λέγεται Ντακάρ» συνεχίζεται για σένα.
Ξεκίνησα πριν από τρία χρόνια, φτιάχνοντας μια μοτοσυκλέτα στο γκαράζ, έτσι ως πραγματικός πρωτάρης στη μάχη. Τώρα εκπροσωπώ μια ιταλική μάρκα ως επίσημα υποστηριζόμενος οδηγός. Ένα όνειρο που δεν σκέφτηκα ποτέ να το πραγματοποιήσω όταν ξεκίνησα αυτόν τον δρόμο.
Πείτε μας πώς ξεκίνησε αυτή η περιπέτεια.
Τον πρώτο χρόνο αγωνίστηκα με ένα Beta που έφτιαξα μόνος μου: είχε πολλά ελαττώματα, συν ότι ήταν η χρονιά του Covid, οπότε δεν είχα καταφέρει ποτέ να το δοκιμάσω στην έρημο. Βρέθηκα λοιπόν να αγωνίζομαι με ένα ποδήλατο που δεν είχα δοκιμάσει ποτέ και σαφώς είχα κάποια προβλήματα. Πέρυσι χρησιμοποίησα ένα ποδήλατο πελάτη Husqvarna, το οποίο όλοι αποκαλούν το τέλειο ποδήλατο, πράγματι το μοναδικό ποδήλατο για το Dakar αν θέλετε να το τελειώσετε! Ως εκ τούτου, έζησα μια εκ διαμέτρου αντίθετη εμπειρία: ένα αξιόπιστο, δοκιμασμένο όχημα, ίσως όχι εύκολο αλλά και πάλι πολύ ασφαλές.
Στην επόμενη έκδοση θα οδηγείτε το Fantic.
Το έχω δοκιμάσει ήδη για περισσότερα από 3000 χλμ στο Μαρόκο και πρέπει να πω ότι νομίζω ότι βρήκα την αδελφή ψυχή μου! Είναι ένα ποδήλατο που είναι πολύ πιο κοντά σε ένα enduro, επομένως πιο φιλικό, πιο εύκολο και, από πλευράς δυναμικής οδήγησης, σας θυμίζει τα οχήματα που οδηγούσατε πάντα εκτός δρόμου. Έχει όλα όσα χρειάζεστε για το Dakar, αλλά, όσον αφορά την οδηγική συμπεριφορά, παραμένει ένα ποδήλατο, επομένως πραγματικά διασκεδαστικό και απολαυστικό. Ας δούμε πώς θα πάει! Τώρα ελάχιστα λείπουν: στις 28 Νοεμβρίου θα επιβιβαστούμε τα οχήματα στο Le Castellet, στις 31 Δεκεμβρίου ξεκινά ο πρόλογος.
Τώρα υποστηρίζεστε επίσημα, αλλάζουν λίγο οι στόχοι;
Βασικά, όχι. Είμαι σίγουρα καλύτερος, είμαι καλύτερα εκπαιδευμένος και πιο συνειδητοποιημένος για το τι με περιμένει, κάτι που σίγουρα θα με βοηθήσει στον ρυθμό που θα μπορέσω να κρατήσω στην πορεία των σταδίων. Αλλά η πρώτη μου αποστολή είναι να πω σε όσους βρίσκονται στο σπίτι για το Ντακάρ. Μέχρι στιγμής το “Rally POV” έχει 100.000 θαυμαστές που ακολουθούν, κατά τη διάρκεια του Dakar φτάνουμε επίσης σε περισσότερους από ένα εκατομμύριο μοναδικούς λογαριασμούς. Δεν θα ήθελα να ενδώσω στον εγωισμό ή στην επιθυμία να φτάσω κάπου και μετά ίσως να αποσυρθώ στο 4ο, 5ο, 8ο στάδιο λόγω ατυχήματος. Στόχος μου είναι να παραμείνω συγκεντρωμένος στον πρώτο μου στόχο, να τελειώσω τον αγώνα.
Η κατηγορία δεν θα αλλάξει σε σχέση με το προηγούμενο Ντακάρ.
