Αντίστροφη μέτρηση για την επιστροφή του στην Αυστραλία τρία χρόνια μετά την τελευταία φορά. Οι εγχώριοι οδηγοί ξεκάθαρα γαλβανισμένοι από την προοπτική, αλλά όχι περισσότερο από Τζακ Μίλερ. Ο αναβάτης της Ducati θέλει να κλείσει την εμπειρία με το κόκκινο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο πριν από τη νέα πρόκληση στο KTM και σίγουρα το ραντεβού στο Phillip Island είναι ένα μεγάλο επιπλέον κίνητρο. Όχι μόνο για να γιορτάσει τον γάμο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο (θα παντρευτεί τη Ρουμπίνι του αυτές τις μέρες), αλλά και γιατί θα ήταν μια μαγική στιγμή για το κοινό του. Θα ήταν ο τέταρτος γηπεδούχος αναβάτης που θα μπορούσε να κερδίσει αυτό το GP (όχι πάντα στην ίδια πίστα), το πρώτο σε πάνω από μια δεκαετία: ας αναθεωρήσουμε τους προκατόχους του.
Ο Γουέιν Γκάρντνερ, ο πρώτος ήρωας στο σπίτι
Η ονομασία Grand Prix της Αυστραλίας υπήρχε για αρκετό καιρό, πριν από την πραγματική γέννηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος. Αλλά η πρώτη έκδοση που ισχύει για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα χρονολογείται από το 1989, ακριβώς στο Phillip Island. Ένα ξεκίνημα με θόρυβο, δύο χρόνια γιορτής για το γηπεδούχο κοινό χάρη στον πρωταθλητή του στα 500cc. Γουέιν Γκάρντνερ επιβάλλεται σε μια έντονη μάχη, ρυθμίζοντας τους Wayne Rainey και Christian Sarron μόνο στον τελικό, για να τον καταλάβουν ένα απίστευτο πλήθος που εισβάλλει στην πίστα στο τέλος του GP. Ο ήρωας του σπιτιού όμως δεν αρνείται τον εαυτό του την επόμενη χρονιά, αντίθετα αυτή τη φορά το πλήθος των γηπεδούχων πανηγυρίζει διπλά. Ο Gardner κερδίζει ξανά, αλλά λίγο κάτω από τα 9 δέκατα είναι ο συμπατριώτης Mick Doohan, συγγραφέας της pole position. Ο τελευταίος θα είναι υπεύθυνος για τις επόμενες τρεις εγχώριες χαρές και σε δύο διαφορετικά σενάρια.
Mick Doohan, διπλός θρίαμβος
Το 1991, λοιπόν, μετά από δύο εκδόσεις του GP, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα χαιρετίζει προσωρινά το Phillip Island για να πάει στο τότε Eastern Creek Raceway, στο Σίδνεϊ, όπου θα παραμείνει μέχρι το 1996. Στις έξι εκδόσεις που αμφισβητούνται θα υπάρχουν δύο πάρτι στο σπίτι. κορυφαία κατηγορία του Πρωταθλήματος.Κόσμος. Βάζει την υπογραφή του Μικ Ντούχαν, ασταμάτητος πρώτα από όλα το 1992 με pole position, νίκη και ταχύτερο γύρο. Πρώτη χαρά και για τον Daryl Beattie, αλλαγή για τον τραυματία Gardner αλλά 3ος στον τερματισμό, διπλή Αυστραλία μετά στο βάθρο της έδρας. Το 1995 αυτός ο συνδυασμός είναι και πάλι πρωταγωνιστής: είναι και πάλι η απόλυτη κυριαρχία του Doohan, με τον Beattie (τώρα οδηγό πλήρους απασχόλησης) 2ος στον τερματισμό. Δεν τελειώνει εδώ, ο πολυπρωταθλητής από το Μπρίσμπεϊν θα μπορέσει μάλιστα να επιβληθεί για τρίτη φορά, όταν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα επέστρεψε στο Phillip Island (1997). Ο Doohan δεν κάνει κουμάντο χωρίς αντιπάλους, με δεδομένο τα «μόνα» οκτώ δέκατα της διαφοράς έναντι του Νεοζηλανδού Simon Crafar, αλλά στην έκδοση του 1998 εξαπολύει ξανά το πάρτι του γηπεδούχου κοινού. Στη συνέχεια, ακολουθεί ο θρίαμβος του Okada και η «Ιταλική περίοδος», θα χρειαστεί χρόνος για να ξαναβρούμε έναν άλλο Αυστραλό στον θρίαμβο.
Casey Stoner, Signore di Phillip Island
Το γρήγορο τελειώνει το 2007, τη χρονιά της δόξας της Ducati με τον μοναδικό της πρωταθλητή MotoGP. Μάλιστα, η περίοδος των Κέισι Στόουνερ, το μεγάλο αυστραλιανό ταλέντο αυτής της σύγχρονης εποχής. Πράγματι, ο κένταυρος από το Σάουθπορτ γίνεται αυτοκράτορας του Phillip Island, κανένας Αυστραλός δεν έχει κερδίσει τόσο πολλά όσο αυτός σε εκείνη τη θρυλική πίστα. Πολλοί προσπαθούν να το υπονομεύσουν με τα χρόνια, αλλά τα «μικρά» πλεονεκτήματα είναι τα περίπου δύο δευτερόλεπτα που κατηγορούνται από τον Valentino Rossi το 2009 και από τον Marco Simoncelli στην έκδοση του 2011. Το κύκλωμά του πήγε καλά και από το 2007 έως το 2012 δεν άφησε τίποτα παρά μόνο ψίχουλα. τους αντιπάλους του. Τέσσερις νίκες με την Ducati, άλλες δύο με τη Honda, εντός έδρας θριάμβους που εξωραΐσαν επίσης τις δύο παγκόσμιες κορώνες του το 2007 και το 2011. Ένα αδιάκοπο πάρτι για έξι σεζόν για το γηπεδούχο κοινό, πριν αποσυρθεί από τους αγώνες το 2012.
Τζακ Μίλερ, ο τελευταίος κληρονόμος;
Η επιστροφή στο Phillip Island συμπίπτει επίσης με μια καλή στιγμή για το νυν Αυστραλό αστέρι που είναι παρόν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ο Τζακ Μίλερ είναι σε εξαιρετική φόρμα και θα είναι ξεκάθαρα ο πρωταγωνιστής του έθνους, καθώς περίμενε καιρό έναν νέο νικητή στην έδρα του. Το #43 οδηγεί επίσης την κόκκινη Ducati, όπως ο Stoner την εποχή των τεσσάρων πρώτων του νικών στο Phillip Island. Μια βαριά κληρονομιά, αλλά σίγουρα μια επιπλέον χρέωση για τον Miller. Στα παλμαρέ του μετράμε τον θρίαμβο εντός έδρας το 2014, όταν ήταν ακόμα στο Moto3, ενώ στην τελευταία έκδοση του 2019, όταν ήταν ήδη αναβάτης της Ducati αλλά με χρώματα Pramac, ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου. Στόχος θα είναι τουλάχιστον η επανάληψη, αλλά εννοείται ότι στόχος θα είναι η νίκη.
Στο Amazon «How I designed my dream» η αυτοβιογραφία του ιδιοφυούς Adrian Newey
Φωτογραφία: motogp.com