Είναι το δεύτερο Ντακάρ του, αλλά αυτή τη φορά το τελείωσε και εξαιρετικά αποτελέσματα. Ο Paolo Lucci, με καταγωγή από το Castiglione Fiorentino, όπως και ο επιφανής προκάτοχός του Fabrizio Meoni, ξεχώρισε ως ο καλύτερος Ιταλός σε αυτόν τον περίφημο αλλά δύσκολο διαγωνισμό. Συνεχής ανάπτυξη για τον αναβάτη της Τοσκάνης, του οποίου ο πρωταρχικός στόχος είναι να βελτιώνεται συνεχώς, εξομαλύνοντας τυχόν ατέλειες. Πώς ήταν όμως το Ντακάρ σας; Και ποια είναι τα σχέδια για φέτος; Είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για αυτό με τον Πάολο Λούτσι, ιδού η συνέντευξή μας.
Πώς βαθμολογείτε το Dakar 2023;
Φέτος πήγε καλά. Πέρυσι έσπασα το ποδήλατο, αλλά αυτή τη φορά άλλαξα μερικά πράγματα, συμπεριλαμβανομένης της προπόνησης και της ομάδας. Πέρα από ένα τρακάρισμα την 5η μέρα που με ζαλίστηκε λίγο, χαίρομαι για τα υπόλοιπα. Έκανα κάποιες καλές βελτιώσεις τόσο στην ταχύτητα όσο και στη διαχείριση του αγώνα, αυτό ήταν το σημαντικό.
Είστε τώρα με την BAS World KTM Racing Team, πώς ήταν αυτή η αλλαγή;
Ήταν ένα σημαντικό βήμα τόσο για αυτό το Ντακάρ όσο και για το μέλλον. Είναι ένας άλλος κόσμος: τα παιδιά της ομάδας δουλεύουν πολύ καλά και μια πολύ καλή ατμόσφαιρα έχει δημιουργηθεί μέσα στην ομάδα και η μοτοσυκλέτα είναι πάντα τέλεια. Είμαι χαρούμενος. Στη συνέχεια επιβεβαίωσα ολόκληρο το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και το Ντακάρ 2024 μαζί τους.
Είχες συγκεκριμένο στόχο ή ήθελες πρώτα να καταλάβεις πώς ένιωθες;
Στο τέλος ήλπιζα στο αποτέλεσμα που πήρα. Ωστόσο, σε έναν αγώνα όπως το Dakar, δεδομένου ότι το επίπεδο πάντα ανεβαίνει και ότι υπάρχουν τόσοι δυνατοί αναβάτες, είναι δύσκολο να κάνω μια πρόβλεψη στην αρχή και δεν μου αρέσει καν. Ξεκίνησα τις πρώτες μέρες και μετά από εκεί είδα λίγο πολύ την ταχύτητα που είχα και τι μπορούσα να κάνω.
Ανέφερες το ατύχημα σου. Μπορείτε να μας πείτε τι έγινε;
Την πέμπτη μέρα τράκαρα σε γρήγορη πίστα, με πέταξε το ποδήλατο και κύλησα αρκετά. Αρχικά δεν μπορούσα να σηκωθώ, είχα χτυπήσει την πλάτη, τον λαιμό, το κεφάλι μου συγκεκριμένα. Τότε είδα ότι είχα καταστρέψει όλα τα όργανα, δεν μου είχε μείνει τίποτα: σήκωσα το ποδήλατο, έκοψα τα καλώδια και τα άφησα όλα εκεί. Έμειναν άλλα 170 χιλιόμετρα και πήγα μετά τις πίστες. Ήταν μια αρκετά δύσκολη μέρα, ίσως η πιο δύσκολη που είχα ποτέ.
Μια σκηνή «στο σκοτάδι» με μια ορισμένη έννοια.
Ευτυχώς ήταν όλο άμμος. Χρειάστηκε λίγο μάτι, αλλά μου είχε μείνει και το GPS της οργάνωσης, οπότε από εκεί μπόρεσα να δω τα σημεία και σε ποιο χιλιόμετρο βρισκόμουν. Το μόνο, όμως, είναι ότι δεν ήμουν πολύ διαυγής, έβλεπα άσχημα και είχα ζαλάδες. Δεν ήταν ακριβώς το καλύτερο.
