Την περασμένη 7η Σεπτεμβρίου Άλεξ Σαλβίνι, πολυτίτλος εκτός δρόμου, συμπεριλαμβανομένης της ίριδας στο Enduro E2, ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας του ως επαγγελματίας αναβάτης. Αυτό δεν σημαίνει πραγματικά ότι θα σταματήσει, καθώς υπάρχει ήδη μια νέα και σημαντική πρόκληση που ονομάζεται Dakar στον ορίζοντα. Μια περιπέτεια με πολύ λίγη (καμία) εμπειρία στην έρημο, που πρέπει να βιώσετε μαζί με τον Fantic και τους συμπαίκτες Franco Picco και Tiziano Internò, δύο ήδη έμπειρους συναδέλφους από τους οποίους μπορείτε να μάθετε όσο το δυνατόν περισσότερα πριν ξεκινήσετε. Πώς βλέπετε αυτή τη νέα εμπειρία; Πώς βαθμολογείτε την καριέρα σας; Τι κι αν μια μέρα ο γιος του Σεμπάστιαν, γεννημένος τον Νοέμβριο του 2019, θέλει να ακολουθήσει τα βήματά του στις μοτοσυκλέτες; Η απάντηση μπορεί να σας εκπλήξει… Στην EICMA είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον Salvini, να τι μας είπε.
Πώς προέκυψε η ιδέα να αντιμετωπίσετε την πρόκληση του Ντακάρ;
Πέρυσι είχα την πρώτη μου ‘εμπειρία’, αν μπορούμε να την πούμε έτσι, στο Swank Rally της Σαρδηνίας. Δεν είχα δει ποτέ roadbook ή τίποτα, έτσι ξεκίνησα. Τελικά δεν είχα ποτέ την ιδέα να αγωνιστώ σε ράλι, ράλι αυτοκινήτων ή παρόμοια, στην πραγματικότητα ποτέ δεν με είχε καν εμπνεύσει. Στην πραγματικότητα, όταν το δοκίμασα, μου έδωσε μια αίσθηση περιπέτειας: να μην ξέρεις πού πας, να βρεις το δρόμο σου, να ακολουθήσω οδηγίες, χάρτες, σημειώσεις… Είναι κάτι που τελικά απολάμβανα! Μετά την εκδήλωση, άρχισα να καταλαβαίνω γιατί ο κόσμος δέχεται να ξοδέψεις πολλά χρήματα (ως ερασιτέχνης κοστίζει πολύ) και να ρισκάρεις την υγεία σου, αφού είναι αρκετά επικίνδυνο. Αλλά το να πηγαίνεις στην έρημο με το μηχανάκι έχει τη γοητεία του. Είπα λοιπόν μέσα μου ότι ίσως στο μέλλον, ίσως σε λίγα χρόνια, θα ήθελα να έχω αυτή την εμπειρία του Ντακάρ.
Και αντ’ αυτού, εδώ είστε στην αρχή ήδη στο Ντακάρ 2023.
Σκέφτηκα σε 4-5 χρόνια, δεν περίμενα να γίνει τόσο σύντομα! Συζητούσαμε μια πολυετή συμφωνία με τη Fantic ως μαρτυρία, δοκιμαστικό οδηγό, ακόμη και αγωνιστικό κομμάτι. Αποσύρθηκα, αλλά μόνο ως επαγγελματίας οδηγός, αποχαιρετώντας το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αλλά παρόλα αυτά ήθελα να διατηρήσω ένα αγωνιστικό κομμάτι. Μου αρέσουν οι αγώνες, οπότε ίσως είναι εντάξει να κάνω κάποιους αγώνες στην Ιταλία, κάποια άλλα γεγονότα, χωρίς το άγχος του πρωταθλήματος. Μαριάν [Roman, AD Fantic Motor] μετά μου είπε ότι παρουσιάζουν το ποδήλατο και ότι θα ήθελε να κάνω το Dakar. Του είπα ότι ήταν πολύ νωρίς, μίλησε για ένα έργο ανάπτυξης ποδηλάτου, επικοινωνία… Τελικά ήταν ναι, οπότε πάμε!
