Een editie nummer 81 van de controversiële, avontuurlijke, spannende Daytona 200. Niets ontbrak tijdens de meest prestigieuze overzeese motorrace die, te midden van controverse, Josh Herrin en Ducati terugbrengt in Victory Lane. Op het hoogtepunt van een zeer gespannen dispuut, afgewisseld met een rode vlag en controversiële beslissingen vanuit de racedirectie, vierde het Warhorse HSBK Racing Ducati New York team feest. Voor de rode uit Bologna is het de tweede hoera op de Florida 200 mijl na het (gelukkige) succes van 2011, een soortgelijke toespraak voor Herrin zelf, al winnaar in 2010.
DAYTONA 200 CONTROVERSIEEL
Controversieel, zeiden we. Met alle redenen van deze wereld. Winnaar Josh Herrin viert zelf zijn overwinning met een eindeloze reeks controverses. In volle race voor de overwinning, 9 ronden voor het einde was hij de hoofdrolspeler van een controversieel contact in bocht 1 met Richie Escalante (M4 Suzuki), waardoor hij op de grond viel. Een besliste manoeuvre, besproken, in onderzoek door de wedstrijdleiding, opgelost met een toevallige… “buffet“. Vier ronden na de misdaad resulteerde een incident op de International Horseshoe waarbij Teagg Hobbs en Jason Waters betrokken waren, in het tonen van de rode vlag.
SPRINTRACE VAN 10 RONDEN
Het gevolg? Volgens de MotoAmerica-reglementen beginnen we opnieuw met een “nieuwe race” over een afstand van 10 ronden, met alle voorgaande (of bijna) evenementen alsof ze nooit hebben plaatsgevonden. Voor het contact met Escalante kreeg Herrin een straf van 6 boxen in de startopstelling, waarmee hij van pole naar zevende box ging. Kortom, niet slecht (of eigenlijk niets) voor de regerend MotoAmerica Supersport Kampioen. Afgezien van de feiten, verdient de overwinning voor de uitbundige prestaties, voor het uitstekende werk van het Warhorse HSBK Racing Ducati NYC-team (dit jaar onberispelijk in de twee geplande stops) en voor een problematische herstart.
217 MIJL VAN DAYTONA
In de 10 alles-of-niets ronden was iedereen volgens de regels in de race voor de overwinning. Nagesynchroniseerd in de voorgaande 47 ronden van de race inbegrepen. Eigenlijk iedereen, echt iedereen, vanaf de zesde plaats op dat moment. Een loterij die de winnaar van de vorige twee edities Brandon Paasch (oorspronkelijk bestraft met 15″ voor het overschrijden van de snelheidslimieten in de pitlane) en vooral Cameron Petersen bevoordeelde. Door diverse problemen had de Attack Yamaha rijder 3 stops gemaakt. De laatste bijna dicht bij de rode vlag en bevond zich bij de herstart met versere banden dan zijn rivalen, aangezien het reglement niet voorzag in het vervangen van banden.
DAYTONA STIJL VLIEGEN
In deze waanzinnige 200 mijl (eigenlijk 217: 5 ronden meer dan verwacht…), hield Josh Herrin stand en won hij een sprint naar 6 met kracht en strategie. Geslagen met slechts 70 duizendsten Josh Hayes (voor hem blijft Daytona een taboe) en Brandon Paasch, met 0 “140 de al genoemde Petersen. Een adrenaline-pompende finale, de pure essentie van een legendarische race, hoe hectisch ook en, in deze omstandigheden, vernietigd door een reglement dat voor de meesten onbegrijpelijk is.
DUCATI-FEEST
Met de vonnissen in de hand behaalt Josh Herrin zo zijn tweede overwinning op de Daytona 200 na het succes van 2010 met Graves Yamaha. Bis ook voor Ducati, 12 jaar na de al even gewaagde editie van 2011, destijds met de privé 848 EVO bestuurd door Jason DiSalvo. Voor de Panigale V2, een succes dat continuïteit geeft aan de recente wereldoverwinningen en aan een dominant 2022 in MotoAmerica, waarmee de investeringen van het genereuze en ambitieuze Warhorse HSBK Racing Ducati NYC-team worden terugbetaald. Het enige minpunt was het voortijdige vertrek van Xavi Forés, die door een technisch probleem in de 4e ronde van de race uit de wedstrijd viel. Ondanks het potentieel dat de motor tot uitdrukking brengt, krijgt hij een geweldige kans om het hele MotoAmerica Supersport-seizoen goed te maken.