Θα μείνω στο Malle Moto, επομένως χωρίς μηχανικό, και δεν είναι κάτι τετριμμένο. Μόλις τελειώσει η σκηνή, πρέπει να τα κάνω όλα μόνος μου: να αλλάξω λάδια, φίλτρα, λάστιχα, εν ολίγοις, να φτιάξω το Piera μου. Το ονόμασα φέτος. Επίσης σε αυτή την περίπτωση λίγη περισσότερη επίγνωση που θα με βοηθήσει να καταλάβω πότε να κλείσω το γκάζι και να τελειώσω τη σκηνή παρά να τα πετάξω όλα. Είμαι όμως προετοιμασμένος και τον Δεκέμβριο θα πάμε ξανά στο Μαρόκο για μια εβδομάδα δοκιμών, ένα ακόμη όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Ο κύριος στόχος, ωστόσο, παραμένει να το πούμε στο Ντακάρ.
Πώς θα περιγράφατε το Malle Moto;
Είναι μια οικογένεια! Φέτος θα είμαστε 26 πιλότοι, αλλά σε κάνουν να νιώθεις παιδί. Με την έννοια ότι, όταν φτάνεις κουρασμένος στο μπιβουάκ το βράδυ, έχεις ανθρώπους που έχουν ετοιμάσει το κλουβί σου, το καβαλέτο σου, σου φέρνουν φαγητό ή ποτό… Είναι χρυσόπαιδα που, εκτός από το να ελέγχουν ότι δεν έξυπνοι, είναι οι πρώτοι που σου δίνουν υποστήριξη, όχι μηχανικά αλλά σίγουρα σε συναισθηματικό και ανθρώπινο επίπεδο. Νιώθεις πραγματικά μέρος μιας οικογένειας, με αυτούς τους πιλότους να προσπαθούν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον στα δύσκολα αλλά και στην καθημερινότητα.
Πνεύμα διαφορετικό από το προηγούμενο.
Οι πρώτοι κάνουν άλλο άθλημα. Αν κάποιος κάψει έναν συμπλέκτη, δεν λέω ότι του δίνει το μεσαίο δάχτυλο, αλλά σίγουρα δεν σταματά. Ας πούμε ότι στις πρώτες 20-30 θέσεις υπάρχει καθαρό αγωνιστικό πνεύμα, το λέω MotoGP! Φέτος είδαμε ότι, μετά από 10 στάδια, τα πρώτα 5 ήταν σε ένα λεπτό: δεν ξέρω πόσες δεκάδες ώρες ειδικών, παρόλα αυτά ήταν ακόμα εκεί και αγωνίζονταν στα όρια των δευτερολέπτων. Εμείς, από την άλλη, είμαστε πιο ερασιτέχνες, τυχοδιώκτες, κρατώντας κατά τη γνώμη μου το πνεύμα του Ντακάρ. Για όσα είχε στο μυαλό του ο Thierry Sabine, νομίζω ότι είναι ωραίο να το πω. Γι’ αυτό θέλω να παραμείνω πιστός τόσο στη γραμμή επικοινωνίας μου όσο και στον τρόπο ζωής και ερμηνείας αυτής της φυλής. Κοιτάζω την κατάταξη σε ένα ιταλικό ή ευρωπαϊκό ράλι, αλλά προτιμώ να μοιράζομαι το Ντακάρ με έναν νέο φίλο που γνώρισα στο δρόμο και που μπορεί να σταμάτησα για να βοηθήσω.
Αν μπορούσατε να επιστρέψετε, τότε θα θέλατε να ζήσετε αυτό το πρωτότυπο Ντακάρ, στην Αφρική.
