Ηρωικός Danilo Petrucci στον γύρο Superbike στην Emilia-Romagna. Δεν ήξερε αν θα μπορούσε να τρέξει τον αγώνα 1 και τερμάτισε ένατος. τότε δεν ήξερε αν θα ήταν ικανός να αγωνιστεί την Κυριακή, αλλά πήρε άλλη μια ένατη θέση στον αγώνα Superpole και μάλιστα ήρθε έκτος στον Αγώνα 2. Αυτό που έκανε με έναν πολύ πονεμένο δεξιό ώμο που περιόριζε την οδήγησή του ήταν πραγματικά απίστευτο . Τι θα μπορούσε να κάνει αν ήταν στο 100%; Δεν θα μάθουμε ποτέ, εν τω μεταξύ του αξίζει τεράστιο χειροκρότημα που δεν τα παράτησε και τίμησε τους αγώνες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Superbike Misano, ο Petrucci μιλάει
Ο Petrux εξέφρασε τις ακόλουθες σκέψεις μετά το κατόρθωμα που πέτυχε χθες στο Misano World Circuit Marco Simoncelli:Ήταν πολύ δύσκολο και συναισθηματικό. Μετά το Σάββατο, δεν ήξερα τι να κάνω την Κυριακή. Όλοι μου είπαν να το αφήσω ήσυχο, γιατί ένιωσα πολύ πόνο και είχα κάνει ήδη πολλά το Σάββατο. Στον αγώνα Superpole όλοι οι αναβάτες ξεκίνησαν πολύ επιθετικά, βρέθηκα δέκατος έκτος και ξάπλωσαν έξι-επτά μπροστά μου. Αυτό μου επέτρεψε να ξεκινήσω ένατος στον Αγώνα 2. Όταν έφυγα από το γκαράζ και μετά φρέναρα στη στροφή 4 ένιωσα πολύ πόνο, παρά τα τρυπήματα που είχα, δεν είχα δύναμη. Πίστευα ότι δεν θα μπορούσα να φρενάρω, μετά στον αναγνωριστικό γύρο είδα ότι ο ώμος δούλευε. Κατάφερα να κάνω μια καλή αρχή, είχαμε κάνει κάποιες μικρές αλλαγές στη μοτοσυκλέτα και κατάλαβα πώς να φρενάρω στις στροφές. Βασικά χρησιμοποίησα τα πόδια μου και λίγο από το δεξί μου χέρι“.
Ο οδηγός της Barni Spark Racing εξεπλάγη από τον εαυτό του, γιατί πραγματικά αγωνίστηκε σε πολύ περίπλοκες συνθήκες και πέτυχε αποτελέσματα που δεν θα φανταζόταν ποτέ:Πάντα κατάφερνα να κάνω γύρο σε 1’34” και έμεινα έκπληκτος με το πώς οδηγούσα. Στους τελευταίους γύρους έκανα τα πάντα για να προσπεράσω τον Άξελ και όταν το έκανα το φως μου έσβησε, οι δυνάμεις μου τελείωσαν. Ήμουν ένα μπλοκ από μπετόν πάνω από το ποδήλατο. Προσπάθησα και όταν πέρασα τη γραμμή του τερματισμού ένιωσα σαν μαχαίρι στον ώμο. Έχω μια πολύ μεγάλη κατάσταση φλεγμονής, χρειάζομαι λίγη ξεκούραση. Ο τιμητικός γύρος ήταν πολύ συγκινητικός“.
