Έκλεισε το 2022 ως πρωταθλητής στο Aprilia 660 Trophy, ο Francesco Mongiardo είναι πλέον πολύ συγκεντρωμένος στην καριέρα του στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Moto2. Μεγάλο άλμα για τον 18χρονο από το Segrate, τον ‘πιο νεοφερμένο’ της Team Ciatti-Boscoscuro, ο οποίος είχε να αντιμετωπίσει πολλά νέα. Ένα πρώτο ενδιαφέρον αποτέλεσμα έφτασε στη Βαρκελώνη, δηλαδή το πρώτο top 10, αλλά ο Mongiardo στοχεύει να φτάσει πολύ ψηλότερα. Τους τελευταίους δύο μήνες μετακόμισε στην Ισπανία, φέρνοντας επανάσταση στις συνήθειες και την προετοιμασία του για να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο, οδηγούμενος από την αποφασιστικότητά του να πετύχει τα αποτελέσματα που φιλοδοξεί. Πώς βλέπετε όμως το 2023 μέχρι στιγμής; Αυτά και πολλά άλλα στη συνέντευξή μας.
Francesco Mongiardo, πώς πάει η πρώτη σου χρονιά στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Moto2;
Ας πούμε ότι ήταν σίγουρα ένα καλό αντίκτυπο, σκέφτηκα ότι δεν ήταν εύκολο αμέσως, αλλά νόμιζα ότι τα πήγαινα λίγο καλύτερα. Είχα ελαφρώς υψηλότερες προσδοκίες που αμέσως συντρίφθηκαν. Όταν φτάσεις εκεί συνειδητοποιείς ότι ο ρυθμός είναι διαφορετικός από την Ιταλία, όπως και το είδος της δουλειάς. Οπότε κάτι πρέπει να αλλάξει και είχα αυτή την ευκαιρία να μετακομίσω στη Βαλένθια.
Μιλήστε μας για αυτήν την αλλαγή.
Έφυγα από την Ιταλία στις 17 Ιουνίου και τώρα μένω 5 χλμ από την πίστα της Βαλένθια. Ανήκω στη σχολή του José Estarlich, του πνευματικού προπονητή που ακολούθησε επίσης τον Jaume Masia, τον Alonso Lopez, τον Hector Garzo και άλλους. Είμαι ο μόνος Ιταλός εκεί, αλλά χαίρομαι γιατί δεν είναι εύκολο να μπεις σε αυτά τα σχολεία.
Πώς είσαι?
Όλα είναι πολύ διαφορετικά: στην Ιταλία αγωνίζεσαι να προπονηθείς με σημαντικούς αναβάτες, στην Ισπανία όλα είναι πιο φυσικά. Με δέχτηκαν αμέσως στην ομάδα και προπονούμαστε όλοι μαζί, με πολύ διαφορετικό κλίμα και γαλήνη. Οδηγώ με αναβάτες όπως η Masia ή ο Lopez, όχι με πρωτάρηδες αλλά με ανθρώπους που έχουν κατακτήσει βάθρα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα: το να μπορείς να συγκρίνεις τον εαυτό σου με άτομα με πολύ μεγαλύτερη εμπειρία σού επιτρέπει να βελτιωθείς πολύ πιο γρήγορα.
Francesco Mongiardo, παρατηρήσατε επίσης τα ελαττώματα που πρέπει να δουλέψετε σκληρότερα;
Υπάρχουν πολλά. Εάν προπονείστε μόνοι, μπορεί να συμβεί να μην έχετε το κατάλληλο «ερέθισμα» για να είστε σταθεροί στην προετοιμασία, Τώρα, όμως, αντιμετωπίζω τα πράγματα διαφορετικά. Μου έλειψε και η προπόνηση με κάποιον: στην Ιταλία υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός με αυτή την έννοια και μπορεί να συμβεί να μην σε καλούν πια αν φτάσεις σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο. Αλλά εδώ προκαλούμε πάντα ο ένας τον άλλον! Το πρόγραμμα αποτελείται από τρεις προπονήσεις την ημέρα: ποδηλασία ή τρέξιμο νωρίς το πρωί, μετά προπονούμαστε με το μηχανάκι, τέλος πάμε γυμναστήριο κατά τις πέντε. Δουλεύω επίσης πολύ στην ψυχική πτυχή, που κάνει μεγάλη διαφορά.
