Jong, briljant, geschoold, intelligent en vooral heel snel. Alessandro Delbianco is de nieuwe naam van de nationale Superbike. De renner uit Romagna vocht dit jaar voor de Italiaanse titel tot de laatste bocht, waardoor Michele Pirro in ernstige problemen kwam. Delbianco had een uitstekende Aprilia, maar de Ducati’s zijn dit jaar overal onverslaanbaar en hij stond op het punt een reis te maken in de CIV Superbike. In de laatste ronde liep hij met sluwheid, intelligentie, met een buitengewone scherpzinnigheid. Nu wordt hij door velen het hof gemaakt, maar Alex Delbianco is ook intelligent in het managen van zijn carrière.
Alex Delbianco, met wie ga jij de strijd aan in 2023?
“Ik beslis het nu en ik hoop het binnen tien dagen te kunnen formaliseren. Voor mij is het al fantastisch om te weten dat ik ren en niet loop. Eindelijk heb ik niet de angst om mezelf zonder zadel te vinden, omdat ik de afgelopen jaren goed heb gewerkt en meer voorstellen heb. Ik verwacht nu al dat mijn keuze in toekomstige projectie zal worden gemaakt. Voor mij is het belangrijkste niet waar ik over een paar maanden hardloop, maar om de komende tien jaar een pak en helm te dragen. Ik wil mezelf niet in oktober 2023 bevinden met de angst om te voet te blijven en misschien het risico te lopen om in 2024 te stoppen met racen, maar ik wil een lange tijd een professionele coureur zijn. Ik werk eraan om morgen naar World Superbike te gaan en als hoofdrolspeler ”.
Wil je niet de langste stap zetten?
“Precies en dat zeg ik ook tegen de andere ruiters, vooral de jonge duiven. Het is beter om nog een jaar in de nationale kampioenschappen en als hoofdrolspelers te blijven. Je mag jezelf absoluut niet verbranden en fouten maken. Je moet altijd de helderheid hebben om in perspectief te kijken ten koste van het ter plekke inslikken van bittere stukjes. Ik zeg dit tegen anderen maar ook tegen mezelf, let wel, want dit jaar maakte ik een wild card in het wereldkampioenschap die ik had kunnen vermijden. Je moet internationaal concurreren als je er klaar voor bent en je weet dat je een hoofdrolspeler kunt zijn, anders raak je gewond. Als je eenmaal naar beneden gaat, is het moeilijk en bijna onmogelijk om weer aan de top te komen als je het budget niet hebt. Ik woon nog thuis bij mijn oma dus je kunt het je wel voorstellen”.
Laat je je leiden door rationaliteit, zoals je deed in de laatste race van de CIV 2022?
“Voor de start heb ik het team ook verteld dat ik niet voor de overwinning in de race mikte, maar voor het kampioenschap, voor het grootste doel. Ik probeerde de groep compact te houden, ik ging naar voren en remde, ik wilde zeker weten dat alle renners in de kopgroep zaten. Alleen op deze manier was het mogelijk dat iemand zo vriendelijk zou zijn de dozen met Pyrrhus te breken en dat Michele dus een fout kon maken. Ik wist heel goed dat ik op die manier het risico had genomen de race niet te winnen, maar mijn doel was de titel en ik kwam in de buurt”.
Naast rationaliteit, het hart. Een van je beste vrienden is Simone Saltarelli. Hoe is je vriendschap begonnen?
“We zijn allebei piloteninstructeur, we werken voor dezelfde school en we reisden ook samen met andere kinderen om de kosten te delen. Nu Simone een van de mensen is die op absoluut niveau het dichtst bij mij staat, zou ik echt alles voor hem doen. Hij is ouder dan ik, maar hij heeft een werkelijk ongelooflijk verlangen, passie en enthousiasme, moeilijk uit te leggen. Hij heeft altijd het beste van zichzelf gegeven in het leven en in de sport: hij is een fantastische ruiter en jongen”.
Facebook-foto’s