Toprak Razgatlioglu mikte op de three of a kind en zette vraagtekens bij het primaat van de Superbike. In plaats daarvan antwoordde Alvaro Bautista in natura: de directe confrontatie Yamaha vs Ducati eindigde in 2-1, maar per saldo liet de Spanjaard slechts drie punten op het veld achter. De regerend kampioen staat tegenover het drieluik op het zuidelijk halfrond (9 races, 186 punten voor het grijpen) met een passief van -56 van de wereldtop. Tegen zo’n felle combinatie, die zichzelf tot nu toe als #1 bevestigt, lijkt een onderneming op de limieten van wat mogelijk is. ‘Het kampioenschap is nog niet voorbij’ Toprak waarschuwt. Maar dat hij er in zijn hart serieus in gelooft, dat zal allemaal bewezen worden.
‘Op het rechte stuk verloor ik een halve seconde’
Net als Jonathan Rea benadrukte ook de andere directe rivaal Ducati de superioriteit van de Panigale V4 op het rechte stuk. “Van de laatste bocht tot de eerste Bautista verdiende ik elke keer 5-6 tienden” merkte Razgatlioglu op. Als uit de tv-beelden de situatie duidelijk leek, met de Red # 19 die de tegenstanders met extreem gemak passeert, blijkt uit de analyse van de gegevens al deze superioriteit niet. Over de 20 ronden was de beste T1 van Alvaro Bautista (de eerste sector) 31 ″ 544, tegen Toprak in 31 ″ 591 en Rea 31 ″ 663. Ze dansen een paar duizendsten, geen tienden. De vergelijking van de maximale snelheden is minder indicatief, omdat in Superbike de absolute gegevens worden verstrekt, dat is de beste pas, niet het gemiddelde van de vijf snelste zoals in MotoGP. De invloed van het zogeffect is dus aanzienlijk. De waarden die in race 2 zijn vastgelegd zijn in ieder geval deze: Bautista 317,8 km/h, Toprak 315 km/h, Rea 315 km/h. Nogmaals, de verschillen zijn minimaal.
Het plan dat niet werkte
“Alvaro was erg snel op voorhand, maar het plan was om bij hem te blijven, hem terug te nemen en te wachten om de aanval in de laatste ronden te lanceren “ onthulde Razgatlioglu. Met nog vijf ronden te gaan lanceerde hij een beslissende aanval, wat de Ducati-coureur verraste, die echter de zaken op het volgende rechte stuk weer op orde bracht. Vanaf dat moment realiseerde hij zich dat de Turkse speler erg agressief zou zijn, hij verhoogde het tempo verder en de uitdaging was voorbij. “Om bij hem te blijven vroeg ik te veel van de banden, uiteindelijk liep het front in elke bocht weg, ik kon niet meer aanvallen. Twee van de drie overwinningen zijn immers niet slecht”. Bautista mist geen slag, maar de Turk geeft niet zo snel op.
Op Amazon “Hoe ik mijn droom heb ontworpen” de autobiografie van het genie Adrian Newey