Τελικά ο Danilo Petrucci κατέκτησε το πρώτο του βάθρο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike. Πέτυχε στον αγώνα 2 στο Donington Park, όπου ήταν γρήγορος και επιβεβαίωσε τις βελτιώσεις που είχαν ήδη δει στο Misano Adriatico. Είχε παίξει με την πιθανότητα να τερματίσει τρίτος και στον Αγώνα 1, αλλά θα έπρεπε να ρισκάρει πάρα πολύ για να προσπεράσει τον Jonathan Rea και προτίμησε να αρκεστεί σε αυτό.
Αντίθετα, στο τελευταίο moto είχε τον ρυθμό να πάρει τη θέση και να την κρατήσει. Μεγάλη ικανοποίηση για τον ίδιο και για την ομάδα της Barni Racing, η οποία δεν έχει ανέβει καν στο βάθρο από τον γύρο του 2018 στην Αργεντινή. Τότε, υπήρχε ακόμα η δικύλινδρη Ducati Panigale R και την οδηγούσε ο Xavi Fores. Θα δούμε αν Petrux και η ομάδα του Marco Barnabò θα μπορέσει να επαναληφθεί στο υπόλοιπο πρωτάθλημα SBK 2023.
Superbike, ο Pugolotti σχολιάζει το βάθρο του Petrucci στο Donington
Η εμφάνιση του Petrucci στην Αγγλία ενθουσίασε πολλούς θαυμαστές. Μεταξύ αυτών και ο Giuliano Pugolotti, μαραθωνοδρόμος και συγγραφέας, ο οποίος σχολίασε το κατόρθωμα του αναβάτη από το Terni με όμορφα λόγια:
“Ωραίο ωραίο ωραίο. Πώς να μην αγαπάς τον Danilo Petrucci. Είναι η ιστορία που κάνει χαρούμενους όσους αγαπούν τα σπορ και όσους αγαπούν τη μοτοσικλέτα. Είναι ο καλός ήρωας, αυτός που έχει συχνά χαστουκίσει, και ανασταίνεται κάθε φορά. Γνήσιος, ελεύθερος και άμεσος, τόσο όμορφος με αυτόν τον αλήτη που τον απομακρύνει από τον ψεύτικο και κουλ κόσμο που ζούμε. Κάποιος που ανακατεύει συναισθήματα, συναισθήματα, τεχνική, ράτσες, αναμνήσεις όταν μιλάει. Πιστεύω ότι τον θέλουν πίσω στην Αμερική. Όσοι γνωρίζουν πολλά από την επικοινωνία, το έχουν δει σωστά.
Άλλωστε, ο Petrucci είναι ο αθλητικός διερμηνέας που αναπολεί τις ταινίες του Rocky Balboa. Μπορεί να μην έχει το ταλέντο του Marquez, αλλά ξέρει να πετάει την καρδιά του πάνω από το εμπόδιο όσο κανείς άλλος. Και ξέρει να αντιστέκεται σε έναν κόσμο που τα καίει όλα και ξεχνιέται αστραπιαία. Δέκα βάθρα, δύο νίκες δεν ήταν αρκετές για μια θέση στο MotoGP. Έφυγε σιωπηλός, μετά το Dakar (ποιος θα το φανταζόταν) το Moto America και ατελείωτα πίσω εδώ με μια ιδιωτική ομάδα. Ο Rocky Danilo, φαινόταν τελειωμένος, έβαλε σε γωνία και αντ’ αυτού εδώ είναι. Με αυτό το δικό του στυλ. Χέρια φαρδιά για να πιάνουν το τιμόνι σαν τα κέρατα ταύρου και μετά να πέφτουν δυνατά με βαρύ αέριο. Τεχνική και καρδιά.
Πώς μπορείς να μην ευχαριστήσεις τον Rocky Danilo, έναν έτοιμο να υποφέρει όταν πρέπει να υποφέρει, να παλέψει όταν πρέπει να παλέψει. Θυμάμαι τη δεύτερη νίκη στο MotoGP σε εκείνο το βίντεο από το Le Mans. Εκεί αναδύεται όλος ο αυθορμητισμός του κόσμου του. Φαίνεται σαν μια αιωνιότητα ήταν μόλις το 2020, Το βράδυ μπροστά στη Χαλυβουργική του Τέρνι, μια ομάδα ενθουσιωδών για να τον γιορτάσει. Smoke bombs, κέρατα, hip hip huray. Για τη σκηνή, το αμάξωμα ενός φορτηγού οικοδόμων. Και τότε ο Ντανίλο, όμορφος σαν τον ήλιο, έκπληκτος από το τόσο πάρτι που βγήκε με: Νόμιζα ότι έγινε απεργία από τους χαλυβουργούς. Υπάρχει ανάγκη για αυτό. Χρειαζόμαστε τέτοιες ιστορίες. Υπάρχει ανάγκη σαν ψωμί για κάποιον σαν αυτόν. Θυμηθείτε ότι η μοτοσικλέτα“.
Φωτογραφία: Barni Spark Racing Team