Τι αντίκτυπο θα είχε η ενδεχόμενη απόδραση του Marc Marquez στα αθλητικά προγράμματα και τις επενδύσεις της Honda HRC στο MotoGP; Και, ομοίως, τι μοίρα θα έχει η αθλητική δέσμευση της Kawasaki μετά την απόδραση του άσου της Superbike Jonathan Rea στη Yamaha; Μιλάμε για δύο πρωταθλητές που, για ταλέντο και χάρισμα, έχουν χέρι στην τύχη των μεγάλων εταιρειών των οποίων είναι η σημαία εδώ και χρόνια. Έχουν επίσης μια άλλη κοινή λεπτομέρεια: και οι δύο έχουν συνεχείς συμβάσεις με τον σημερινό ανάδοχο και για το 2024, αλλά και οι δύο θα/θα ήθελαν να φύγουν. Στην τεχνική κρίση και στα δύο μέτωπα προστίθεται ο φόβος της απώλειας των κορυφαίων αναβατών, αυτών που «κάνουν τη διαφορά».
Συστημικό πρόβλημα
Η απώλεια των ισχυρότερων αναβατών τόσο στην πίστα όσο και για την παγκόσμια εικόνα μπορεί να αποσταθεροποιήσει τις δύο εταιρείες, σε σημείο να γίνει πρόβλημα «συστήματος». Χωρίς τον Rea, θα μπορούσε η Kawasaki να κλείσει μακροπρόθεσμα τα ψώνια και να φύγει οριστικά από τους αγώνες; Υπάρχει κίνδυνος και γίνεται επίμονα κουβέντα στη μάντρα. Μετά την έξοδο της Suzuki από το MotoGP, θα ήταν άλλη μια ανησυχητική κρίση. Το ερώτημα λοιπόν είναι: γιατί τα συμβόλαια των αναβατών MotoGP και Superbike δεν κατατίθενται ως εγγύηση στην αθλητική αρχή, που στην περίπτωσή μας θα ήταν η Federmoto Internazionale, όπως συμβαίνει σχεδόν σε όλα τα επαγγελματικά αθλήματα; Αυτό δεν θα απέτρεπε τους πρόωρους τερματισμούς, οι οποίοι είναι επίσης δυνατοί αλλού, αλλά θα άφηνε τους Builders λιγότερο εκτεθειμένους. Τώρα, όμως, η Honda και η Kawasaki δίνουν την εντύπωση ότι βρίσκονται πλήρως στο έλεος των αναβατών και των προσωπικών τους μάνατζερ.
Συμβόλαια χαρτοποιίας
Η σύμβαση μεταξύ του πιλότου και της εταιρείας (ή της ομάδας) είναι μια ιδιωτική συμφωνία, επομένως, όπως κάθε συμφωνία αυτού του είδους, υπόκειται σε διαφωνίες, προσφυγές και αναθεωρήσεις, καθώς και ως προς τη διάρκεια. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο, η πρόωρη καταγγελία σχεδόν πάντα προβλέπεται εκ των προτέρων και ρυθμίζεται από ορισμένες προϋποθέσεις. Πάρτε το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ του NBA: οι εταιρείες προβλέπουν γενικά πολυετείς συμφωνίες, ακριβώς επειδή σε περίπτωση πρόωρου τερματισμού, μπορεί να προκληθούν «buy outs», δηλαδή οικονομική αποζημίωση. Θέλεις να φύγεις; Όποιος σε ψάχνει θα πρέπει να με πληρώσει πλήρως. Με αυτό τον τρόπο η «διαρροή» του πρωταθλητή αποσβένεται με την αποζημίωση, με δυνατότητα επανεπένδυσης του ποσού που προέκυψε για την κάλυψη του κενού. Τα συμβόλαια MotoGP και Superbike, εκτός του ότι δεν κατατίθενται σε κανένα αμερόληπτο φορέα, μοιάζουν με χαρτόνι. Φαίνεται, από έξω, ότι οι πιλότοι μπορούν να απελευθερωθούν χωρίς μεγάλα προβλήματα.
Marquez και Rea, διαφορετικές περιπτώσεις
Η κατάσταση είναι διαφορετική, ιδίως λόγω του αστρικού ποσού που εγγυάται η Honda HRC στον Marc Marquez, δηλαδή δεκαπέντε (ή περισσότερα) εκατομμύρια ετησίως. Τι θα συνέβαινε όμως αν ο αναβάτης εγκατέλειπε μέρος (ή ένα μεγάλο μέρος…) του τρέχοντος μισθού του για να ανέβει σε KTM ή Ducati; Πώς είναι δυνατόν μια παγκόσμια εταιρεία όπως η Honda, η οποία μέχρι σήμερα –ας μην ξεχνάμε– κυριαρχεί στην F1 ως μηχανικός της Red Bull, να μην έχει επιβάλει αστρικές ρήτρες εξόδου για να εγγυηθεί μια τετραετή συμφωνία αξίας 60 εκατομμυρίων και άνω; Η περίπτωση Rea-Kawasaki είναι διαφορετική, γιατί το ποσό της δέσμευσης είναι πολύ μικρότερο, περίπου 1,5 εκατ. ευρώ, ποσό που μπορεί να βάλει στο τραπέζι η Yamaha Superbike, δεδομένου ότι είναι το ίδιο που απορρίφθηκε για ανανέωση από τον Toprak Razgatlioglu που τερμάτισε στο BMW. Αλλά ακόμα και τότε: πώς είναι δυνατόν η Kawasaki να μην έχει φροντίσει να καλύψει επαρκώς την πλάτη της σε περίπτωση πρόωρου τερματισμού;
Federmoto, αν είσαι εκεί, κάνε ένα χτύπημα
Ο Χόρχε Βιέγκας, ο επιδέξιος στρατηγός πρόεδρος της FIM, προσπαθεί να διαβρώσει τη δύναμη της Dorna και να αποκαταστήσει αυτό που θα έπρεπε να είναι ο ομοσπονδιακός ρόλος του εγγυητή των υψηλότερων εκφράσεων του αθλήματός μας. Στο Superbike κερδίζει θέσεις, ενώ στο MotoGP το βάρος της «διεύθυνσης» του Federmoto είναι ακόμα απατηλή. Η επιβολή της υποχρεωτικής κατάθεσης των συμβολαίων των αναβατών MotoGP και Superbik δεν θα ήταν καθοριστική, γιατί στο τέλος πάντα θα υπάρχουν διαφωνίες για συμφωνίες. Αλλά θα ήταν σημάδι «δύναμης». Και, κυρίως, ένας τρόπος να έχει συγκεκριμένο ρόλο σε αυτού του είδους τις διαπραγματεύσεις, να προστατεύει (τουλάχιστον εν μέρει) ακόμη και τα «ανώτατα» συμφέροντα. Από την άλλη, ορισμένοι και καθορισμένοι χρόνοι θα μπορούσαν να επιβληθούν για την «αγορά οδηγών» που είναι πλέον πάντα ανοιχτή. Τα μπολ του 2024 δεν έχουν σταματήσει ακόμα και ήδη γίνεται λόγος για αλλαγές φανέλας για την επόμενη χρονιά. Οι πιλότοι και οι κολλητοί τους έχουν το πάνω χέρι.
Φωτογραφία: Instagram