Matteo Ciprietti jaagt op het extra tempo in CIV Supersport. De 25-jarige uit Abruzzo, winnaar van de National Trophy 2021 in Big Supersport, herstart met de ZPM Racing-kleuren en een Ducati V2. Hij vervolgt zijn run in de nationale Supersport en kijkt steeds hoger. Dit beschouwt de activiteit als een piloot, maar Matteo Ciprietti is ook een instructeur voor de allerkleinsten op de minifietsbaan in Giulianova. Daarom studeert hij Motor Activities in Secondary School, een masteropleiding na zijn afstuderen in Motor Sciences.
Niet alleen dat, we vinden hem ook erg druk in het familiebedrijf. “Ze steunen me enorm” onderstreepte Ciprietti. “Maar zelfs in mijn stad vragen veel mensen, die weten dat ik hardloop, me hoe het gaat, ze vragen me wanneer ik begin… Dit geeft me veel energie.” Verschillende interesses, maar altijd geconfronteerd met dezelfde geest: plezier maken. We spraken met Matteo Ciprietti om hem iets te laten vertellen over al deze activiteiten, evenals zijn nieuwe jaar in de CIV: ons interview.
Matteo Ciprietti, hoe gaat het met jou in deze periode?
Ik ben bezig met het familiebedrijf: we hebben een tankstation met een bar en alles, ik help altijd een handje. Maar ik geniet ervan, je bent buiten en ik heb altijd contact met veel mensen. Ik vind het heerlijk om overal met mijn voeten te staan, naast sporten heb ik ook nog wat anders nodig. Wat de motor betreft, zijn we vorige week naar Jerez gegaan om wat tests te doen, daar zijn alle voorwaarden aanwezig voor een goed seizoen.
In dit 2023 begin je opnieuw met hetzelfde team en dezelfde fiets.
Degene waarmee ik de National Trophy won, heb ik ook als eerste ervaren met de Panigale V2. In het begin kende iedereen de evolutie niet, het was iets dat daar was neergezet, maar het was niet bekend of het een vervolg zou krijgen. Ik geloofde meteen in dit project en het beloonde me. Toen was ik in 2022 gelijk snel. In de kwalificatie reed ik altijd vooraan, het enige is dat er door een reeks omstandigheden altijd geen podiums of overwinningen waren. Maar deze winter werk ik hard om voorbereid te zijn: het niveau van Supersport is al jaren erg hoog, het is de zwaarst bevochten categorie in de CIV. Maar dit jaar heb ik goed gewerkt om voorbereid aan te komen: alleen de motor of alleen de berijder is niet genoeg, er moet de juiste combinatie zijn. We kunnen dan zeggen dat ik een “veteraan” van de categorie ben, ik race daar sinds 2016, behalve in 2019 in Moto2, maar het was een andere wereld.
Hoe beoordeel je dat ene jaar in de CEV Moto2?
Qua werkmethodiek komt het heel dicht in de buurt van een MotoGP Grand Prix, er zijn veel bochten en de motor is heel anders dan ik gewend ben. Ik heb altijd met productiederivaten geracet en op een Moto2 stappen was een beetje een trauma. Afgezien van het feit dat ik de circuits niet kende, waren de banden anders… Ik vond niet wat ik wilde. Het project zou twee jaar duren, maar door een reeks omstandigheden heb ik er uiteindelijk maar één gedaan. Ik keerde toen terug naar Italië met dit nieuwe Ducati-project en het beviel me meteen. Het niveau van de CIV ligt ook erg hoog, als we de tijden vergelijken met die van het WK Supersport is er geen groot verschil.
Derde jaar met hetzelfde team. Hoe is deze samenwerking ontstaan?
