Υπάρχουν εκείνοι που τον αποκαλούν «Το Λιοντάρι της Ερήμου», που «Ο Θρύλος», που «Ο ανοξείδωτος» αλλά δεν υπάρχει όρος για να εκφράσει το μεγαλείο του Φράνκο Πίκο. Ο οδηγός από τη Βιτσέντζα ήταν και είναι το είδωλο όλων των οπαδών του Ντακάρ. Τα κατορθώματά του ξεπερνούν τις αθλητικές επιτυχίες. Συμμετέχει στο «Great Raid» από το 1985 και την παραμονή των 67ων γενεθλίων του ετοιμάζεται για το 29ο Ντακάρ του. Ο Φράνκο Πίκο μας λέει την ιστορία του.
Franco Picco, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πώς ξεκίνησε;
«Ήμουν cross rider, είχα κερδίσει το ιταλικό, συμμετείχα στο Grand Prix των Εθνών και σε διάφορους διεθνείς αγώνες. Ήμουν αναβάτης της Yamaha Ιταλίας και μου είπαν ότι ήμουν δυνατός σε σκληρά εδάφη αλλά πολύ φτωχός σε αμμώδεις στη Βόρεια Ευρώπη. Εδώ στην Ιταλία δεν είχα την ευκαιρία να προπονηθώ στην άμμο και με έστειλαν στο Παρίσι-Ντακάρ το 1985, απλά για να προπονηθώ για αγώνες μοτοκρός. Κανείς δεν πίστευε ότι ένας cross rider μπορούσε να πάει γρήγορα στην έρημο, αντίθετα ανέβηκα στο βάθρο. Εκείνη τη στιγμή τελείωσε η καριέρα μου στο cross country. Η Yamaha μου είπε ότι μου έδωσε το ποδήλατο αλλά όχι ένα μοτοκρός, αλλά ένα συγκεκριμένο για το Paris-Dakar. Άφησα τον σταυρό και έγινα ειδικός στις επιδρομές».
Ποιο Ντακάρ έχεις περισσότερο στην καρδιά σου;
«Είναι δύσκολο να επιλέξεις. Αν κοιτούσα μόνο τις βαθμολογίες, θα ήταν φυσικό να πω τις δύο εκδόσεις στις οποίες κατέλαβα τη δεύτερη θέση συνολικά, το 1988 και το 1989, αλλά αυτό δεν ισχύει. Εκείνες τις δύο φορές επέστρεψα σπίτι απογοητευμένος γιατί μέσα μου δεν είχα κατακτήσει τη δεύτερη θέση αλλά είχα χάσει το Ντακάρ. Μετά το Ντακάρ στην Αφρική πήγαμε για αγώνες στη Νότια Αμερική και σε συναισθηματικό επίπεδο ήταν κάτι το απίστευτο, για την αγάπη του κοινού. Πολλοί με ήξεραν, ακόμη και για το παρελθόν μου στον σταυρό, και μου έδειξαν τη στοργή τους. Στη συνέχεια προχωρήσαμε στη Σαουδική Αραβία και είναι ένας άλλος κόσμος. Το 2021 έκανα το Dakar στην κατηγορία χωρίς βοήθεια και αυτό ήταν επίσης μια αξέχαστη περιπέτεια. Το τελευταίο, με τον Fantic ήταν όμορφο».
Έχει περάσει από τρεις εποχές του Ντακάρ. Πέρα από το μονοπάτι, πώς άλλαξε;
«Στην πράξη, μόνο το όνομα παρέμεινε ίδιο. Στο πρώτο πηγαίναμε με τους χάρτες, την πυξίδα, ψάχναμε τις πίστες ενώ τώρα χρησιμοποιούμε το ηλεκτρονικό road book που μας δίνουν την τελευταία στιγμή, είναι πολύ ακριβές και είναι και πολύ εκτός πίστας. Μετά άλλαξαν τα ποδήλατα, τα όργανα και η ασφάλεια αυξήθηκε τόσο πολύ. Μετά το πρώτο Ντακάρ στην Αφρική πήγαμε στη Νότια Αμερική και αυτές οι εκδόσεις ήταν από τις πιο δύσκολες γιατί εκεί είναι καλοκαίρι και περάσαμε από την καυτή ζέστη στις πεδιάδες στον πάγο στο ψηλό έδαφος. Τώρα αγωνιζόμαστε στη Σαουδική Αραβία και είμαστε πράγματι στην έρημο, λίγο σαν την Αφρική, αλλά σε ένα υπερσύγχρονο πλαίσιο: τώρα βρισκόμαστε στη χώρα του πετρελαίου “.
Είναι ακόμα εξαιρετικά γρήγορο και ανταγωνιστικό σήμερα. Μπορείς να μας πεις το μυστικό σου;
«Αν έπρεπε να τρέξω σε μοτοκρός ή ταχύτητα, σίγουρα δεν θα μπορούσα να έχω αποτελέσματα, αλλά το Ντακάρ μοιάζει λίγο με μαραθώνιο: πρέπει να ξέρεις πώς να μετράς τη δύναμή σου και χρειάζεσαι μεγάλη εμπειρία. Για μένα το σημαντικό είναι να συνεχίσω, να προσπαθήσω να μην πέσεις ή να το κάνεις όσο το δυνατόν λιγότερο. Ίσως ένα από τα μυστικά μου να είναι και η γνώση γλωσσών. Μιλάω αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και λίγο αραβικά και είναι εξαιρετικά χρήσιμο σε αγώνες αυτού του τύπου. Επιπλέον, έχω πάντα νέους στόχους και κίνητρα».
Εξακολουθείτε να κοιτάτε την κατάταξη ή είναι το βασικό για εσάς να φτάσετε στη γραμμή τερματισμού;
«Στα εξήντα έξι θα ήταν παράλογο να πιστεύουμε ότι μπορούμε να παλέψουμε για τη συνολική νίκη, ωστόσο υπάρχουν οι βαθμολογίες της κατηγορίας. Είμαι μεταξύ των «Βετεράνων», των άνω των 45 ετών και προηγούμαι. Στοχεύω στην επιτυχία ανάμεσα στους «Βετεράνους». Αστειευόμενος είπα ότι θα μπορούσαν να στήσουν τον «Σούπερ Βετεράνο» για τους άνω των εξήντα πέντε αλλά δεν το κάνουν γιατί δεν υπάρχουν μέλη, θα ήμουν ο μόνος».
Τώρα τον περιμένει το Dakar 2023, ξανά με το Fantic?
«Ναι, αλλά όχι πια με το πρωτότυπο όπως πέρυσι, αλλά με μια εντελώς διαφορετική, εμπορεύσιμη μοτοσυκλέτα, και αυτό είναι επίσης μια μεγάλη πρόκληση. Αλλά ανυπομονώ για το Dakar 2024 που θα είναι το τριάντα μου, οπότε δεν μπορούσα να το κάνω. Το 2025, από την άλλη, θα γίνει η 40η επέτειος του πρώτου μου Ντακάρ και θέλω να είμαι εκεί. Εδώ, έχω ήδη τους λόγους να συμμετάσχω στο Ντακάρ τουλάχιστον μέχρι το 2025 ″.