Πώς προετοιμάζεστε για μια τέτοια εκδήλωση;
Προετοιμασία ενός Dakar σε δύο μήνες, χωρίς να έχετε δει ποτέ την έρημο, ή να ξέρετε πώς να πλοηγηθείτε ή να γνωρίζετε όλα τα πράγματα που βρίσκονται πίσω από το Dakar… Είναι το πιο δύσκολο γεγονός μηχανοκίνητου αθλητισμού στον κόσμο, δεν είναι τόσο εύκολο. Συνήθως χρειάζονται χρόνια προετοιμασίας, ή τουλάχιστον από το ένα έτος στο άλλο. Πρέπει να το ετοιμάσω σε ενάμιση, δύο μήνες.
Υπό αυτή την έννοια, μια περιπέτεια «à la Petrucci».
Έμαθα από τον Danilo μόλις την περασμένη εβδομάδα. “Εισαι εξω!” Του είπα. «Ρίσκαρε τόσο πολύ!» μου απάντησε. Αλλά ως έργο είναι διαφορετικό από αυτό που έχει: θα πάμε εκεί με τη νέα μοτοσυκλέτα, για να αναπτυχθεί και να ολοκληρωθεί. Εγώ εντελώς χωρίς εμπειρία, ενώ ο Danilo είχε κάνει μερικές εβδομάδες με τους συμπαίκτες του στην KTM. Ήταν τότε με ένα ποδήλατο που έχει δοκιμαστεί για πολλά χρόνια, αλλά πάμε από μια άλλη οπτική γωνία: να αποκτήσουμε εμπειρία, για αυτό το έργο των μέσων ενημέρωσης. Θα είναι πολύ ωραίο να δούμε πώς είναι το Ντακάρ: Ανακαλύπτω ότι είναι πολύ πιο περίπλοκο από ό,τι φαίνεται εξωτερικά. Και αν το μάθω, παρόλο που είμαι στην επιχείρηση για 20 χρόνια, δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι μπορούν καν να φανταστούν πόσο διαφορετικό είναι από αυτό που βλέπουν. Νομίζω ότι είναι ωραίο να πω τι πραγματικά κρύβεται πίσω από το Dakar για έναν επαγγελματία αναβάτη, ή μάλλον έναν πρώην επαγγελματία στην περίπτωσή μου. Είμαι νεοφώτιστος σε αυτή την ειδικότητα, πρέπει να μάθω τα πάντα από την αρχή: μερικές φορές νιώθω απλώς ότι ξυπνάω και πηγαίνω σχολείο!
Πώς προσεγγίζετε λοιπόν το Ντακάρ;
Ας πούμε ότι δεν είμαι προετοιμασμένος! Επίσης επειδή το αγωνιστικό μου συμβόλαιο με τη Husqvarna δεν έληξε πριν από τις 15 Νοεμβρίου, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Έκανα μόνο το Ράλι Ανδαλουσίας ως «πεδίο δοκιμών» και διαπίστευση για το Ντακάρ. Πέντε μέρες χωρίς να έχω δοκιμάσει ποτέ το ποδήλατο ή να σαλπάρω, στο σκοτάδι.
Πώς πήγε αυτή η εκδήλωση;
Ήταν δύσκολο, με αρκετά τεχνικά και μηχανικά προβλήματα, αλλά τελικά τα κατάφερα! Ας πούμε ότι το χάρηκα αρκετά και ήμουν και αρκετά γρήγορος. Ακόμα κι αν το Ράλι Ανδαλουσίας αποκαλείται λίγο Baja, με την έννοια ότι δεν είναι μια πραγματική επιδρομή ράλι, αλλά περισσότερο σαν Ιταλός με κινητήρα. Είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που θα γίνει στη Σαουδική Αραβία ή γενικά στην έρημο όσον αφορά τη ναυσιπλοΐα. Εκεί ακολουθείς το καπάκι, δηλαδή τις μοίρες της πυξίδας ως κατεύθυνση, κάτι που δεν έχω κάνει ποτέ, ενώ στην Ανδαλουσία πλοηγηθήκαμε με νότες. Θα πάω στο Μαρόκο από τις 5 έως τις 12 Δεκεμβρίου για να κάνω τρεις μέρες δοκιμές και να δοκιμάσω το ποδήλατο για πρώτη φορά. Μετά θα κάνω τέσσερις μέρες σχολείο με τον πρώην Dakarian Jordi Alcarons, για να μάθω να καταλαβαίνω λίγο την έρημο και το roadbook.
Πολλά νέα όχι μόνο για εσάς.