Σας έθεσε υπό όρους;
Πάρα πάρα πολύ! Είμαι πολύ συναισθηματικός άνθρωπος. Ένα παράδειγμα: Είμαι στο γκαράζ, βάζω το κράνος μου και ίσως ακούσω τον μηχανικό να μιλάει για κάποιο πρόβλημα. Τελείωσε, είμαι ήδη σε πανικό! Νευρώνω πολύ εύκολα. Τώρα το δουλεύω 5 μέρες από τις 7, αργά ή γρήγορα έρχεται το πρώτο αποτέλεσμα που σε κάνει να καταλάβεις ότι είναι ο σωστός δρόμος.
Όπως είπατε, τώρα προπονείστε με αναβάτες βάρους. Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος που σας έκανε εντύπωση;
Πρέπει να πω ότι όταν έφτασα δεν ήμουν τόσο γρήγορος όσο τώρα, βελτιώθηκα περισσότερο από όσο περίμενα. Είμαστε μια μικρή παρέα από 4-5 παιδιά, αλλά πρέπει να πω ότι συντονίστηκα περισσότερο με τον Μάσια, τον «Τζίμι» όπως τον αποκαλώ. Απίστευτος αναβάτης με το 600, πάει πολύ γρήγορα! Αυτό που με εντυπωσιάζει πάνω από όλα είναι το γεγονός ότι καταφέρνει να είναι πολύ γρήγορος μόλις μπει στην πίστα. Τον ρώτησα μάλιστα πώς το κάνει αλλά τώρα είναι έτσι, έχει γίνει συνήθεια.
Francesco Mongiardo, ας δούμε τη σεζόν σου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Moto2. Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες μέχρι τώρα;
Έχω ένα εντελώς διαφορετικό τεχνικό πακέτο, η μέθοδος εργασίας έχει αλλάξει, αλλά πάνω από όλα ένα από τα μεγάλα προβλήματα είναι ο ρυθμός, υπάρχει ένα βήμα που πρέπει να γίνει. Μετά πρέπει να αφομοιώσω τις πίστες που δεν ξέρω, εκτός από τη νέα μοτοσυκλέτα, συνεχίζοντας να κάνω χιλιόμετρα, μέχρι να φτάσω σε μια βάση από την οποία να ξεκινήσω. Δεν έχω βρει ακόμη μια καλή μέθοδο εργασίας. Την Πέμπτη τακτοποιώ τα πράγματα, την Παρασκευή ξεκινάω δουλειά, το Σάββατο στήνω τα πράγματα και την Κυριακή ψάχνω το αποτέλεσμα. Αντίθετα, θα έπρεπε να αρχίσω να δουλεύω την Πέμπτη, για να έχω ένα σημαντικό αποτέλεσμα ήδη από το Σάββατο και μετά να ψάξω κάτι περισσότερο την Κυριακή.
Θα πρέπει επίσης να πούμε ότι έχετε κάνει ένα σημαντικό άλμα στο τεχνικό κομμάτι.