Τι σου είπαν μόλις έφτασες;
Είχα εξετάσει τον εαυτό μου και δεν είχα τίποτα σπασμένο, μόνο ένα τραύμα στο κεφάλι συν μερικά χτυπήματα εδώ κι εκεί. Τις επόμενες μέρες, μέχρι το στάδιο της ανάπαυσης, δεν ένιωθα καλά. Ωστόσο, το σωματείο της ομάδας φρόντισε την πλάτη και τον λαιμό μου, οπότε ήμουν ήδη λίγο καλύτερα. Τώρα όλα αυτά τελείωσαν και ξεκίνησα ξανά τις προπονήσεις.
Πολλοί είπαν ότι αυτό ήταν ένα πιο δύσκολο Ντακάρ. Πώς σας φάνηκε;
Η πρώτη εβδομάδα ήταν πολύ απαιτητική, ήταν μεγάλες σπεσιαλιτέ και πολύ ποικίλες ως προς το είδος του εδάφους. Υπήρχαν και εκείνες οι βροχερές μέρες που δεν έκαναν τα πράγματα πιο εύκολα, αλλά μου άρεσε πολύ. Ήταν αρκετά επιλεκτικό, με την έννοια ότι οι προπονήσεις βγήκαν σε εκείνες τις μεγάλες ειδικές και είχα προετοιμαστεί αρκετά. Η δεύτερη εβδομάδα ήταν διασκεδαστική γιατί τρέξαμε στο Empty Quarter, αλλά ήταν αρκετά σύντομες προσφορές, όπου ήμασταν όλοι μαζί, οπότε ήταν δύσκολο να κάνουμε τη διαφορά. Ήταν διασκεδαστικό, αλλά προσωπικά θα προτιμούσα λίγο μεγαλύτερες προσφορές.
Υπήρχε κάποιο είδος εδάφους που σας έφερε στη μεγαλύτερη δυσκολία;
Υπέφερα πολύ τη 2η και 6η ή 7η μέρα. Με λίγα λόγια τα ιδιαίτερα που ήταν όλα πέτρες και με μέτρια-αργή ταχύτητες, σχεδόν ένα enduro special αλλά μήκους 400 χλμ. Σε αυτές τις εκτάσεις δεν είχα καλή αίσθηση. Θα πρέπει να το δουλέψω ή ας ελπίσουμε ότι δεν θα είναι στο επόμενο Ντακάρ!
Αναφερθήκατε στη βροχή, πώς χειριστήκατε αυτήν την κατάσταση;
Ευτυχώς δεν το πήρα ποτέ κατά τη διάρκεια της ειδικής. Την 4η μέρα καταφέραμε πρώτα οι 20 να το αποφύγουμε, το πιάσαμε μόνο στη μεταφορά και ταλαιπωρήθηκα πολύ από το κρύο. Ήταν λίγο ενοχλητικό, με την έννοια ότι η βροχή δεν είναι ποτέ απόλαυση, αλλά τουλάχιστον ήμασταν καλυμμένοι. Φυσικά πάντα προτιμάς τον ήλιο και ίσως 25° C, αλλά ο καιρός δεν σε ελέγχει οπότε πρέπει να το αποδεχτείς. Και κατά τη γνώμη μου η διοργάνωση τα κατάφερε καλά: ακύρωσαν ακόμη και ένα στάδιο για τα ποδήλατα, κατάλαβαν ότι οι συνθήκες ήταν στο όριο. Δεν είναι ότι μπορούν να ελέγξουν ή να προβλέψουν ορισμένα πράγματα.
