Ducati wint opnieuw, maar deze keer staat Jack Miller op de bovenste trede van het podium, met zijn derde overwinning in het Ducati-tijdperk, de vierde sinds zijn MotoGP-debuut in 2015. Het is misschien wel de beste manier om dit onvergetelijke hoofdstuk af te sluiten met de Italiaan merk vóór de verhuizing naar KTM, herhaalt dat de Desmosedici GP de beste motor op de grid blijft, zelfs in een weekend om te vergeten voor pitmaat Pecco Bagnaia. Crashte in de laatste ronde tijdens het vechten om de achtste positie, in de debriefing gaan de gedachten van de Australiër naar zijn collega: “Als je vier races op rij wilt winnen moet je durven, dit is Pecco Bagnaia. U kunt er zeker van zijn dat we het WK naar Bologna brengen“.
Miller begroet Ducati met een overwinning
Vier races vanaf het einde van het MotoGP-kampioenschap Jack Miller bezorgt Ducati nog een vreugde. Bij Motegi bevestigt hij dat hij op zijn gemak is op nat wegdek, maar op droog is hij onneembaar en eindigt alleen met meer dan 3″ voorsprong op zijn achtervolger Brad Binder. “Ik vertelde de monteurs dat ik de race hier kon winnen. Het is waar dat ik dit al meerdere keren heb gezegd, maar deze keer was het waar“Grapjes van de Ducati fabrieksrijder. Een superlatieve start katapulteerde hem onmiddellijk naar de top van de Japanse GP, waarna hij een duizelingwekkend tempo ontketende dat niemand kon evenaren. “Ik kon zo lang als ik wilde in 1:45 fotograferen. Ik had nooit gedacht dat ik zo’n Grand Prix zou kunnen winnen“.
Op het Motegi-podium is het enthousiasme van Jack Miller meer dan voelbaar, het Ducati-huis zal een leven lang een onuitwisbare herinnering blijven. “Er ontbrak alleen een klein beetje champagne, de schoen had het meeste al opgenomen… De fans hier zijn zo geweldig en beleefd. Het is geweldig om in dit deel van de wereld te racen, alle rijders zijn er dol op. Het is een geweldige tijd in mijn leven. Hard werken werd beloond. En met mijn vriendin in de pits werd alles beter“. Een overwinning die de moeilijkste dagen terugbetaalt, toen hij wist dat hij geen zadel meer verzekerd had in het Lenovo Ducati-team en nog geen definitieve overeenkomst met KTM had gevonden. “Deze overwinning was zeer emotioneel. Ik huilde als een baby in de feestrit, ik wist niet dat ik het in me had“.