Στην Ιταλία κέρδισα το Aprilia RS660 Trophy, αλλά αυτό το επίπεδο είναι πολύ διαφορετικό: σαν να πηγαίνω από έναν υπολογιστή παιχνιδιών σε έναν επαγγελματικό, με χίλιες περισσότερες ρυθμίσεις. Ακόμα και ο Μαξ Τοθ που κέρδισε μαζί μου δεν έσκασε, αντιθέτως παλεύει. Τελικά όλα είναι απειρία σε αυτό το πρωτάθλημα ανάμεσα σε ποδήλατα, σιρκουί, συνθήκες… Το 2022 αν τα πήγαινα άσχημα ήμουν 3ος, οπότε πάντα έφευγα με χαμόγελο, ενώ όλα είναι διαφορετικά εδώ. Είναι ένα δύσκολο πρωτάθλημα και φέτος το επίπεδο έχει ανέβει ακόμα περισσότερο. Αν κοιτάξουμε τους χρόνους, με τον χρόνο που έκανα στη Χερέθ το 2022 θα είχα ξεκινήσει 4ος, φέτος βρέθηκα 16ος! Πρέπει να δουλέψω ακόμα πιο σκληρά, αλλά αυτό μου δίνει ακόμα μεγαλύτερη επιθυμία και κίνητρο: το να τα πάω καλά σε μια δύσκολη χρονιά σημαίνει ότι μπορώ να κάνω κάτι καλό.
Αναφέραμε τις δυσκολίες, ως θετικές πλευρές αντίθετα τι επισημαίνετε;
Μου αρέσει πολύ να δουλεύω και δεν είμαι από αυτούς που αφήνουν τα πράγματα στην τύχη τους. Αυτό που μου φάνηκε αμέσως εύκολο ήταν η συνεργασία με την ομάδα. Είχα και πολλή τύχη: Αντρέα [Viviani, il suo capotecnico e telemetrista di Alonso Lopez], είναι πραγματικά εκπληκτικό, δεν είχα ποτέ τέτοιο αρχηγό πληρώματος και νομίζω ότι πολύ λίγοι είχαν ποτέ. Το είδος της δουλειάς λοιπόν λειτούργησε αμέσως και μπορώ να καταλάβω το ποδήλατο αμέσως. Δεν μου έχει συμβεί ποτέ να βγω έξω και να μην ξέρω τι είχε συμβεί: αυτό είναι το θετικό μου σημείο, απλά πρέπει να μπορώ να το εκμεταλλευτώ.
Francesco Mongiardo, ποιες ήταν οι καλύτερες πίστες για σένα; Και το χειρότερο;
Δεν μπορώ να μετρήσω τα δύο πρώτα τελικά. Είχα δει το Estoril στις δοκιμές μετά από εννέα μήνες που δεν ακουμπούσα ποδήλατο, οπότε δεν δίνει τίποτα στο Moto2. Ας πούμε ότι πήγε καλά ως μάθηση. Στη Βαλένθια, από την άλλη, είχα πρόβλημα στην πλάτη, οπότε και αυτό πήγε όπως έγινε. Το Jerez είναι ένα κομμάτι που μου αρέσει πολύ από την πρώτη μέρα. Αντίθετα, ο Portimao με έβαλε σε μεγάλη κρίση, η πίστα είναι αρκετά περίπλοκη, τότε είχα επίσης την ατυχία να ξεκινήσω από το pit lane [un problema alla moto prima del warm up lap]. Και το όνομά μου δεν είναι Πέδρο Ακόστα [risata]. Αλλά έτσι κι αλλιώς δεν πήγε τόσο άσχημα, τερμάτισα 13ος αλλά με τον 6ο-7ο χρόνο του αγώνα.
Έχει παρατηρηθεί πρόοδος στη Βαρκελώνη.
Μάλλον είχαμε τις καλύτερες δυνατότητες, αλλά πάντα ξεκινάω με λάθος τρόπο… Στον Αγώνα 1 τερμάτισα 7ος αλλά με τους χρόνους των 4 κορυφαίων! Ωστόσο, μου έλειπε ο ρυθμός στο πρώτο μισό του αγώνα, μου το επεσήμαναν και τα παιδιά της ομάδας και ο Luca Boscoscuro. Στον αγώνα 1, ωστόσο, είχα προβλήματα με τη ζέστη και το πίσω ελαστικό: Ήμουν 8ος μέχρι τον προτελευταίο γύρο, μετά έτρεξα μεγάλο ρίσκο και τερμάτισα 11ος. Καθόλου άσχημα, αλλά 7η-8η θα ήθελα περισσότερο.