Het begon in februari 2021, ik zat zonder team en had eigenlijk niet eens zin om te racen… 2020 was voor mij een heel negatief jaar geweest, dus ik dacht er niet eens aan om weer een competitief seizoen te beginnen. Maar ik had in ieder geval altijd getraind, en toen de testperiode naderde, brak mijn lente: ik zou niet zonder wedstrijden kunnen, ze zijn mijn leven. Maar ik wilde iets anders doen, de scène veranderen, en ik wist van deze Panigale V2 die zou kunnen racen in de National Trophy. Ik had niets te verliezen, ik hou van Ducati en wie weet wat de toekomst brengt. Er waren een paar teams, ze komen uit Pedaso, ongeveer 40 minuten van mijn huis, en op een avond belde ik ze op: ze waren aan het onderhandelen met een renner, maar uiteindelijk kozen ze voor mij. Het team is ZPM Racing van Fabio Marchionni, een voormalige CIV Superbike-rijder die de National Trophy 1000 won in 2015. Het motorgedeelte wordt gevolgd door AP Racing van Andrea Pizzato, die veel in Ducati werkte en het Superbike Wereldkampioenschap behaalde. Het gevoel met team en motor was meteen gecreëerd, toen was een relatie van vriendschap en werk geboren. In 2022 waren we snel, laten we nu de puzzel in elkaar leggen.
Is er in de loop der jaren iets aan je opleiding veranderd?
Ja, dit jaar heb ik besloten om iets te veranderen, bijvoorbeeld in de sportschool met ander werk. Maar laten we in het algemeen zeggen dat er een grote omwenteling is geweest. Maar ik voelde me goed in Jerez, dus ik had al wat antwoorden. Soms leidt een omwenteling tot goede dingen, je moet klaar zijn voor elke verandering om steeds meer te verbeteren.
Naast piloot is Matteo Ciprietti ook instructeur.
Ja, hier is de mini-fietsroute en ik volg de kinderen en neem ze mee in mijn wereld. Ik ben sinds vorig jaar officieel instructeur, nadat ik de cursus bij de Federatie heb gevolgd. Het is iets wat ik erg leuk vind, het geeft me voldoening om de kinderen alles te leren wat ik in de loop der jaren heb geleerd. Als je spreekt, luisteren ze naar je, nemen ze je als voorbeeld en dat is prachtig. Ook om dit pad beter te volgen, schreef ik me in aan de universiteit.
En ondertussen ben je ook afgestudeerd.
Ik was voor de covid-periode begonnen, had me ingeschreven voor Motorwetenschappen en afgelopen juli heb ik mijn driejarige opleiding afgerond. Nu doe ik de master Motorische Activiteiten op de middelbare school. Ik wil verder met de kinderen en heb besloten mijn specialistisch denkwerk over ze te laten doen. In de laatste examens die ik afleg, komt ook psychologie aan bod: het is heel belangrijk om met ze te kunnen praten en empathisch te zijn, en om een goede band met ouders en andere mensen op te bouwen. Voor mij was de universiteit een uitdaging, een wedstrijd: misschien ben ik dankzij deze mentaliteit in het proces geslaagd. Ik moet ook zeggen dat ik er in de Covid-periode in slaagde om het meeste uit het thuis zijn te halen, zonder te kunnen rennen of trainen: in plaats van niets te doen, studeerde ik als een gek en deed ik verschillende examens online.
Ciprietti student, piloot, instructeur, arbeider: je hebt het erg druk!
Ruiter, laten we zeggen dat als er races en proeven zijn, ik geen leven als rijder heb zoals anderen. In het ‘gewone leven’ word ik ’s ochtends vroeg wakker, ben ik superactief in de gezinsactiviteit, en in het weekend ben ik op de mini-wielerbaan. Tussendoor voeg ik trainingen toe wanneer ik kan, ik moet heel flexibel zijn en dan herstellen. Maar laten we zeggen dat ik altijd één training per dag doe: mijn sportschool gaat om vijf uur ’s ochtends open, heel vaak ga ik om 5:30-6:00, ik doe die twee uur en dan ben ik operationeel om 8:00. Dan stort ik om 10 uur ’s avonds in… Behalve een paar avonden met vrienden: het is moeilijk, maar de juiste vriendschappen volgen je en ik moet zeggen dat ik altijd goede ondersteuning krijg. Over het algemeen maak ik echter elke ruimte vrij om te trainen. Dan sta ik op zaterdag en zondag op de minibikebaan, midweeks doen we na school oefeningen met de iets meer gevorderde kids.