Αναμφισβήτητα! Χωρίς να ξεχνάω την τεράστια προετοιμασία πίσω από αυτό, τον εξοπλισμό, τον ύπνο σε σκηνή… Πράγμα που δεν το έχω κάνει ποτέ, οπότε τώρα στο σπίτι θα κοιμάμαι σε μια σκηνή για μερικές εβδομάδες για να το συνηθίσω! Πρέπει να πούμε ότι, από μια ορισμένη σκοπιά, το δικό μας είναι μια περιπέτεια και όχι ένα αγωνιστικό έργο: για μένα θα είναι μια πραγματική περιπέτεια!
Σύμφωνα με το αρχικό πνεύμα που διακρίνει το Dakar, χωρίς ταξινομήσεις ή παρόμοια.
Ακριβώς. Για μένα θα είναι ήδη μεγάλη επιτυχία να το τελειώσω, αυτός είναι ο πραγματικός στόχος. Στη συνέχεια θα χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξη του ποδηλάτου, την απόκτηση μεγάλης εμπειρίας και τη ζωή αυτής της περιπέτειας.
Τι νούμερο θα χρησιμοποιήσετε;
Μου έδωσαν το #66. Λίγη ατυχία, αν έστριψα τον αριθμό ήταν το #99 μου! Έλα όμως που το 6 είναι πάντα 9 ανάποδα, πάρε τον αριθμό μου, έτσι ταιριάζει.
Έχεις ήδη καταφέρει να πάρεις συμβουλές από τους συμπαίκτες σου;
Ναι, μιλάμε πολύ για όλα! Κάνω και στους δύο ένα εκατομμύριο ερωτήσεις, θέλω πραγματικά να καταλάβω τι να κάνω [risata]. Αλλά νομίζω ότι είναι πραγματικά δύσκολο να το καταλάβεις μέχρι να το ζήσεις. Όπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα, μπορούν να σας πουν και ίσως μπορείτε να προετοιμαστείτε λίγο, αλλά μέχρι να είστε εκεί… Δύο μήνες ακόμα, θα δούμε.
Καθόλου άσχημα για έναν φρεσκοσυνταξιούχο οδηγό!
Ακριβώς! Τώρα πρέπει να είμαι σε διακοπές… Ούτε καιρός να τελειώσω. Σίγουρα δεν θα βαρεθώ για τους επόμενους δύο μήνες.
Ως «νεοσυνταξιούχος», πώς αξιολογείτε την καριέρα σας; Υπάρχει κάποια λύπη;
Έχασα πολλά παγκόσμια πρωταθλήματα λόγω μηχανικών προβλημάτων, τραυματισμών… Ίσως το πιο επικό το 2018: Κυριάρχησα στη σεζόν, μετά έχασα το παγκόσμιο πρωτάθλημα λόγω τριών μηχανικών προβλημάτων το τελευταίο τριήμερο. Το 2019 οδηγούσα και εξαρθρώθηκα τον ώμο μου, χάνοντας την τελευταία μέρα για έξι δευτερόλεπτα. Στο Motocross MX3 έχασα δύο τίτλους λόγω τεχνικών προβλημάτων, τερμάτισα δεύτερος δύο φορές. Δεν είναι πραγματικές τύψεις αλλά μέρος της διαδικασίας ενός αναβάτη. Φυσικά, λίγη περισσότερη τύχη θα μου είχε δώσει περισσότερους παγκόσμιους τίτλους. Έτσι πήγε, είμαι ακόμα τυχερός που κέρδισα ένα και με κυρίαρχο τρόπο, είμαι πολύ περήφανος για αυτό. Τότε δεν υπήρχε απόλυτη κατάταξη αλλά θα το κέρδιζα κι αυτό. Τότε το να καταφέρεις να παίξεις για το παγκόσμιο πρωτάθλημα για 10 χρόνια είναι προνόμιο, δεν υπάρχουν πολλοί αναβάτες που τα καταφέρνουν.
Είκοσι χρόνια καριέρας πάντα ως πρωταγωνιστής.
