Van de overwinning van de Aprilia RS660 Trophy tot zijn debuut in het Moto2 European Championship. Francesco Mongiardo staat voor een beslist veeleisende uitdaging, een van de twee aanvallers van het Ciatti-Boscoscuro Team. Een zoon van de kunst, aangezien zijn moeder voormalig amazone Michela Titola is, maar het winnen van de titel in de Aprilia Trophy is zeker een belangrijke stap. Laten we niet vergeten dat hij ook het risico liep te stranden, tot er een akkoord kwam met het team van Luca Ciatti, met wie hij vastbesloten is om door te breken in het Moto2 Europees Kampioenschap. Er valt veel te leren, van motoren tot circuits, maar de jonge Lombard weet waar hij moet werken en heeft zijn eigen doelen. Hoe is dit seizoen 2023 begonnen? Dit en nog veel meer in ons interview.
Francesco Mongiardo, hoe is het debuut in het Moto2 Europees Kampioenschap?
Het is allemaal heel eigenaardig en gek! Het was niet eens de bedoeling dat ik daar zou zijn, in plaats daarvan race ik met wat ik denk dat een van de beste teams in het kampioenschap is. Helaas heb ik in de winter niet kunnen trainen, laten we zeggen dat ik, voordat ik op de Moto2 stapte, maar vier trainingen heb gedaan. Aan de andere kant heb ik veel atletisch getraind en fysiek was ik super voorbereid. Maar het is niet gemakkelijk: mijn teammanager vertelde me dat ik van de kleuterschool naar de universiteit ging! Het is een beetje zoals de realiteit, ik ben weer bezig met prototypes en niet langer met productiederivaten, en alles is nieuw voor mij: de circuits, de banden, de sessies, de rivalen… Het is allemaal veel ingewikkelder.
Vertel het ons vanaf het begin.
Bij de eerste tests in Estoril maakte ik contact met de motor en ik moet zeggen dat ik me niet slecht voelde, integendeel. Ik kende de baan niet eens, noch de Dunlop-banden, en ik moest het gevoel krijgen. De eerste ronde was een beetje een wip: in sommige sessies verbeterde ik, in andere bleef ik op dat niveau. De eerste twee dagen gingen redelijk goed, daarna was er in kwalificatie 1 een probleem, terwijl ik in de tweede probeerde te verbeteren. Een ietwat ongelukkig weekend: in Race 1 “ramde” een andere rijder me na twee ronden en hoewel ik niet was gevallen, moest ik de race staken. In Race 2 echter, toen ik de groep van de top 10 aan het inhalen was, crashte ik, waardoor er twee nullen kwamen.
Dan is het aan Valencia, hoe is het gegaan?
Ik begon met veel meer kennis na een eerste weekend in Moto2. Ik begon echter helemaal opnieuw, ik had Valencia nog nooit eerder gezien en in de eerste twee sessies was ik een beetje verdwaald, dus ik begon langzaam. Maar over het algemeen was het een positief weekend: ik wist me in alle sessies te verbeteren en het diende als inzicht in het soort werk dat we moeten doen. Moto2 heeft veel meer aanpassingen en speelt op veel meer dingen in: banden, ophanging, achterbrug, alles.
Francesco Mongiardo, hoe beoordeelt u de enkele race op Ricardo Tormo?
Het was een beetje pech: ik startte heel snel, maar er was een contact in bocht 2 waar ze me raakten, ik ging wijd en verloor een paar posities. In ronde 3 zette ik echter mijn snelste ronde van het weekend neer, het deed me beseffen dat ik heel snel kon gaan. In ronde 4 had ik echter een groot probleem in mijn rug, een contractuur van de middenrifspier: ik had graag met pensioen willen gaan, maar ik ging door en eindigde op de 12e plaats. Het spijt me dat ik het potentieel dat we in de race hadden niet kon benutten.
Je eindigde echter als 12e en hield ook mensen achter die aanwezig waren op het WK. Niet slecht, toch?
