Ένα αξέχαστο GP Austin 2023 για τους Ivan Ortola και Angeluss MTA Racing. Τόσο ο Ισπανός όσο και η ομάδα του Alessandro Tonucci, στην πρώτη μεγάλη παγκόσμια ικανοποίηση που πέτυχε ποτέ ως αναβάτης, πήραν την πρώτη τους νίκη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Moto3 στο τέλος ενός τρελού αγώνα. Από το τσίρκο μετά από μερικές στροφές μέχρι την αριστουργηματική επιστροφή που κέρδισε τον θρίαμβο στην πίστα του Τέξας. Ένα αποτέλεσμα που δεν ήρθε τυχαία, αλλά είναι ένα μείγμα παραγόντων: πάνω από όλα αυτό το νεαρό ταλέντο που αναπτύσσεται ραγδαία και μια ομάδα, εν μέρει ανανεωμένη με την άφιξη των τριών τεχνικών, η οποία λειτουργεί. Μια μεγάλη ένεση αυτοπεποίθησης, ένα πρώτο αποτέλεσμα βάρους που θα προσπαθήσουμε να επαναλάβουμε το συντομότερο δυνατό. Ο Tonucci, παρά την πικρία για το ατύχημα του Stefano Nepa (εδώ εξήγησε πώς είναι), μας λέει όλη την περηφάνια για το αποτέλεσμα του οδηγού του και της ομάδας του.
Alessandro Tonucci, πρώτη νίκη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Moto3!
Το λέω εδώ και καιρό, οι επιδόσεις γίνονταν όλο και καλύτερες και ήμασταν κοντά στο βάθρο και με τους δύο αναβάτες. Είπα λοιπόν στον εαυτό μου ότι φέτος, αν ξεκινούσαμε από εκεί που είχαμε έρθει, θα μπορούσε να βγει βάθρο μέσα στη χρονιά. Για μένα θα μπορούσαμε να είμαστε στο top 5 και με τα δύο και στο τέλος φάνηκε: ο Στέφανο ήταν πάντα εκεί. Ο Ιβάν δυστυχώς πήρε τους Μακριούς Γύρους στο Πορτιμάο και μετά έπεσε στη ζέστη του, στην Αργεντινή πολλοί έπεσαν με το νερό και έκανε κι αυτός ένα λάθος να προσπαθήσει, είναι μια χαρά. Στην Αμερική, λοιπόν, ήμουν πεπεισμένος ότι αν όλα πήγαιναν ομαλά, θα υπήρχε τερματισμός στο βάθρο. Δούλεψαν καλά την Παρασκευή, το Σάββατο τερμάτισαν 3οι και 6οι στα προκριματικά, το ένιωσα.
Αλλά ίσως σας εξέπληξε ο τρόπος που ήρθε η επιτυχία.
Δεν περίμενα τέτοιο αγώνα αφού ουσιαστικά τράκαρε! Είχε το ποδήλατο στο πλάι και με τους δύο τροχούς ψηλά, έμοιαζε με πανετόν Supercross. Το έβαλε ξανά στην ευθεία, από την 21η συνεχίζει να κερδίζει, κάνοντας έτσι ένα δευτερόλεπτο πιο γρήγορα από τον Sasaki στη μέση του αγώνα… Δεν το περίμενα! Πάντα πίστευα στον Ιβάν από το CEV 2021, κάναμε πραγματικά τα πάντα για να τον κρατήσουμε. Πάντα ήξερα ότι είναι δυνατός, αλλά όπως έκανε την Κυριακή… Ακόμα και ο πιο δυνατός και πιο σε φόρμα αναβάτης μπορεί να δυσκολευόταν να κάνει κάτι τέτοιο. Ήταν ένας συνδυασμός πραγμάτων: το ποδήλατο ήταν πραγματικά στη θέση του, είναι σε καλή φόρμα και ήταν εκεί στο παρελθόν, ακόμα κι αν δεν πραγματοποιήθηκε. Αλλά ήταν πολύ ωραίο να έρχεται, ποτέ δεν έκανε λάθος! Έμεινα έκπληκτος, δεν περίμενα τέτοια νίκη.
