Από αγώνες στην τηλεόραση μέχρι τώρα θεμελιώδεις ρόλους στον κόσμο των δύο τροχών. Μιλένα Κέρνερ ξεκίνησε ως θαυμάστρια, αλλά η ζωή της άλλαξε όταν οι αγώνες MotoGP έφτασαν στη Γερμανία, όχι μακριά από το σπίτι της. Το πρώτο βήμα που την οδήγησε να γίνει θεμελιώδης χαρακτήρας σε όλες τις ομάδες που εργάστηκε. Με επαγγελματισμό και σωστή «ψυχραιμία», μερικές φορές γίνεται «Rotty», υποκοριστικό του Rottermeier, της δεσποτικής οικονόμου του κινουμένου σχεδίου «Heidi». Ποτέ όμως με αρνητικό τρόπο. “Ακόμα και οι αναβάτες εκτιμούν και κατανοούν τι χρειάζεται για να αναπτυχθούν” επεσήμανε ο Κέρνερ. Τώρα είναι ένας κεντρικός άξονας στο Fantic, με πολλά έργα να αναπτύξει. Με την ευκαιρία της EICMA είχαμε την ευκαιρία να μας διηγηθεί την ιστορία του, ιδού η συνέντευξή μας.
Από πού ξεκινά η ιστορία σας;
Βασικά από μια οικογένεια που δεν είχε καμία σχέση με τους αγώνες. Ο πατέρας μου, ο θείος μου και ο αδερφός μου είχαν μόνο μια μοτοσυκλέτα για να πάνε στο δρόμο, η γιαγιά μου οδηγούσε ένα καρότσι τη δεκαετία του ’50 και του ’60. Κάποια στιγμή όταν ήμουν μικρός, ο μπαμπάς μου άρχισε να μου λέει να βλέπω αγώνες και να του λέω ποιος κέρδιζε γιατί δεν είχε χρόνο. Μετά άρχισα να τα κοιτάζω γιατί μου άρεσαν, μέχρι που το ’98 έβαλαν το MotoGP Γερμανικό GP: το Sachsenring ήταν 20 χλμ. από το σπίτι μου και πήγα εκεί με τον παππού και τη γιαγιά μου. Τότε, λόγω της δομής του σιρκουί, των μηχανικών, των οδηγών, όλοι έπρεπε να περάσουν από μια περιοχή όπου μπορούσαν να φτάσουν και οι οπαδοί. Ήμουν τυχερός: έκανα φίλους με κάποιους, πήγα σε άλλους αγώνες και μετά άρχισα να ασχολούμαι με τη φιλοξενία.
Τα πρώτα βήματα στη μάντρα.
Το αστείο είναι ότι ένας από τους πρώτους ανθρώπους που δούλεψα ήταν ο Stefano Bedon, ο οποίος σε αυτά τα τέσσερα ή πέντε χρόνια μου έδινε όλο και περισσότερες ευθύνες. Από μια απλή σερβιτόρα μέχρι να καλωσορίσει τους επισκέπτες στο σιρκουί, μετά μου έδωσε την ευκαιρία να φροντίζω τους καλεσμένους ακόμα και από το σπίτι, να ετοιμάζω άλλα πράγματα, να μεγαλώνω σιγά σιγά. Στη συνέχεια πέρασα ως συντονιστής ομάδας, οπότε ήμουν επίσης υπεύθυνος για την επιμελητεία, τα δελτία τύπου και τις συνεντεύξεις με τους αναβάτες. Πήγα στο Yamaha Tech3 στο MotoGP από το 2012 έως το 2016, στη συνέχεια από το 2017 έως το 2021 ήμουν διευθυντής ομάδας στο Moto2 στο Forward. Μία διαδρομή μόνο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Τότε μπορεί στον ελεύθερο χρόνο του να υπήρχε το ενδιαφέρον να πάει να δει αγώνα cross ή κάτι άλλο, για φιλίες, αλλά τελείωσε εκεί. Όταν λείπεις 200 μέρες το χρόνο, αυτά τα λίγα Σαββατοκύριακα που είσαι στο σπίτι δεν θέλεις απαραίτητα να τα ξοδέψεις σε άλλες πίστες, αλλά μερικές φορές συνέβαινε.
Ωστόσο, είχατε αποφασίσει να αλλάξετε για το 2023.
