Met name in de tussenklasse eindigde 2022 met twee hoofdrolspelers. Ai Ogura, Moto2 vice-kampioen, is degene die nog zeker een jaar doorgaat in de tussenklasse, vastbesloten om de laatste stap te zetten. Maar dit seizoen had hij al de geweldige kans om geschiedenis te schrijven, niet alleen op persoonlijk vlak, maar ook van zijn land, van de categorie en van het Wereldkampioenschap. Een behoorlijk gewicht voor de 21-jarige uit Kiyose… Maar ook voor zijn team, dat Honda Team Asia gereden door niemand minder dan een zekere Hiroshi Aoyama, de laatste Japanse wereldkampioen. Maar in 2009, toen de categorie nog de historische 250cc was.
Ogura en het nee tegen MotoGP
Er zijn mensen die niet kunnen wachten om naar de koningsklasse te gaan, terwijl er mensen zijn die het liever uitstellen. Ai Ogura valt in deze tweede categorie, aangezien hij duidelijk nee zei tegen een aanbod van HRC. Het idee was om hem te contracteren in plaats van landgenoot Takaaki Nakagami in het LCR-satellietteam van Lucio Cecchinello. Maar Ogura had in de loop van het jaar al geweigerd en herhaalde de redenen voor zijn keuze ook tijdens de presentatie van de Honda-programma’s voor 2023. “Ik ben niet klaar” was de verklaring van de jonge Japanner. “Ik confronteerde de MotoGP-rijders en zei tegen mezelf dat ik niet met ze kon vechten.” Voeg daar ook aan toe “Er is nooit een perfect moment om over te stappen. Maar je weet wanneer de beste tijd is en voor mij niet.” Dus hier is hij weer in Moto2, met een heel duidelijk doel: dat resultaat pakken dat aan het einde van een geweldig 2022 wegglipte.
Ogura van de wereld? De redenen voor ja
Het is een vreemd jaar geweest voor de rijder van Honda Team Asia. Maar laten we eerst de positieve aspecten bekijken, aangezien we kunnen spreken van een bijna perfect seizoen. Natuurlijk waren er wat problemen tijdens de kwalificatie, waarbij Ogura zichzelf bekritiseerde, maar in die ronden kwamen er geen punten binnen. Inderdaad, een meer achterwaartse positie leek bijna een stimulans, gezien het feit dat de ingetogen verschuivingen goed werden gecompenseerd met geweldige comebacks en gevechten in de race, die altijd meer dan solide resultaten pakten. In 17 van de 20 GP’s, met als enige uitzondering een nul, heeft hij het nooit slechter gedaan dan een 8ste plaats! Het moet echter worden benadrukt dat hij er bij sommige gelegenheden in slaagde de schade te beperken, zoals blijkt uit de drie pole-posities: de eerste voor hem in Moto2, een verdrievoudiging van die enkele pole die hij behaalde in Moto3. Hebben we het over de overwinningen in de race? In de bijklas was het bijna een “vloek”, in de tussencategorie waren dat er drie! Resultaten die een toch al opmerkelijke roadmap voor consistentie en degelijkheid verder hebben verbeterd. Dat is hoe Ogura Vietti vroeg ophing, vervolgens altijd dichtbij bleef en uiteindelijk bij Fernandez bleef in wat een intense tweerichtingsstrijd om de wereldtitel bleek te zijn.
Of misschien nog niet: er is iets te archiveren
Net zoals er positieve kanten zijn aan 2022, zijn er ook negatieve. Laten we een reeds genoemd aspect noemen, namelijk een paar te veel moeilijkheden in de kwalificatie, waardoor hij herhaaldelijk gedwongen werd tot overuren in de race. De problemen kwamen echter allemaal samen aan het einde van het seizoen, op het cruciale moment. De eerste finish buiten de top tien was een solide resultaat gezien de crash van Fernandez, maar het is veilig om te zeggen dat het seizoen daar eindigde. Eerst de ongelooflijke crash in Maleisië, na een lange ontsnapping samen met Arbolino en een zeer zekere plaatsing op het podium, iets waar de rivaal niet voor kon vechten in die GP. Maar de eerste serieuze fout van het seizoen werd gevolgd door een tweede: zeven ronden waren genoeg om de KALEX Triumph nummer 79 in het grind van Valencia te zien rijden. Afscheid van weer een podium binnen zijn bereik, maar bovenal zijn alle wereldmogelijkheden verbrijzeld. Een kwestie van druk die, zoals we door de jaren heen meerdere keren hebben gezien, parten kan spelen. “Natuurlijk voel ik het, maar ik vind het leuk” echter, benadrukte Ogura. We moeten eraan werken, maar de jonge Japanner luidt al de lading voor 2023: “Ik wil winnen, ik zit in de ideale positie.”
Honda Team Azië droomt
We hebben het over een jong team, met heel weinig ervaring in het wereldkampioenschap in vergelijking met andere teams in de tussencategorie. Het hoofd van het team is echter Hiroshi Aoyama, die veel ervaring heeft in het MotoGP-wereldkampioenschap. Ook al is hij nu overgestapt naar de andere kant, maar als voormalig racer begrijpt hij heel goed wat er in het hoofd van een renner omgaat. Naast het feit dat hij, zoals aanvankelijk vermeld, de beste Japanse prospect in handen heeft, die kleine en constante stappen richting geschiedenis zet. Hij, de laatste wereldkampioen van de Rijzende Zon en teammanager van het team dat de groei van Ai Ogura stimuleert. Een jonge belofte die al vonken heeft gemaakt in de Moto3 met hetzelfde team, om vervolgens nog hogerop te klimmen zodra hij naar de Moto2 gaat. In 2022 ontsnapte het verhaal ternauwernood, is het seizoen 2023 de juiste gelegenheid om het te schrijven? Zeker is dat zowel Honda Team Asia als Ogura groot dromen.
Fotocredit: motogp.com