Ειδικά μετά από αυτό το αρχικό μεγάλο ρίσκο. Alessandro Tonucci, ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση;
Ούτε καν πηδάω πια. Είμαι τόσο ταραγμένος όταν βρίσκομαι μπροστά τους… Έχω ένα Apple Watch που μου διαβάζει 160 παλμούς καθισμένος. Ωστόσο στέκομαι εκεί και δεν λέω τίποτα, αν αφήσω ελεύθερο το άγχος μου, αναποδογυρίζω το κουτί. Αλλά όταν το είδα ψηλά μέσα μου είπα “Εδώ πήγε και σήμερα, 21η σε μια πίστα σαν κι αυτή”. Το ίδιο συνέβη πέρυσι στην Ταϊλάνδη, μισοχτύπησε στην αρχή του αγώνα με άλλον αναβάτη, δεν θυμάμαι ποιον, και έχασε θέσεις. Εκείνη τη φορά όμως δεν είχε επιστρέψει στην κορυφή, αλλά πλέον έχει κάνει το βήμα ως αναβάτης.
Τι έχει αλλάξει συγκεκριμένα;
Δουλεύει διαφορετικά στις πρόβες και κάνει γυρίσματα μόνος του, αυτό που του έλειπε. Έκανε αυτό το βήμα εκεί και τώρα κατά τη γνώμη μου μπορεί να γίνει αναβάτης αναφοράς στην κατηγορία. Να δούμε πώς θα αντιδράσει από εδώ και πέρα, αλλά συνήθως όταν φτάνει ο λείπει, άρα εξέδρα ή νίκη, ξεκλειδώνει. Ήταν ήδη έτοιμος, αλλά τώρα το έκανε, οπότε ξέρει ότι μπορεί να το κάνει! Δεν λέω να κερδίζουμε όλους τους αγώνες τώρα, αλλά να μείνουμε πάντα στην πρώτη 5άδα και να παλεύουμε για αυτό… Σαφώς όλοι πρέπει να δουλέψουμε και να παραμείνουμε συγκεντρωμένοι, αλλά μπορεί να γίνει.
Στο τέλος του αγώνα ο Ortola είπε ότι, μετά τον υψηλό κίνδυνο, μπόρεσε να συγκεντρωθεί ξανά και να εκτοξευθεί.
Το βλέπω έτσι. Δεν λέω ότι το highside του έδωσε περισσότερη ενέργεια, αλλά ίσως τον απελευθέρωσε από το να είναι μπροστά από την αρχή. Κάτι όπως «Δεν μπορώ να κάνω χειρότερο από αυτό, δεν έχω τίποτα άλλο να χάσω και προσπαθώ να συνέλθω». Έτσι ηρέμησε, μετά είδε ότι του ήταν εύκολο, έπεισε τον εαυτό του ότι μπορούσε και ανέβηκε. Κάτι που είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο δύσκολο από ό,τι όταν είσαι ήδη μπροστά και μένεις στην ομάδα. Αλλά λέω, δεν τον ρώτησα, μετά το ματς ζήσαμε τη στιγμή χωρίς πολλές ερωτήσεις. Έφτιαξε όμως ένα αριστούργημα!
Είναι σίγουρα μια ωραία ένεση αυτοπεποίθησης για τον Ivan Ortola.
Αλλά όταν είσαι στη σέλα δεν το καταλαβαίνεις, τότε ίσως δεις ξανά τον εαυτό σου και συνειδητοποιήσεις ότι ήσουν σχεδόν στον αέρα… Κατά τη γνώμη μου, ακόμα κι αν είχε μείνει στην πρώτη θέση, υπήρχαν λίγα προβλήματα . Αυτό που έγινε είναι μόνο θετικό, και γιατί πήγε καλά. Στο 2 με highside για να μπορεί να φέρει το ποδήλατο διπλωμένο στη μέση πίσω στο κουτί, όπως της Suzuki, με τα πιρούνια ανοιχτά. Επιπλέον, κινδύνευσε να πληγωθεί πολύ, θα μπορούσε να ήταν χειρότερο από αυτό στη Νέπα: αν σε πυροβολήσει σε αυτό το σημείο δεν είναι ωραίο. Όλα πήγαν καλά.
Τι σημαίνει αυτό το αποτέλεσμα για τον Alessandro Tonucci και την ομάδα του MTA;
Είμαστε μια νέα ομάδα, που ήρθε πρώτα από το CIV και μετά από το CEV και ακριβώς με την Ortola. Εκεί σηκωθήκαμε, μας πήγε να παλέψουμε για τον τίτλο μέχρι το τελευταίο ματς με Holgado και Munoz. Φτάνεις στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, μετά από ένα χρόνο και δύο αγώνες κερδίζεις: είναι μεγάλη ικανοποίηση, πολύ συναρπαστικό. Για μένα πάνω απ’ όλα, αφού έτρεξα και δεν κέρδισα ποτέ αγώνα, απλά ανέβηκα στο βάθρο! Το κέρδισα από εδώ, μια χαρά είναι κι αυτό.
