Είναι αδύνατο να μην αγαπήσεις τον Danilo Petrucci. Το κοινό τρελαίνεται γι ‘αυτόν και το ανταποδίδει με πράξεις αυθεντικής στωικότητας όπως στον αγώνα-2 στο Misano όταν αγωνίστηκε παρά τον πόνο από τον τραυματισμό του στο ισχίο και στο δεξί μηρό. Στο τέλος του αγώνα εμφανίστηκε πολύ κουρασμένος αλλά ακόμα με χαμόγελο. Η έβδομη θέση έχει τη γεύση της επιτυχίας του άνδρα έναντι του οδηγού, του αληθινού ενθουσιώδους. Ναι, πάθος. Ο Danilo Petrucci είναι το έμβλημα του αυθεντικού πάθους για τους κινητήρες, που αμφισβητεί τον ορθολογισμό αλλά κάνει την καρδιά να χτυπά πιο γρήγορα. Οι αγώνες ήταν μια χειρονομία αγάπης για το κοινό που ήταν παρόν στο Misano, για όλους τους θαυμαστές του και όλους όσους τον στηρίζουν.
“Αποφάσισα να τρέξω μόνο στη μία όταν ήρθε η ώρα να ντυθώ – Ο Danilo Petrucci λέει στον Corsedimoto – Ο γιατρός με είχε συμβουλεύσει να μην το κάνω γιατί το αιμάτωμα είχε μεγαλώσει. Ευτυχώς δεν τροφοδοτείται από μεγάλη αρτηρία και δεν μεγαλώνει πολύ αλλά με πονάει τρομερά η μέση μου. Ήταν πολύ σκληρό. Λυπάμαι πολύ γιατί όλο μου το Σαββατοκύριακο επηρεάστηκε από μια λάθος απόφαση των αγωνοδίκων».
Μπορείτε να μας πείτε για το φθινόπωρο;
“Ήμουν μέσα και ο Dominique Aegerter έκλεισε, αλλά ήμουν εκεί, ήμουν στο κράσπεδο. Θα είχα τρακάρει ούτως ή άλλως αλλά το ένστικτο επιβίωσης λέει να ανέβω στο ποδήλατο. Λυπάμαι πολύ που προκάλεσα αυτό το ατύχημα, αλλά δυστυχώς δεν είναι το πρώτο που συμβαίνει σε αυτή τη γωνία. Ο Lowes στην Ινδονησία ξάπλωσε τον Baz και εμένα καθώς και τον εαυτό του και όμως δεν του δόθηκε ο log-lap αλλά του είπαν ότι ήταν ένα περιστατικό αγώνων επειδή υπήρχαν τρεις από αυτούς στην ίδια γωνία. Δεν μου ζητήθηκε τίποτα, αλλά μου δόθηκε ο μεγάλος γύρος που με έστειλε από την έκτη στη δέκατη. Μετά υπήρξε αυτή η επαφή με τον Λεκουόνα και λυπάμαι πολύ γιατί είναι φίλος. Τον πέρασε ο Βιέργκε, πέρασε διάπλατα, ήμουν εκεί, ακουμπήσαμε και τρακάραμε».
Danilo Petrucci, πού βρήκες τη δύναμη να πας στην πίστα στον αγώνα-2;
“Δεν σκέφτηκα να κάνω αγώνα-2 αλλά είπα “πρέπει να προσπαθήσω”, σταματάω στο όριο. Πολλοί άνθρωποι είχαν έρθει και βλέποντας τις κερκίδες γεμάτες στο Misano ήταν πάντα μεγάλη χαρά. Ήταν υπέροχο να αγωνίζομαι μπροστά στο κοινό στην Ιταλία, είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που μου συνέβη αυτό, πιθανότατα πριν από τον Covid. Κάθε φορά που στο paddock show μου έλεγαν «Danilo Forza, Danilo σε αγαπάμε» ήταν κάτι απίστευτο για μένα. Έτρεξα περισσότερο για αυτούς παρά για μένα γιατί ήταν πολύ δύσκολο να αγωνιστώ».
Η εμπειρία στο Ντακάρ ενίσχυσε περαιτέρω τον χαρακτήρα σας;
“Το Dakar με δίδαξε ότι το όριο είναι πάντα πιο μπροστά, πιο μπροστά. Είναι ένας αγώνας που σε εξουθενώνει ψυχικά και σωματικά. Αν δεν είχα κάνει τον αγώνα 2, θα είχαμε βγει από το Σαββατοκύριακο του Misano με μηδέν βαθμούς. Φαντάστηκα τη στιγμή που θα ήμουν στην κατασκήνωση και οι άλλοι έφευγαν: θα ήμουν ακόμα χειρότερη. Έπρεπε να προσπαθήσω».
Danilo Petrucci, θα σε δούμε ξανά στο Dakar;
“Πάντα σκέφτομαι το Ντακάρ γιατί είναι μια απίστευτη αθλητική εμπειρία. Όλοι οι άνθρωποι που συναντώ μου ζητούν να ξανακάνω το Dakar και θα ήθελα να το ξαναζήσω, αλλά πρέπει να βρω τη σωστή ισορροπία γιατί δεν θέλω να εγκαταλείψω το Superbike».
Στο Superbike είσαι στο σωστό δρόμο.
“Ήρθα εδώ για να κερδίσω, εξακολουθούμε να φτιάχνουμε την ιδανική μας μοτοσυκλέτα γιατί είμαι ένας πολύ ιδιαίτερος αναβάτης λόγω του μεγέθους μου. Χρειάζεται λίγο περισσότερο, αλλά θέλω να προσπαθήσω. Θέλω να είμαι ένας από αυτούς που έχουν κερδίσει έναν αγώνα MotoGP και έναν στο Superbike. Γι’ αυτό είμαι εδώ και δεν μπορώ να τα παρατήσω τώρα».
Φωτογραφία: Fabrizio Petrangeli