In werkelijkheid zijn ze allemaal heel tevreden, blij met de weg die we bewandelen en die ik bewandel. Van mijn kant wil ik echter laten zien wat ik denk dat mijn potentieel is. Ik train veel, zowel fysiek als mentaal, en we hopen met een voorsprong in Jerez aan te komen.
Francesco Mongiardo, is er iets in het bijzonder dat u de meeste moeilijkheden bezorgt?
Laten we zeggen dat het een mix van dingen is. Ik heb een aantal jaren in Italië geracet en ik weet een beetje van alles, van de circuits tot de motoren tot de banden, wat ook geldt voor Spanje. Dit zijn voordelen en ze zijn veel waard: het is een beetje een pijnpunt, ik moet sneller werken dan mijn collega’s. Ik denk niet dat er ooit het niveau van dit jaar is geweest: als we alleen naar de referenties kijken, hadden in 2022 slechts twee renners een snelle ronde, terwijl dit jaar in Valencia 12 in minder dan een seconde. Ik heb nog een moeilijkheid, namelijk het niveau van mijn tegenstanders.
Aan de andere kant, bij welke “verrassing” voelde je je meteen op je gemak?
Ja, de banden, ook al viel ik niet op in deze twee ronden. In gesprek met andere collega’s vertelde iedereen me dat het erg gecompliceerde banden waren, maar ik had meteen een goed gevoel, ik ben er blij mee. Maar zelfs met de motor had ik niet echt problemen met vermogen of iets anders, ik moet gewoon proberen mijn potentieel op de motor te begrijpen en te benutten.
Hoe vinden jij en Alberto Surra elkaar? Help jij al mee?
Uiteindelijk kennen Alberto en ik elkaar al een heel leven, we hebben vele jaren samen in Italië geracet, totdat hij naar het Wereldkampioenschap verhuisde. We kunnen het super goed met elkaar vinden. Op dit moment is hij wat sneller met het leren fietsen, maar we werken nog steeds veel samen. We rijden niet samen in de sessies, maar we praten veel aan het einde van elke dienst. Het is een goede helper.
Francesco Mongiardo, en met het team in het algemeen?
Ik moet zeggen dat mijn sterke punt mijn crewchef is, Andrea Viviani, die ook de telemetrist van Alonso Lopez is in het Wereldkampioenschap. Eerder werkte hij met Navarro, Quartararo… Hij heeft enorme ervaring in Moto2. We doen het goed, we praten altijd met elkaar, maar we hebben ook een gek gevoel gecreëerd en we bellen elkaar altijd, ook buiten de wedstrijden om. Ik denk dat het een belangrijke schakel is in dit seizoen, ook qua menselijke relaties: we gingen meteen in vertrouwen. Maar over het algemeen doet het team echt veel, ik voel me echt goed.
Laten we een stap terug doen: kun je ons vertellen wat er gebeurde vóór de overeenkomst met je huidige team?
Het grootste probleem van alle pilots is het budget. Aanvankelijk zou ik met Forward racen, maar helaas konden we het niet eens worden, juist omdat ik het budget niet had. Maar dankzij een van mijn sponsors die me al enkele jaren steunt, was er een lunch waar tussen het een en het ander een relatie ontstond met Luca Ciatti, nu mijn teammanager. Het is verbazingwekkend hoe het lot is! Na dit gesprek nam hij alles over en werd hij mijn manager. Ik moet hem echt bedanken als ik hier dit jaar ben, hij geloofde en gelooft nog steeds in mij. Ik vergeet mijn moeder niet, die me hier vandaag heeft gebracht.
Een verandering tijdens de race, zoals je zei, die ook het risico met zich meebrengt dat je dit jaar niet in het Moto2 Europees Kampioenschap zit.
Het is iets dat me zoveel kracht heeft gegeven. Ik kreeg de kans om een nieuwe uitdaging aan te gaan, ik heb een belangrijk punt in mijn carrière bereikt en daar ben ik erg blij mee. Het feit dat ik mezelf sindsdien vind “Je vlucht niet, je hebt geen kans” om de kans te krijgen om te racen, vooral met een van de teams die zoveel heeft gewonnen, heeft me een ongelooflijke motivatie gegeven.