Petrux πέρα από τον πόνο
Ο Petrucci έκανε τα πάντα για να είναι παρών στον γύρο στην Emilia-Romagna, τον ένοιαζε ιδιαίτερα και είναι χαρούμενος που κατάφερε να προσφέρει συναισθήματα:Θυμάμαι ότι όταν πληγώθηκα μου είπαν ότι ίσως έπρεπε να σταματήσω να κάνω μηχανές, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήμουν τόσο κακός και όταν γύρισα σπίτι άρχισα αμέσως να δουλεύω για να επιστρέψω εδώ. Δεν πίστευα ότι θα τα καταφέρω, δεν ξέρω πού βρήκα τη δύναμη να τα κάνω όλα αυτά. Τελείωσα, ο πόνος επιτέθηκε στο νευρικό μου σύστημα. Ωστόσο, είμαι πολύ χαρούμενος για όλους τους ανθρώπους που με βοήθησαν και ήρθαν εδώ“.
Πριν τρέξει τον Αγώνα 2 δεν ήταν σίγουρος αν θα μπορούσε να τον ολοκληρώσει, αλλά αντ’ αυτού κατάφερε να σημειώσει μια εκπληκτική απόδοση στην πίστα:Έκανα μια καλή αρχή, ήμουν πέμπτος-έκτης και είπα στον εαυτό μου ότι θα δω πόσο θα μπορούσα να μείνω σε αυτές τις θέσεις. Όταν είδα ότι ήμουν ο πρώτος πιλότος δορυφόρου που κράτησα, κατάλαβα πώς να οδηγώ χρησιμοποιώντας το βραχίονα και έμεινα έκπληκτος με τον εαυτό μου. Δεν ξέρω πώς το έκανα, αν μου ζητήσεις να το ξανακάνω δεν θα το ξανακάνω...“.
Ο Μπασάνι και η επιθυμία να αγωνιστούν στο Ντόνινγκτον
Στον τελικό θα μπορούσε να είναι ικανοποιημένος να μείνει πίσω από την Kawasaki του Axel Bassani, αλλά αντ ‘αυτού ήθελε να πάρει και την έκτη θέση: “Είναι πολύ καλό παιδί – λέει ο Ντανίλο – και τον αγαπώ, έχουμε τον ίδιο μάνατζερ. Είδα ότι δυσκολευόταν λίγο και έκανε κάποια λάθη, με βοήθησε πολύ το να είμαι πίσω του. Μετά αποφάσισα να τον περάσω, αλλά όταν το έκανα ήμουν πραγματικά μόνος, γιατί το να τον ακολουθήσω με βοήθησε ιδιαίτερα στις γρήγορες στροφές. Μετά έκλεισα τις πόρτες, τα παράθυρα, τα παντζούρια, έκανα εναλλάξ κατά μήκος του κρασιού. Αφού τον πέρασα σταμάτησα, τελείωσα και λάστιχα. Φοβόμουν επίσης μήπως πέσω και επιδεινώσω την κατάσταση, γιατί δεν ένιωθα καλά το χέρι μου. Έδωσα τα πάντα και όταν πέρασα τη γραμμή του τερματισμού ένιωσα έναν βασανιστικό πόνο“.
Θα τα κατάφερνε ευχαρίστως χωρίς τον τραυματισμό που υπέστη λόγω της συντριβής του μοτοκρός τον Απρίλιο, αλλά εξακολουθεί να κοιτάζει τη θετική πλευρά της ιστορίας: “Λυπάμαι πολύ για τον τραυματισμό, αλλά με έκανε πιο δυνατό και με έκανε να καταλάβω τι είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή, δίνοντας το σωστό βάρος στην υγεία και στα μικρά πράγματα που έχουμε. Όλη μου η δύναμη βγήκε. Θα ήθελα να τρέξω με δύο χέρια... Ανυπομονώ να πάω στο Donington σε ένα μήνα για να αγωνιστώ και με τα δύο“. Ο επόμενος γύρος είναι προγραμματισμένος για το Σαββατοκύριακο 12-14 Ιουλίου, οπότε θα πρέπει να είναι σε πολύ καλύτερη φυσική κατάσταση. Εν τω μεταξύ… Μπράβο Danilo!
Φωτογραφία: Barni Spark Racing Team