Η ιδέα ήταν να μείνουμε λίγο παραπάνω στο σπίτι, να κάνουμε κάτι πιο φυσιολογικό, πιο ήρεμο. Αλλά την ημέρα που έστειλα το email να σταματήσω με αυτή την ομάδα, ο Στέφανο μου έγραψε. Μου είπε ότι το 2023 υπήρχε ένα έργο Moto2 με τη Fantic και ότι με χρειαζόταν, ήθελε να είμαι εκεί. Για την επόμενη χρονιά ήταν κάτι για το οποίο θα μπορούσαμε να μιλήσουμε, αλλά μετά μου είπε ότι χρειαζόταν ένα χέρι ακόμα νωρίτερα. Διευκρίνισα αμέσως ότι οι γνώσεις μου εκτός δρόμου ήταν αρκετά περιορισμένες, αλλά μου απάντησαν «Μαθαίνεις γρήγορα!» Σοβαρά, ήταν μια χρονιά μεγάλης ανάπτυξης για μένα: Έπρεπε να μάθω πολλά πράγματα και ακόμα μαθαίνω, με πολύ καλές ομάδες και υπέροχους ανθρώπους. Η ατμόσφαιρα στην εταιρεία είναι επίσης πολύ διεγερτική, θέλεις πολύ να δουλέψεις και είναι ωραίο να νιώθεις αυτόν τον ενθουσιασμό. Πρέπει να πω ότι, ακόμα και όταν άρχισα να πηγαίνω σε αγώνες cross και enduro, ερωτεύτηκα πραγματικά αυτούς τους κλάδους.
Όχι λοιπόν «μένω σπίτι περισσότερο».
Δεν δουλεψε. Στην πραγματικότητα, έχω πάει ακόμα περισσότερο από πριν και τον επόμενο χρόνο όταν κοίταξα το ημερολόγιο… Μεταξύ Μαρτίου και Νοεμβρίου υπάρχουν τέσσερα Σαββατοκύριακα χωρίς enduro, motocross και MotoGP, και τα εθνικά ημερολόγια δεν έχουν βγει ακόμα. Είναι κουραστικό, αλλά είναι πολύ όμορφο! Τότε αυτή τη στιγμή η εταιρεία μεγάλωσε πολύ γρήγορα: στην EICMA 2019 η Fantic ανακοίνωσε την είσοδό της στους αγώνες, αλλά μετά από δύο-τρία χρόνια σίγουρα δεν μπορείς να είσαι στο ίδιο επίπεδο με τις Honda, Yamaha, KTM. Υπάρχει μεγάλη επιθυμία να κάνουμε και εξαιρετικές δυνατότητες, αλλά υπάρχουν ακόμα πράγματα να ανακαλύψουμε και γι’ αυτό εργαζόμαστε. Με ανθρώπους με τους οποίους νιώθεις ότι το πάθος κάνει τη διαφορά.
Τι κάνεις αυτή τη στιγμή;
Οι σχέσεις με τις ομάδες, η προμήθεια υλικών, η επιλογή προμηθευτών, τα συμβόλαια… Όλα αυτά με τα οποία αυτή τη στιγμή έχω τη χαρά να ασχολούμαι. Με 22 αναβάτες να έχουν τον αριθμό τηλεφώνου σας, επομένως δεν είναι πολύ εύκολο. Περιλαμβάνει όμως και μια εκτίμηση για το πόσες μοτοσυκλέτες χρειάζονται για την επόμενη χρονιά. Ή υπάρχουν ομάδες που ρωτούν αν μπορούν να αγωνιστούν με υλικό Fantic, οπότε τι έργα υπάρχουν, για ποια πρωταθλήματα, αν υπάρχει υποστήριξη… Σε όλα αυτά προστέθηκε και το Dakar, ένα άλλο εντελώς νέο πράγμα για μένα και ότι φέτος θα πάει να ακολουθήσει. Όλοι οι κλάδοι με διαφορετικά χαρακτηριστικά, πρέπει να χώσεις λίγο μύτη για να τα καταλάβεις, λαμβάνοντας υπόψη και τους τεχνικούς κανονισμούς. Αλλά είναι πραγματικά ωραίο.