Ασφαλώς! Δεν αρνούμαι ότι το Africa Eco Race είναι ένας αγώνας που θα ήθελα να κάνω. Πέρα από την Αφρική, που μου αρέσει γι’ αυτό που μπόρεσα να ζήσω, μου φαίνεται ότι διατηρεί αυτή τη δυναμική του ταξιδιού. Όπως θα έλεγε ο μεγάλος μου δάσκαλος Toni Merendino, «Μοιάζεις με τα σκατά που τρέχουν στους σωλήνες!» Με την έννοια ότι πολλές φορές επιστρέφουμε στο ίδιο μπιβουάκ αφού έχουμε διανύσει 700 χλμ, εκ των οποίων ίσως 3-400 χλμ μεταφοράς, και μερικές φορές αναρωτιέσαι γιατί. Από αγωνιστικής πλευράς είναι τέλειο, με την έννοια ότι υπάρχει ο αγώνας, το αγωνιστικό πνεύμα, αλλά από την πλευρά της περιπέτειας και του πρωτότυπου πνεύματος, σίγουρα κάτι λείπει. Το Africa Eco Race, από την άλλη πλευρά, κατά τη γνώμη μου εξακολουθεί να διατηρεί κάτι από αυτό το πνεύμα της ανακάλυψης: δεν τρέχεις απλώς για χρόνο, αλλά για εξερεύνηση. Υπάρχει η βαθμολογία, ο Svitko και ο Gerini μετά έπαιξαν άσχημα φέτος, αλλά καταλαβαίνεις ότι ίσως είναι κι αυτό ένα ταξίδι, μια εμπειρία που μπορεί να σου αφήσει κάτι παραπάνω.
Ένα βραχυπρόθεσμο έργο;
Αυτή την χρονιά [2023] θα είναι τον Μάρτιο του επόμενου έτους [2024] Αντίθετα, θα επιστρέψει τον Ιανουάριο, για να συμπέσει με το Ντακάρ. Έτσι, το 2023 θα μπορούσε απλώς να είναι η κατάλληλη χρονιά για να το κάνετε! Το σκέφτομαι ήδη.
Σας αρέσει το «παλιό πνεύμα» του Ντακάρ, αλλά με τη σύγχρονη τεχνολογία να το πείτε. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα;
Επίσης, κάνω enduro σε όλο τον κόσμο εδώ και 11 χρόνια. Το 2015 έκανα τον πρώτο αγώνα των Absolutes της Ιταλίας στο Lignano Sabbiadoro: το Σάββατο είχα τερματίσει 3ος, την Κυριακή έβρεχε και είπα αρκετά. Φόρτωσα το ποδήλατο, πούλησα τα πάντα και σταμάτησα τους αγώνες. Δεν έχω αγγίξει πια το ποδήλατο: όχι εντελώς, με την έννοια ότι έχω κάνει κάποια ταξίδια ούτως ή άλλως, αλλά δεν έχω κάνει πια ανταγωνισμό. Το 2019 είχα μια εμπειρία που σίγουρα άλλαξε τη ζωή μου: έφυγα από το Τορίνο και έφτασα στο Βόρειο Ακρωτήριο με ποδήλατο. Ονομάστηκε North Cape 4000, μια εκδήλωση που δεν υποστηρίζεται, οπότε με τις τσάντες και το ποδήλατό σου, και έτσι έπρεπε να φτάσεις στο North Cape, με μέσο όρο 280 km την ημέρα. Και έφτασα εκεί χωρίς προπόνηση! Μόλις επέστρεψα από αυτό το ακατέργαστο αλλά απίστευτο γεγονός, που σε οδηγεί να ξεπεράσεις όλα εκείνα που νόμιζες ότι ήταν όρια, ρώτησα τον εαυτό μου “Τι κάνω τώρα?” Εκεί ήρθε η ιδέα του Ντακάρ.
Ένα γεγονός, όμως, όχι μόνο βιωμένο, αλλά ειπωμένο.
Δεν είμαι πια αναβάτης, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ως τέτοιο και δεν κοιτάζω την κατάταξη, οπότε γιατί να μην συμμετάσχω στη δουλειά μου, αφού έχω πρακτορείο επικοινωνίας, στον αγώνα. Προσπαθώντας να αφηγηθώ αυτό το ταξίδι σε ένα είδος ταξιδιωτικού ημερολογίου. Από εκεί άρχισα να το δημιουργώ, επίσης για να διαλύσω κάποια ταμπού. Ήθελα να αποκαλύψω τις απαντήσεις που πήγα να αναζητήσω σε ερωτήσεις και αμφιβολίες που είχα, ίσως ακόμη και να σκάβω, να ρωτάω, να πληρώνω. Νομίζω ότι αυτή ήταν η πραγματική επιτυχία: πήγα να ικανοποιήσω την περιέργειά μου, που ήταν και αυτή χιλιάδων ανθρώπων.