Ένα “μπράβο” λοιπόν και σε εσάς και την ομάδα!
Αλλά δεν ήμουν εγώ στην πίστα… Ναι, φυσικά, πρέπει να δημιουργήσεις την κατάσταση, αλλά στο τέλος είναι ο αναβάτης που σε οδηγεί στη νίκη. Με όλη την ομάδα που πραγματικά πρέπει να ευχαριστήσω, τον “Frigno” [Federico Fergnani, ndr] πάνω απ’ όλα ο μηχανικός και ο αρχιτεχνικός μας από την Ortola. Μετά έχουμε την τηλεμέτρη Άντζελα [Benavente]πραγματικα πολυ καλο και πολυ καλη βοηθεια εκτος απο τα μηχανικα που ηδη υπηρχαν υπαρχει και ο νεος βοηθος-μηχανικος [Uxia Rodriguez Nebra]… Έχει προκύψει μια κατάσταση που μας δίνει μεγάλη δύναμη, είμαστε πραγματικά πολύ οργανωμένοι. Σε σύγκριση με πέρυσι είμαστε σε πολύ καλή κατάσταση, είμαι ευχαριστημένος με αυτό. Στη συνέχεια, η Aurora, ως team manager, με βοηθάει πολύ. Έχουμε ξεκάθαρα άλλου είδους εμπειρία: είναι 20 χρονών, μετά αγωνίστηκα και δεν έκανε, αλλά και αυτή θα καταλάβει τα πάντα. Όπως έκανα ξεκινώντας από το CIV μετά την καριέρα μου ως οδηγός. Δεν είμαι ο Guidotti ή ο Borsoi, ίσως μια μέρα φτάσω, αλλά έχω ακόμα πολλά να μάθω. Αλλά είναι η ζωή μου και δεν βιάζομαι.
Τώρα μπορείς να τα καταφέρεις μόνο καλύτερα, σωστά;
Κρατώ τα πόδια μου στο έδαφος. Μετά από μια τέτοια νίκη, σου λένε ότι τώρα σκέφτεσαι τον τίτλο… Όλοι αρχίζουν να παλεύουν για τον τίτλο. Αλλά είμαστε μόνο στον τρίτο αγώνα και έχουμε 18 ακόμα, οπότε ας μείνουμε ήρεμοι. Μπορείτε να κάνετε πολύ καλά και μπορείτε να διασκεδάσετε, τότε θα δούμε.
Ωστόσο, το Austin GP δείχνει ότι ο αναβάτης και η ομάδα έχουν τις δυνατότητες και μπορούν να το κάνουν ξανά.
Ρεαλιστικά ναι, ακριβώς λόγω του πώς κέρδισε. Εκτός από έναν συγκεκριμένο τρόπο εργασίας από την Παρασκευή. Δεν ξεκινήσαμε από την 25η θέση και κερδίσαμε μόνο επειδή έπεσε η 15η ή σε κάθε περίπτωση λόγω κάποιας ιδιαίτερης κατάστασης. Είμαστε πάντα εκεί. Έφτασαν δύο μηδενικά από κακή τύχη, πέναλτι ή λάθος του, αλλιώς θα ήταν στο πρώτο 5-6 ακόμα και στους πρώτους αγώνες κατά τη γνώμη μου. Τότε ένας αγώνας είναι απρόβλεπτος, αλλά από πλευράς απόδοσης είμαστε έτοιμοι να είμαστε πάντα εκεί για να παίξουμε κάτι. Υπάρχουν αριθμοί για να το κάνετε.
Και όχι μόνο επειδή το Moto3 είναι ίσως η πιο «απρόβλεπτη» κατηγορία.