Ποιο είναι αυτό που δυσκολεύεσαι περισσότερο να διαχειριστείς;
Βασικά το γραφειοκρατικό κομμάτι. Όντας μια εταιρεία συγκεκριμένου μεγέθους, υπάρχουν ορισμένες δομές, πρακτικές που πρέπει να ακολουθήσεις… Αλλά και η έλλειψη χρόνου, πολλές φορές όλα σε επικαλύπτουν. Πρόσφατα αποφασίσαμε να αλλάξουμε τον αναβάτη Moto2: βάσει κανονισμού μπορεί να κάνει δοκιμές μέχρι τον Νοέμβριο, αλλά είχαμε προγραμματίσει την επιστροφή του υλικού και της ομάδας. Αντίθετα, θέλετε να μην του δώσετε την ευκαιρία να κάνει τεστ πριν από το τέλος της χρονιάς; Για να γνωρίσετε την ομάδα, να συλλέξετε δεδομένα με τους μηχανικούς, να καταλάβετε τι μπορεί να είναι χρήσιμο… Υπέγραψε την Παρασκευή, η ομάδα έφυγε την Τετάρτη, ο οδηγός ήταν στην πίστα την Πέμπτη. Χρειάζεστε όμως ελαστικά, γραφικά για το κουτί, τη μοτοσικλέτα και τις φόρμες… Σωστά δύο μέρες πριν την EICMA.
Ένα συνεχές τρέξιμο για εσάς.
Άλλο παράδειγμα: Τρίτη 1, που ήταν αργία, είχα κάνει μια δοκιμή με έναν αναβάτη enduro. Στις 2 έφυγα για Βαλένθια, έμεινα μέχρι τη Δευτέρα το πρωί, μετά πήρα το αεροπλάνο για Μπέργκαμο και ήρθα στην Έκθεση για τρεις μέρες. Το βράδυ της Πέμπτης επέστρεψα στο αεροδρόμιο του Μπέργκαμο και έφτασα στη Βαλένθια στη 1 π.μ. και πέρασα την Παρασκευή με την ομάδα στο γκαράζ. Το βράδυ πήρα άλλα δύο αεροπλάνα γιατί δεν υπήρχε απευθείας πτήση για Μπέργκαμο, έφτασα στη μία το πρωί, για να είμαι στην Έκθεση στις οκτώ και μισή. Θα πρέπει επίσης να πούμε ότι σε αυτή την περίοδο υπογράφονται πολύ περισσότερα συμβόλαια σε σχέση με το υπόλοιπο της χρονιάς. Αλλά η δυσκολία στο τέλος είναι πάντα να μπορείς να δώσεις τη δέουσα σημασία σε όλους. Λυπάμαι λίγο γιατί πάντα κάνω πράγματα με την καρδιά μου και υποφέρω γιατί δεν μπορώ να τα κάνω πάντα όλα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πρέπει να αναπτυχθούμε και να δομήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας.
Πώς συμβαδίζεις με τα πάντα;
Σίγουρα βοήθησε το γεγονός ότι οι γονείς μου είχαν πρακτορείο ταξί και μεταφορών. Ήταν σε εφημερία και πάντα δούλευες όταν οι άλλοι έκαναν πάρτι. Δύσκολο να σκεφτείς να πάρεις ταξί μεταξύ οκτώ το πρωί και έξι το βράδυ, συνήθως το κάνεις είτε το βράδυ όταν επιστρέφεις και δεν θέλεις να οδηγήσεις, είτε όταν πας στη ντίσκο, στο αεροδρόμιο , στο νοσοκομείο… Συχνά και πρόθυμα είναι επείγουσες κλήσεις, άρα χωρίς προγραμματισμό. Οι γονείς μου εκεί ήταν πραγματικά πολύ συγκεντρωμένοι, εργάζονταν πρώτα από όλα και μου έδωσαν αυτή τη νοοτροπία. Δεν ήταν ποτέ πρόβλημα για μένα, συν το ότι είναι ένα περιβάλλον που μου αρέσει.
Είπες ότι κανείς στην οικογένεια δεν ήταν ποτέ πιλότος. Το έχεις σκεφτεί ποτέ;
Έχω μόνο δίπλωμα μηχανής. Έπειτα κατάγομαι από την Ανατολική Γερμανία, όπου η καλλιτεχνική γυμναστική ήταν ένα πολύ λιγότερο δύσκολο άθλημα. Πηγαίνοντας για τρέξιμο… Χρειαζόμασταν χρήματα, γιατί οι αγώνες κοστίζουν πολύ, και χρόνο, που δεν είχε η οικογένειά μου. Είμαι πολύ ανταγωνιστικός άνθρωπος, έτσι μου λένε, αλλά όχι, ειλικρινά δεν το έχω σκεφτεί ποτέ αυτό. Προτιμώ να τρέχω με αυτοκίνητο με τους συναδέλφους μου για να φτάσω στο ξενοδοχείο!