Welke leeftijd volg je voornamelijk?
Jongens kunnen vanaf acht jaar en ouder meedoen aan wedstrijden, maar er is geen minimumleeftijd om op een pocketbike te rijden. Sommige mensen beginnen om vier uur, zoals ik bijvoorbeeld deed. Het is duidelijk dat alles in veiligheid gebeurt, en dan pas ik heel goed op om de kinderen niet te traumatiseren: soms maakt alleen het geluid van de ontsteking ze aan het huilen. Soms neem ik ze mee, maken we samen een ritje op de minibike, en daar zien we al of ze het leuk vinden of niet. Als de ronde voorbij is en het kind lacht, heeft hij plezier. Het laat zeker een aantal goede emoties achter: in hun ogen zie ik de mijne toen ik begon. Niet iedereen zal Valentino Rossi worden, dat zeg ik altijd en dat is niet het doel, het gaat in de eerste plaats om plezier maken. Weten hoe je een tweewielig voertuig moet besturen, is niet voor iedereen weggelegd, het is een belangrijke levenservaring en zal ook nuttig zijn als ze hun motorrijbewijs halen.
Heeft instructeur Ciprietti ooit te maken gehad met ouders die ervan overtuigd waren dat ze een Rossi in huis hadden?
Deze dingen gebeuren en maken me een beetje boos. Van een kind van die leeftijd kun je geen absurde dingen verwachten, we moeten altijd onthouden dat ze klein zijn. Het is een feit dat in de laatste periode is ontstaan: in de jaren 60 en 70 was het ondenkbaar om een vierjarige jongen op een motor te zien rijden, in het algemeen op een gemotoriseerd voertuig. Er zijn nu grote stappen gemaakt, maar die moeten worden vermaakt: dus als het lukt, als er in plaats daarvan druk of verwachtingen zijn, komt er nooit iets van terecht. Het kind gaat het inderdaad als een beperking zien en laat het los.
Instructeur en piloot: in hoeverre helpen deze verschillende activiteiten u?
Als instructeur bekijk ik ook concepten die ik als vanzelfsprekend beschouwde, waar je niet meer aan denkt. Maar als je een concept moet uitleggen, dan moet je het ook reviewen, dat helpt me enorm. Kijkend naar alle ervaringen die ik heb opgedaan als piloot, als ik ze erover vertel, is het meer ervaring. Ik ben nu 25 en ik begon met hardlopen toen ik 5 was, dus het is 20 jaar racen geweest en ik heb veel dingen gezien, zowel goede als slechte. Integendeel, de laatste helpen je groeien. In mijn carrière heb ik geracet met Bastianini, Di Giannantonio, Bulega, Augusto Fernandez… Rijders die nu in de MotoGP rijden, hetzelfde pad maar er is geen enkele weg en helaas nam ik de verkeerde vorken. Maar ik heb geen spijt, ik probeer terug te gaan en nu denk ik dat ik er ben, wat komt, zal komen.
Matteo Ciprietti, heb je ooit wereldgedachten gehad?
Vroeger ja, nu denk ik alleen aan het heden, niet meer aan wat ik wel of niet zal moeten doen. Ik wil gewoon genieten van alles wat ik doe. Ik weet niet wat de toekomst voor mij in petto heeft, maar ik denk dat als iemand alles met de juiste methode doet, hij elk resultaat kan bereiken. Maar je kunt ook denken aan een WK, dan tussen zeggen en doen… Eerst moet je winnen en vooraan blijven staan, het heeft geen zin om zomaar de cijfers te gaan verzinnen. Ik concentreer me alleen op het heden, dan zien we wel.
Jij rijdt ook een Ducati. Maar waar gaan de Reds heen?
Ze maken schoon schip op alle gebieden! In Mototurismo heeft het ook een verkooprecord, daarna overwinningen in MotoGP, in Superbike, nu zijn ze aangekomen in MotoE… Ze investeren veel en plukken daar de vruchten van. Wat willen we dan…