Ναι, αλλά και εδώ βλέπουμε ποιος είναι πιο εντάξει ή ποιος μπορεί να κάνει τη διαφορά. Τώρα οι δύο πιο δυνατοί αναβάτες κατά τη γνώμη μου είναι ο Sasaki και ο Masia, ακόμα κι αν κάνουν λάθη. Θα πρόσθετα τον Ortola αλλά όχι επειδή κέρδισε, το είπα πριν. Μόνο που πριν ίσως ήταν η ομιλία «Ευχαριστώ, είναι ο πιλότος σου!», αλλά τώρα έχει υλοποιηθεί και μπορεί να γίνει. Πέρυσι, όταν είπα να τον κρατήσω, μου είπαν ότι είναι τόσο ψηλός, από το Moto2, όπου θέλει να πάει… Αλλά πάντα πίστευα στους δύο αναβάτες μου. Θα λυπάμαι όταν έρθει η ώρα να μας χωρίσουν, είναι δύο πολύ καλοί άνθρωποι και δεν είναι εύκολο να τους βρεις στο περιβάλλον.
Μάλιστα, ο Ortola είναι πολύ ψηλός, πώς το καταφέρνει αυτό το πράγμα στο Moto3;
Δεν είναι πρόβλημα για αυτόν: είναι ψηλός, αλλά είναι πολύ ελαφρύς, ζυγίζει σχεδόν το ίδιο με τη Νέπα. Έχει επίσης υψηλή αεροδυναμική ικανότητα να μπαίνει στη γάστρα. Μάλιστα το ποδήλατό του δεν πάει πια αργά, έχει πάντα από τις πρώτες ταχύτητες.
Μια άλλη σημαντική πτυχή είναι ακριβώς να μπορείς να οδηγείς μόνος σου και να είσαι γρήγορος. Πώς έφτασες εκεί?
Στον τελευταίο αγώνα στη Βαλένθια ήταν 4ος μαζί με τον Γκαρσία, μετά πήρε μια μικρή διαφορά και βρέθηκε μόνος του. Βασικά έχασε έξι δευτερόλεπτα σε 3-4 γύρους μόνο και μόνο επειδή δεν είχε την αναφορά. Τον βάλαμε να ζυγίζει πολύ, ήταν κάτι που του είχαμε ήδη επισημάνει μέσα στη χρονιά αλλά δεν ταίριαζε. Δεν είναι εύκολο όμως, δεν είσαι ένα ρομπότ που πατάει απλώς ένα κουμπί. Τον χειμώνα έκανε κάποιες δουλειές στο σπίτι, προπονήθηκε με συγκεκριμένο τρόπο, τον βάλαμε να το εφαρμόσει από το πρώτο τεστ και τώρα ιππεύει μόνος του. Λειτουργεί έτσι στο ποδήλατό του, τότε όταν ή αν συμβεί το slipstream κάνει ένα ακόμη βήμα, γνωρίζοντας τι συμβαίνει. Δεν ήταν έτσι πριν: απλά έψαχνε το μονοπάτι, ερχόταν καλός καιρός αλλά δεν ήξερε γιατί, αλλά τώρα το κάνει γιατί έχει τις αναφορές του.
Alessandro Tonucci, τι περιθώρια ανάπτυξης έχει αυτό το παιδί;
Πρώτον, αυτό που θα ήθελα να δω είναι η συνέπεια. Έχοντας μια συγκεκριμένη εξουσία, με την έννοια του να είσαι πάντα εκεί για να παίζεις χωρίς μεγάλα άλματα στην απόδοση. Τώρα που κέρδισε, δεν θα ήθελα να τερματίσει 20ος στον επόμενο αγώνα… Αλλά αυτό μπορεί να επιβεβαιωθεί μόνο αν προχωρήσουμε. Δεδομένης της σωματικής και ψυχικής του δουλειάς, ωστόσο, δεν βλέπω μεγάλα προβλήματα, αλλά υπάρχουν πολλοί αναβάτες που κερδίζουν αγώνες και μετά περνούν τη μισή σεζόν στην οποία αγωνίζονται να κερδίσουν βαθμούς. Είμαι δεισιδαίμων, αλλά νομίζω ότι μπορεί να μείνει πάντα σε αυτές τις θέσεις, μάξιμουμ στο 5-7, μέχρι το τέλος της χρονιάς.
Εν τω μεταξύ, την επόμενη εβδομάδα είναι μέχρι το GP στη Χερέθ.
Πηγαίνει πολύ γρήγορα εκεί, πριν από δύο χρόνια πήραμε την pole και παλέψαμε για τον αγώνα μέχρι τον τελευταίο γύρο. Είναι ένα κομμάτι που του αρέσει, αν και πρέπει να πω ότι πραγματικά του αρέσουν όλα. Είναι η δεύτερη χρονιά λοιπόν…