Τι άλλαξε κατά τη γνώμη σου σε σχέση με το πρώτο σου Ντακάρ;
Φέτος ήταν πολύ πιο ποικίλο και τεχνικό σε επίπεδο ειδικών. Περίμενα, ήλπιζα, ότι θα υπήρχε λίγη περισσότερη πλοήγηση. Ακόμα και πέρυσι, τουλάχιστον όσο ήμουν στον αγώνα, ήταν πολύ λίγα. Αντικειμενικά, όμως, είναι δύσκολο και στην άμμο, ειδικά για τους πίσω. Οκ ίσως για αυτούς που ανοίγουν, μετά οι άλλοι ακολουθούν περισσότερο τις ταμπέλες. Μιλούσαν επίσης για mirrored roadbooks: πριν από λίγους μήνες είχαν πει ότι πιθανότατα θα έβαζαν περιοχές στις οποίες οι ανταγωνιστές θα είχαν διαφορετικά roadbooks, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μην ακολουθούν πολύ τις πίστες. Αλλά δεν το έχουν κάνει πια, ίσως χρειάζεται χρόνος για να τελειοποιήσετε το σύστημα.
Πώς ήταν αυτό το Ντακάρ για τον ιταλικό όμιλο;
Ήμασταν όλοι πολύ κοντά, ήταν ωραίο να κάνουμε μια κουβέντα έστω και για λίγα λεπτά για να μάθουμε πώς πήγε. Στον αγώνα δεν μπορούσα να τους δω, τότε ήμασταν στο bivouac.
Υπάρχει κάποιος από αυτούς, ίσως ανάμεσα στους νεοφερμένους, που σας εξέπληξε ιδιαίτερα;
Πρέπει να πω ότι λυπάμαι για τον Tommaso Montanari, γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια και τραυματίστηκε αμέσως. Θα μπορούσε να είχε κάνει καλό Ντακάρ, αλλά δυστυχώς και αυτοί οι αγώνες είναι τέτοιοι. Ελπίζω να τον ξαναδούμε σύντομα στην έρημο! Λυπάμαι επίσης για τον Tiziano Internò, που επίσης αποσύρθηκε πρόωρα. Είμαι επίσης πολύ χαρούμενος για όποιον το τελείωσε, όπως ο Ottavio [Missoni]αλλά σκέφτομαι και τον Jader [Giraldi]. Γνωριστήκαμε όταν έκανε το πρώτο του ράλι, έχουμε κάνει πολλούς αγώνες μαζί από τότε και είμαστε πολύ κοντά. Νοιαζόταν τόσο πολύ για αυτό το Ντακάρ, ήταν ένα όνειρο και είμαι πραγματικά χαρούμενος που πέτυχε αυτόν τον στόχο. Σαν να ήταν δικό μου!
Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο επεισόδιο για το οποίο θέλετε να μας πείτε;
Πίσω του συμβαίνουν κάθε είδους ξεχωριστά πράγματα, από μια συγκεκριμένη θέση και μετά είναι περισσότερο μια περιπέτεια. Μπροστά, όμως, έχουμε χρόνο να κάνουμε λίγα, σχεδόν τίποτα. Απλώς σκέφτεσαι να πας όσο πιο γρήγορα γίνεται. Από την άλλη, πρέπει να πω ότι από τη μια μισούσα τις μεταγραφές, φεύγαμε το πρωί στο σκοτάδι και στο κρύο. Αλλά μου έκανε μεγάλη εντύπωση τα ξημερώματα των μεταγραφών. Ξεκίνησες στις τρεις, τρεισήμισι, τέσσερις το πρωί, αυτές τις παράλογες στιγμές, και μετά από 50 χιλιόμετρα ξύπνησες γιατί άρχισες να κρυώνεις. Αναρωτήθηκες λοιπόν πού ήσουν, γιατί ήρθες… Καταράστηκες λίγο τον εαυτό σου. Μετά άρχισες να βλέπεις τις πρώτες λάμψεις, το πρώτο φως, και το κρύο έσβησε λίγο, μετά είδες τις ανατολές… Όμορφα! Μετά άλλαξες γνώμη και νόμιζες ότι βρισκόσουν σε ωραίο μέρος.
Οι δύο πλευρές του ανταγωνισμού: το μισείς και το αγαπάς.
