Een ongeval in Race 1, 6e plaats in Race 2 op Le Mans. Andrea Mantovani opende daarmee zijn terugkeer naar MotoE, dit keer in de RNF Team-kleuren. Vergeleken met de vorige, niet alleen 2021 maar ook de vervangingen voor 2022, zijn er veel innovaties geweest, van de Ducati V21L (zoals allemaal, alleen getest in tests) tot het vernieuwde formaat. Een weekendje leren, met wat minpuntjes, maar over het algemeen beoordeelt Mantovani het positief. Het volgende evenement is in Mugello, een week na de Supersport-ronde in Misano, met als duidelijk doel om samen met Evan Bros. te groeien. Maar voor die tijd is hier zijn verhaal van het weekend op het Bugatti Circuit.
Andrea Mantovani, hoe was de terugkeer naar MotoE?
Het Le Mans-weekend was redelijk positief, maar ook moeilijk. We hebben ons best gedaan om het best mogelijke resultaat mee naar huis te nemen. De baanomstandigheden echter… Ik kan de reden voor de vele frontongevallen niet precies verklaren.
Zou het kunnen komen door de lage temperaturen, of de banden, of iets anders?
Ik weet het niet. Qua temperaturen was het, afgezien van de shift van 8.30 uur, ook best aangenaam. Wat betreft het gevoel op de motor heb ik nooit problemen met de voorkant gehad, zelfs in Barcelona behoorde ik tot degenen die niet klaagden, ik had geen problemen. Helaas ging Race 1 zo, ik lag op de grond… Precies dezelfde crash van Ferrari in de kwalificatie. In Race 2 probeerden we in plaats daarvan gewoon het management naar huis te brengen: ik pushte maar zonder te overdrijven, ik wilde nemen wat we konden.
Laten we bij het begin beginnen: vertel ons over de verschillende rondes op Le Mans.
In vrije training 1 deed ik mee en deed het de 4e keer, in FP2 maakte ik een wijziging die verkeerd bleek te zijn en ik kon geen goede tijd neerzetten, dus ik bevond me in Q1. Daar ging ik echter naar binnen, pushte hard en zette de eerste tijd, een 1:41.2 door. In Q2 was het om twee redenen jammer: de onzekere omstandigheden met de regen, de motor die daarna werd opgeladen, waardoor ik niet met de anderen naar binnen kon en dus een referentie had. Toen ik besloot om de kortste ronde te rijden, raakten de drums op… Een reeks dingen die niet perfect bij elkaar pasten, maar uiteindelijk telt dat we altijd vooruitgang hebben geboekt en weten dat we er ook zijn.
Dus tussen Q1 en Q2 was er niet genoeg tijd om de hele batterij op te laden?
Jammer genoeg niet. Er zijn zeer beperkte tijden, je laadt snel op, maar het is niet genoeg voor de fiets. Om deze reden kon ik niet meedoen met de anderen: met de fietsen is het toch handig om te observeren, misschien een spoor te vangen, om het een beetje beter te doen. Uiteindelijk was het een weekend vol ervaring, vanaf de volgende keer weet ik hoe ik het beter moet aanpakken.
Andrea Mantovani, hoe is deze Ducati V21L?
Ze presteerde uitstekend, ik vind haar erg leuk! Hij rijdt erg goed, het is een Ducati meesterwerk. Misschien is de batterij het enige punt waar je een beetje mee worstelt, maar omdat lithiumbatterijen nog steeds worden gebruikt, dus “standaard”, maar zodra ze erin slagen om andere soorten batterijen te gebruiken waarvan ze veiliger informatie hebben … Al nu de fiets is het een bom, het kan heel goed.
Om terug te gaan naar het weekend, je noemde de 8:30 shift. Maar is het echt nodig?
In deze sessie heb ik om 12.00 uur de wijziging doorgevoerd voor de tweede sessie. Het punt is dat wanneer er een verschil van 10-15°C is, het een ramp is, het karakter van de fiets verandert volledig. Zo vroeg naar binnen gaan is belangrijk omdat je jezelf uitrekt, maar als je iets moet testen of wijzigingen aan de motor moet aanbrengen, kun je beter stil blijven staan in de garage. Maar het helpt om maatregelen te nemen: in de eerste ronden, gewend aan de 600 en kortere remtijden, ga je wijd in alle bochten! Uiteindelijk raak je er langzaam aan gewend.