Σε αυτόν τον γύρο πριν την ανάπαυλα, όμως, κατέκτησες το πρώτο σου τοπ 10, καθόλου άσχημα!
Είναι ένα επίτευγμα, αλλά το επίπεδό σας βελτιώνεται πραγματικά όταν μείνετε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο πίσω από το πρώτο σας. Αυτός είναι ο στόχος μας και είμαστε κοντά σε αυτόν. Δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον, αλλά δεδομένης της προσπάθειας που καταβάλλω, περιμένω κάτι διαφορετικό από την Aragon.
Francesco Mongiardo, πώς βλέπεις αυτό το ραντεβού μετά το διάλειμμα;
Θα κάνουμε μερικές δοκιμές την τρίτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου, οπότε θα γνωρίσω την πίστα ένα μήνα πριν τον αγώνα και θα είμαι σε θέση να προετοιμαστώ νωρίτερα, επομένως κάνοντας διαφορετική δουλειά. Δεν περιμένω τίποτα, αλλά θα πρέπει να προσπαθήσω να το αντιμετωπίσω με διαφορετικό τρόπο προσέγγισης, δουλεύω τόσο σκληρά σε αυτήν την πτυχή. Ελπίζω να τελειώσω καλά τη σεζόν και μετά να σκεφτώ διαφορετικά το 2024 και να στοχεύσω να κάνω κάτι καλύτερο.
Έχετε τώρα το διάλειμμα μέχρι τον Οκτώβριο, λίγο πολύ;
Ας πούμε ότι με θυμώνει λίγο που δεν μπορώ να κάνω ποδήλατο όσο το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Από την άλλη, ωστόσο, έχω ακόμα πολύ χρόνο για να δουλέψω και να προετοιμαστώ πραγματικά για το τεστ της Aragon, ίσως εκπλήσσοντας ακόμη και την ομάδα. Είναι ένα διάλειμμα που ίσως σπάει λίγο τον ρυθμό, αλλά έχω χρόνο να δουλέψω τα προβλήματά μου. Αλλά δεν είναι μακριά, σε δύο εβδομάδες θα το δοκιμάσω με το κοριτσάκι μου: Μου λείπει, ανυπομονώ!
Μετρώντας τη διαφορετική εμπειρία σας σε σύγκριση με πολλούς άλλους αναβάτες της κατηγορίας, δεν συμπεριφέρεστε άσχημα, σωστά;
Φυσικά προσπαθώ πάντα να κάνω το καλύτερο δυνατό, αλλά δεν μπορώ να παραπονεθώ και ξέρω ότι πάντα καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια για αυτό. Ούτε ο Luca Ciatti ούτε ο Luca Boscoscuro είχαν να πουν τίποτα γι ‘αυτό, στην πραγματικότητα μου είπαν ότι μερικές φορές περίμεναν χειρότερα. Αλλά είμαι χαρούμενος γιατί παρατήρησαν τη δέσμευσή μου και την επιθυμία να τα πάω καλά. Ήμασταν πολύ κοντά στον αγώνα της Βαρκελώνης, αλλά ακόμα και στα προκριματικά τερμάτισα 35 χιλιοστά πίσω από τον Mattia Rato, ο οποίος έχει τώρα την ευκαιρία του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Ήμουν τότε 7 δέκατα πίσω από τον Alberto Surra, συμπαίκτη μου που είναι επίσης στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.
Francesco Mongiardo, έχεις βάλει στόχο να φτάσεις μέχρι το τέλος της σεζόν;
Περιμένω πολλά: οι κορυφαίοι 7 στις κατατακτήριες θα ήταν ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός, τότε στοχεύω να παραμείνω στην πρώτη 5άδα στον αγώνα για να τελειώσω καλά τη σεζόν μου. Καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια σε αυτό, ακόμα και όταν είμαι μόνος, και ως εκ τούτου στοχεύω να τα πάω πολύ καλά.