Nicolò Bulega kwam alleen over de finish en maakte een gebaar alsof hij wilde zeggen “ga je gang, ik win“. Je hebt zin om te discussiëren over het verplaatsingsvoordeel van de Ducati V2, die een 1000 is en speelt tegen de Yamaha 600. Er zijn er veel op de baan, maar alleen degene gereden door de rijder uit Romagna domineert. En dan zijn er nog de (substantiële) technische beperkingen die Ducati opgelegd worden door de “Next Generation” regelgeving. Hiermee behalen ze negen triomfen in vijftien races, een triomftocht die hem de zoon van de kunst naar de wereldtitel doet zeilen. Maar bovenal is een paspoort naar de topklasse de moeite waard, vrijwel zeker als officiële renner van de Reds.
Stefano Manzi, deze keer is moed niet genoeg
Nicolò Bulega’s geweldige vormmoment heeft de Supersport-lat hoger gelegd. Tot een paar maanden geleden was de Yamaha het onverslaanbare ruimteschip, nu is het niet genoeg om bij te blijven. Stefano Manzi blijft het ons geven en ook bij deze gelegenheid was hij de enige tegenstander van de dominator. Maar de suprematie van de Bulega-Ducati-combinatie is nooit in het geding geweest, de tweede plaats leek de beste die Manzi kon nastreven. De meesten hadden ons een volledig Italiaans podium kunnen geven, maar in de laatste bocht werd Raffele De Rosa gezien door Bahattin Sofuoglu, die sowieso op de MV Agusta rijdt. Het ging slecht voor Yari Montella, die aan het begin van de race Bulega was gaan achtervolgen nadat hij Manzi had ingehaald. Een slip stopte het goede voornemen.
BIJWERKEN