Ναι ακριβώς. Ακόμη και όταν επιστρέψαμε την επόμενη εβδομάδα, μίλησα με τα αγόρια και ήμασταν όλοι λίγο καταθλιπτικοί. Κάνε δύο εβδομάδες με χίλια μίλια την ώρα, όπως ο ρυθμός της ζωής, μετά γυρνάς σπίτι, ρίχνεσαι στον καναπέ ή στο κρεβάτι, χαλαρώνεις… Και παίρνεις αυτό το χτύπημα θλίψης.
Τερμάτισε δεύτερος μεταξύ των οδηγών του Rally2.
Λυπήθηκα γιατί ξεκίνησα καλά. Αλλά τελικά δεν ήταν ακριβώς αυτό που με ενδιέφερε: προτίμησα να τερματίσω 15ος στη γενική και έχω κάνει 2ος παρά να τερματίσω 1ος αλλά να τερματίσω 25ος γενικής. Το πρωτάθλημα μόλις ξεκινά, ελπίζω να πάνε όλα καλά, αλλά πάνω από όλα με ενδιαφέρουν οι βελτιώσεις. Στο τέλος, δεν κοίταξα καν αυτό το Ντακάρ ως τον αγώνα της ζωής μου ή κάτι παρόμοιο: σίγουρα είναι ένας σημαντικός αγώνας, αλλά είναι ένα βήμα παραπέρα. Είμαι πιο ευχαριστημένος με τις βελτιώσεις ταχύτητας αυτή τη στιγμή.
Έκανες προσωπική πρόβλεψη για το ποιος θα μπορούσε να κερδίσει φέτος;
Δεν το σκέφτηκα πολύ, μετά την πρώτη εβδομάδα κοίταξα τη βαθμολογία. Είδα αυτόν τον Σκάιλερ [Howes] ήταν ηγέτης, θα ήθελα να κερδίσει, αλλά είδα ότι ήταν όλοι μαζί, οπότε ήταν πολύ δύσκολο να κάνω μια πρόβλεψη. Ο Price, ο Benavides και ο Skyler ήταν όλοι εκεί, τότε η τελευταία ειδική ήταν απλώς μια κλήρωση, πολύ επικίνδυνη κατά τη γνώμη μου: έβρεχε πολύ και ήταν όλοι κοντά. Δεν ήθελα να είμαι κανένας από τους τρεις! Αλλά ήταν πολύ ωραίο, το επίπεδο είναι πολύ υψηλό και είναι πάντα δύσκολο να καταλάβεις ποιος έχει πλεονέκτημα ή όχι. Υπάρχουν πάντα γύρω στους δέκα αναβάτες που μπορούν να κερδίσουν το Ντακάρ.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για το 2023; Εκτός από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι.
Ο κύριος στόχος είναι αυτός. Σε περίπου 15 μέρες φεύγω για Άμπου Ντάμπι, μετά θα είναι το Μεξικό, η Αργεντινή και το Μαρόκο. Όλα αυτά ενόψει του Dakar 2024. Παράλληλα θα κάνω μερικούς αγώνες του Ιταλικού Motorally και μετά, αν μπορώ, κάποια στάδια του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Baja. Στα μέσα Μαρτίου θα κάνω ένα στο Κατάρ και μετά θα δούμε. Θα προσπαθήσω να κάνω όσο το δυνατόν περισσότερους αγώνες στην έρημο.
Αλλάζουν οι στόχοι για το 2024;
Ναι, αλλά κυρίως αλλάζει η επίγνωση. Σε κάθε περίπτωση, αυτοί είναι στόχοι που θα ωριμάσουν μέσα στη χρονιά, και με βάση τα αποτελέσματα στους αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Τον Νοέμβριο, όταν όλα τα πράγματα έχουν ρυθμιστεί, θα δούμε ποιοι μπορεί να είναι οι στόχοι για το επόμενο Ντακάρ. Αλλά προχωρώ έναν αγώνα τη φορά, ένα βήμα τη φορά, αφού υπάρχει τόση δουλειά να κάνω, σκέφτομαι πάνω απ’ όλα να εξομαλύνω τυχόν ελλείψεις.
Φωτογραφία: Instagram-Paolo Lucci