Ποια ήταν η μεγαλύτερη ικανοποίηση μέχρι τώρα;
Έχοντας καταλήξει να έχω κάποια αξιοπιστία μπροστά σε έναν από τους αναβάτες μου, παρόλο που δεν έχουν κάνει ποτέ τη δουλειά τους. Όταν ήμουν team manager στο Moto2, πριν από τον αγώνα μίλησα και με τον αναβάτη αν υπήρχαν κάποιες καταστάσεις. Μερικές φορές συνέβαινε ότι, επιστρέφοντας στο γκαράζ μετά τον αγώνα, μου είπαν ότι είχα δίκιο, ότι με είχαν σκεφτεί στη συγκεκριμένη κατάσταση, κάνοντας ό,τι είχα πει. Αυτά είναι τα πράγματα που κουβαλάω μαζί μου. Στο τέλος μιλάμε και για πολύ νέα παιδιά που κυνηγούν το όνειρό τους και είναι ωραίο να το βλέπεις. Μου αρέσει επίσης αυτό για το Fantic: να παίρνω νεαρά ταλέντα και να τα μεγαλώνω. Όταν υπογράψαμε τον Borja Gomez, βλέποντας τη συγκίνησή του να γεμίζεις την καρδιά σου! Μόλις μισή ώρα πριν ήξερε ότι είχε αυτή την ευκαιρία στο Moto2.
Ποια είναι η «σωστή φόρμουλα» για να διαχειριστείς αυτούς τους τύπους;
Πρέπει πρώτα να δεις το πρόσωπο του πιλότου, αλλά και να παραμείνεις σοβαρός και επαγγελματίας, χωρίς να ξεπερνάς ποτέ ένα συγκεκριμένο όριο. Για παράδειγμα, ο Κράτσλοου μου έστειλε μήνυμα την επόμενη μέρα που σταματήσαμε να συνεργαζόμαστε: «Από σήμερα μπορούμε να είμαστε φίλοι!» Όσο δουλεύετε μαζί, δεν χρειάζεται να προχωρήσετε περισσότερο, χρειάζεστε μια συγκεκριμένη αποστασιοποίηση. Λατρεύω τους αναβάτες με τους οποίους έχω δουλέψει, τους σέβομαι, αλλά δεν μπορείς να παραβλέψεις ορισμένα πράγματα επειδή είστε φίλοι. Είναι ακόμα μια εταιρεία, με μπάτζετ και υποχρεώσεις. Δεν μπορώ να σε κρατήσω επειδή μου αρέσεις, ούτε να σε βάζω σε ορισμένα πράγματα, φέρνοντάς με σε μπελάδες με τους χορηγούς, μόνο και μόνο επειδή είσαι καλός τύπος. Μοιράζεστε πολλά, περνάτε πολύ χρόνο μαζί, φυσικά είναι διαφορετικό από μια δουλειά γραφείου, αλλά εξακολουθεί να είναι δουλειά.
Έχει συμβεί ποτέ να μην τα πάτε καλά με κάποιους πιλότους;
Με τους πιλότους θα έλεγα όχι. Ωστόσο, όταν βάζεις 15-20 άτομα μαζί, είναι πάντα δύσκολο να βρεις την τέλεια χημεία. Τότε μπορεί να μην έρθουν τα αποτελέσματα, να συμβεί τραυματισμός, μπορεί να υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα. Σε κάθε περίπτωση, με τους πιλότους υπάρχει πάντα κάποιος που είσαι πιο κοντά, με άλλους έχεις μια πιο «ψυχρή», αποστασιοποιημένη σχέση. Αλλά εξαρτάται και από τα παιδιά: όταν παίρνεις έναν ήδη εκπαιδευμένο αναβάτη για σύντομο χρονικό διάστημα, έχεις μια διαφορετική σχέση από ό,τι όταν ξεκινάς με έναν νεαρό και τον βλέπεις να μεγαλώνει. Οι καλές στιγμές, οι κακές, οι βελτιώσεις, οι ικανοποιήσεις… Υπάρχει μεγάλη διαφορά. Για παράδειγμα ο Pol Espargaro,…