Ποιες είναι οι ερωτήσεις που σου κάνουν πιο συχνά;
Σίγουρα η πιο δημοφιλής ερώτηση είναι πόσο κοστίζει. Πρέπει να πω ότι οι followers, ή τουλάχιστον όσοι παρακολουθούν, αποτελούν συχνά πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία βίντεο. Τώρα πίσω μου έχω μια ομάδα που δουλεύει για το Rally POV, όλοι μαζί πάμε να κοιτάξουμε να δείξουμε το παρασκήνιο ίσως για μένα ασήμαντο, αφού είμαι μέσα σε αυτό, αλλά για όσους είναι στο σπίτι εξακολουθούν να είναι αμφίβολοι Hamletic. Ακόμα και αυτοί που με ακολουθούν με βοηθούν πολύ στη δημιουργία της ιστορίας. Γι’ αυτό λέω ότι ο πρώτος στόχος είναι να τελειώσω το Ντακάρ: Νιώθω ότι φέρνω μαζί μου όλους τους ανθρώπους που με υποστηρίζουν. Είναι περίεργο συναίσθημα γιατί θεωρητικά είμαι μόνος στην έρημο, αλλά στην πράξη δεν νιώθω μόνος: είναι κάτι όμορφο και ρομαντικό.
Ντακάρ, η πρόκληση του 2023: εδώ είναι το νέο μονοπάτι
Αγωνιζόμαστε ξανά στη Σαουδική Αραβία: σας αρέσει η διαδρομή;
Σε σκηνογραφικό επίπεδο ό,τι και να πουν είναι υπέροχο. Οι περιοχές που διασχίζεις είναι απίστευτες και η ποικιλία των σπεσιαλιτέ ανείπωτη: περνάς από πετρώδη μονοπάτια σε αμμόλοφους στην ανοιχτή έρημο σε απόσταση 100 χιλιομέτρων. Μια ποικιλία που για παράδειγμα σε Σενεγάλη, Μαυριτανία, Αλγερία, Τυνησία δεν υπάρχει. Μπορεί να υπάρχει το Μαρόκο, αλλά μιλάμε για ένα πολύ πιο όμορφο και μεγαλύτερο «Μαρόκο». Όσον αφορά τις διαδρομές με πείθει πολύ! Αυτό που μου λείπει, όμως, είναι το ταξίδι: δεν ξέρω, θα ήθελα να ξεκινήσω από τις πυραμίδες της Αιγύπτου και να φτάσω στο Ντουμπάι, μετά θα ένιωθα σαν Dakar 3.0. Αλλά κατά τη γνώμη μου, όταν έτρεξαν στη Νότια Αμερική, αυτό το πράγμα ήταν εκεί, πήγαν πραγματικά στην εξερεύνηση. Εδώ, όντας δεσμευμένος σε κατάσταση, λείπει η «ρομαντική και περιπετειώδης» πλευρά. Αλλά ως οδηγός, αυτό που βιώνεις είναι ακόμα απίστευτο.
Τι θα μπορούσε να αλλάξει κατά την άποψή σας για αυτήν την «εκείνη πλευρά»;
Φέτος όμως θα πάμε πολύ: θα ξεκινήσουμε από την Ερυθρά Θάλασσα, θα φτάσουμε στα βόρεια σύνορα και μετά θα κάνουμε μια μεγάλη διαγώνιο προς το Νταμάμ. Δεν έχουν ανακοινώσει ακόμα τα δρομολόγια, αλλά περιμένω 9-10.000 χλμ, οπότε καλό ταξίδι. Για να πούμε ότι τελικά είναι θέμα συμβάσεων: το Dakar είναι μια εταιρεία πάνω από όλα και πρέπει να τα βγάλει πέρα. Η ελπίδα μου είναι ότι τα επόμενα χρόνια θα παραμείνουμε στη Σαουδική Αραβία, αλλά ίσως επεκτείνουμε κάποια στάδια ακόμα και εκτός. Υπάρχει το Άμπου Ντάμπι, με μια όμορφη έρημο, ή το Ντουμπάι, που σίγουρα θα έδινε…