Francesco Mongiardo, heb je je doelen voor dit seizoen al bepaald?
In het begin ja, ik had mijn verwachtingen. Het is echter duidelijk dat als je bij de eerste race komt, met alles wat nieuw is, je ideeën een beetje veranderen. Nu denk ik race voor race, ook al is het doel altijd hetzelfde, dat van alle renners. Maar laten we stap voor stap verder gaan en beginnen met het indienen van enkele posities: eerst de top 10, dan proberen we nog een stap vooruit te zetten totdat we bij de bovenste gebieden komen. Altijd hopen dat deze stap me snel zal lukken!
Wat betreft het gevoel met de Moto2, op welk percentage zitten we?
Misschien 25% van het potentieel dat we voelen en dat ik wil uitdrukken. We staan nog maar aan het begin, maar het gevoel is al heel goed. Het feit dat je alles sneller moet doen destabiliseert je een beetje, maar zoals gezegd staan we nog maar aan het begin.
Francesco Mongiardo, wat is er veranderd in je voorbereiding op deze “sprong”?
Ik heb het kader voor mijn trainingen opgevoerd. Ik moest een paar kilo afvallen om slanker te worden, maar toch zoveel mogelijk kracht te behouden. Het dieet is nu heel streng, maar ik voel me er heel goed bij, en ik moest ook mijn training op de fiets veranderen. Het is allemaal veel gecompliceerder, maar het maakt allemaal deel uit van het “Moto2-pakket”.
Kijk je naar iemand in het bijzonder in de categorie?
Ik ken Mattia Rato als kind, we zijn samen opgegroeid en hebben gedurende onze hele carrière praktisch samen getraind. Afgezien van de afgelopen jaren, hebben we vanaf dit jaar elkaar gevonden en kunnen we veel vaker rondhangen. Ik zeg niet dat hij een veteraan is, maar vier jaar is lang en nu begint hij de vruchten te plukken. Ik praat veel met hem, we praten veel tijdens raceweekenden en ik krijg advies. Ik zeg niet dat hij mijn referentie is, maar hij is de rijder met wie ik mezelf het meest vergelijk omdat hij een Italiaan is en ik goed met hem bekend ben.
Hoe zit het met Senna Agius in plaats daarvan?
Het is echt ongelooflijk, hij rijdt met gemak… Zelfs van buitenaf kijken is al ontwapenend! Het is zeker als voorbeeld te nemen. Hij had toen ook het geluk om voor het onze deel te nemen aan het wereldkampioenschap in Jerez, hij heeft hem zeker volledig opgeladen naar Estoril gebracht. Hij reed toen ook op Le Mans in het Wereldkampioenschap en, ook al sta je niet vooraan, je vergelijkt jezelf met rijders van dat niveau met Arbolino, Acosta en alle anderen. In Valencia sloeg hij geen gat zoals in Estoril, maar hij domineerde alle sessies, dus hij is zeker een referentie. En hij is ook slim: het is moeilijk om hem op het circuit te vinden, hij werkt veel aan strategie. Laten we zeggen dat het erg “gereserveerd” is.
Francesco Mongiardo, wat zijn je verwachtingen voor de 3e ronde in Jerez?
We komen met veel meer bewustzijn aan in Jerez, we weten dat het potentieel er is en we zijn van plan om in kleine stapjes verder te gaan. Het is mijn eerste jaar en hoewel ik niet de enige rookie ben, ben ik de enige die geen enkele aanwijzing kent. Mijn teamgenoot komt van het WK en alleen Estoril ontbrak, vele anderen hebben vorig jaar ook gekoerst dus die weten alles beter dan ik. Maar dat is geen excuus, integendeel: het doel is de top 10 in alle sessies, ik denk dat het binnen ons bereik ligt. We zullen zien of we dit resultaat mee naar huis kunnen nemen.