Had je verwacht dat de voorste drie zoveel verschil zouden maken ten opzichte van alle anderen?
Ik ben eerlijk gezegd verrast, maar tot op zekere hoogte. Wat me echter het meest verbaasde, was het tempo dat Ferrari wist vast te houden in Race 2, de consistentie die hij vasthield ondanks de lange ronde, waarna hij op ongelooflijke wijze terugkeerde. Ik was verrast door de finetuning die hij wist te bedenken. In plaats daarvan startte ik op de 10e plaats, dus ready, set, go, wetende dat het moeilijk is om in te halen met die motor, je doet er drie en een halve seconde over in de eerste ronde… Je kunt geen vergelijking maken met wie er in zat voorkant. Dan merk je misschien dat je net als zij rijdt, maar ze zijn al ontsnapt en de race is voorbij.
Andrea Mantovani, dus de plaatsing van het rooster was ook een “probleem”.
Het overkwam mij ook in Supersport in Barcelona. Op een gegeven moment in Race 2 reed ik als een vijfde, maar ik lag achter! Zolang je maar achter je laat, met deze krappe niveaus… Je moet ver vooruit beginnen, anders raakt wat je in het begin verliest je en blijf je daar. Tenzij je superieur genoeg bent om bij te praten.
Kortom, er is geen flikkering in de vliegende ronde. Hoe denk je dat dit punt opgelost kan worden?
Het is niet makkelijk. Zeker, de vliegende ronde is nu een kenmerk dat ik mis, terwijl er zijn die die 3-4 tienden in de praktijk weten te brengen waardoor ze verder kunnen beginnen. Hoe te verbeteren? Zeker, de kilometers helpen, om meer bewustzijn van het voertuig te krijgen en steeds meer tot het uiterste te gaan. Maar het is een moment als dit, in mijn carrière heb ik ook momenten gehad waarop ik al in de tweede ronde een mooie tijd neer kon zetten.
Andrea Mantovani, hoe voel je je bij je team?
Ze verrasten me met hun menselijkheid, het zijn echt bijzondere mensen met wie ik goed kan opschieten. Ik weet dat ik een enorme verantwoordelijkheid heb ten opzichte van het team, namelijk om ze naar de overwinning te leiden en vooraan te staan. Ze doen er altijd 110% voor om me heel kalm en op mijn gemak te stellen. Ondanks hun excuses voor de fout in Race 1, gaven ze me ongelooflijke gemoedsrust: ze weten dat ik er alles aan doe, maar dit zijn races en helaas gebeuren er fouten. Maar het gaat altijd door omdat ze in mij geloven.
De volgende MotoE-ronde is in Mugello, een zeer populaire etappe voor een Italiaanse rijder, toch?
Het is de thuisetappe, maar bovenal komen we aan met een heel goede herinnering aan 2022, ik heb een superrace gehad. Het is duidelijk dat het doel van elke coureur is om te winnen! Ik heb geen verwachtingen, maar ik zal altijd proberen mijn best te doen en plezier te hebben, het resultaat komt zeker. Ik ben erg energiek en gemotiveerd, zowel voor het team als voor mezelf, voor het werk dat ik doe.
Misschien zelfs rekenen op een grotere aanwezigheid van het publiek dit jaar.
Ik hoop er heel erg op! Ik kom uit een Le Mans, met op zijn zachtst gezegd geweldige Fransen: van ‘s morgens vroeg tot’ s avonds laat juichen, voor een coureur is het iets magnifieks. Ik hoop dat het in Mugello net zo is, want ze zeggen dat je daar niet mag slapen! Meestal is er altijd veel drukte, veel mensen maken zelfs ‘s nachts lawaai, dus ik hoop er echt op. Ook omdat het nu echt leuk is om naar de races te kijken: iedereen is op een zeer hoog en hypercompetitief niveau, iedereen kan winnen.
Andrea Mantovani, je komt dan uit de Supersport-ronde aan in Misano, een dubbele Italiaanse afspraak.
Ja en ik ben super enthousiast! Het was wat ik dit jaar wilde doen en het is me gelukt, dankzij het vertrouwen van twee geweldige teams. Ik hoop dat ik vanaf nu tot het einde van het seizoen goede prestaties kan leveren. Wat ik eigenlijk het meest hoop, is om vooruitgang te blijven boeken, een goede basis te leggen om competitief te zijn en altijd voorop te blijven lopen.