Παρόλο που κέρδισα ίσως λιγότερα από όσα μπορούσα, νομίζω ότι έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα. Σίγουρα δεν θα με θυμούνται ως αναβάτη που κέρδισε πολλά, αλλά ελπίζω να με θυμούνται ως κάποιον που, ακόμα και σε δύσκολες στιγμές, πάλευε πάντα για να είναι στο παιχνίδι. Είκοσι χρόνια καριέρας δεν είναι λίγα και τελείωσα όπως ήθελα: ως ανταγωνιστικός οδηγός, κερδίζοντας το Assoluti d’Italia, τερματίζοντας 2ος στο Six Days [Enduro], ανέβασμα βάθρων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, κατάκτηση απόλυτων ειδικών… Έστω και με τραυματισμό. Τελικά, όμως, ήθελα να κλείσω ως πρωταγωνιστής και όχι στο αναρρωτήριο όπως τα τελευταία δύο χρόνια ή ως επιπλέον. Όταν πόνεσα το χέρι μου, δεν μπορούσα να οδηγήσω για ένα μήνα και άρχισα να σκέφτομαι ότι ίσως ήταν η κατάλληλη στιγμή να σταματήσω.
Ποιες είναι οι στιγμές της καριέρας σας που θυμάστε με ευχαρίστηση; Εκτός από τον παγκόσμιο τίτλο.
Αυτό είναι το αποκορύφωμα της καριέρας μου, βγάζεις νόημα από όλα όσα έχεις κάνει. Αλλά υπάρχουν πολλά επεισόδια: για παράδειγμα η νίκη του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Supercross, η πρώτη μου νίκη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, το 2008 Motocross of Nations ως πρωταγωνιστής. Ακόμα και ο πρώτος μου παγκόσμιος αγώνας, ήμουν 15 και θυμάμαι ακόμα το συναίσθημα, ακόμα κι αν εκείνες τις στιγμές το βιώνεις περισσότερο ως άγχος. Υπάρχουν περισσότερες καλές αναμνήσεις παρά κακές, ακόμα κι αν χάσεις το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 2018, την τελευταία μέρα και τον τελευταίο γύρο, όταν θα ήταν αρκετό να πάρεις τη μοτοσυκλέτα στο parc fermé… Αυτό σε σημαδεύει. Αλλά μετά σκέφτομαι τις καλές στιγμές και σβήνω στο παρασκήνιο. Ήμουν τυχερός, καλώς ή κακώς πάντα βίωνα έντονα συναισθήματα, δύσκολα να τα νιώσεις σε άλλες καταστάσεις.
Η μετατροπή του πάθους σε δουλειά ζωής δεν είναι για όλους.
Όχι, είναι για λίγους προνομιούχους. Τελικά είναι αλήθεια ότι πληγώθηκα πολύ, έγιναν πολλές επεμβάσεις, πέρασα πολύ χρόνο στο νοσοκομείο, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχω δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωή μου. Είναι αλήθεια ότι ως επαγγελματίας αναβάτης αλλάζει η νοοτροπία σου, με την έννοια ότι υπάρχουν άλλες δυναμικές και η ευχαρίστηση όταν το κάνεις για διασκέδαση γίνεται λίγο πιο βαριά. Η μοτοσικλέτα δεν είναι πλέον μόνο για διασκέδαση, αλλά υπάρχει ένα τέλος, με άγχος και ένταση. Αλλά αν ξέρεις πώς να διαχειριστείς αυτή τη δυναμική, απολαμβάνεις τα πάντα. Μερικές φορές ήμουν στα πρόθυρα να τα παρατήσω, να αποσυρθώ ακόμα πιο νωρίς, δεδομένου κάποιων πολύ σκοτεινών εποχών, αλλά αν κοιτάξω πίσω, η διαδικασία ήταν πολύ ωραία.
Μια πιο προσωπική ερώτηση. Αν ο γιος σου, όταν μεγαλώσει, σου έλεγε «Μπαμπά, θέλω να γίνω επαγγελματίας οδηγός», πώς θα αντιδρούσες;
Αυτό θα ήταν μεγάλο κακό [risata]. Ας ξεκινήσουμε όμως από την υπόθεση ότι, στα τρία του, βλέπει ποδήλατα από το πρωί μέχρι το βράδυ και πηγαίνει εκεί από τότε που ήταν ενός έτους και 11 μηνών. Έμαθε να οδηγεί μοτοσικλέτα νωρίτερα από το να περπατάει! Είναι λίγο παράλογο γιατί δεν περίμενα ένα τόσο μικρό παιδί να μπορεί να οδηγήσει μοτοσυκλέτα, αλλά είναι…