Τρεις παγκόσμιες κατηγορίες, μόνο μία σαφώς καθορισμένη μάχη παγκοσμίου πρωταθλήματος με τρεις GP να απομένουν. Ας μιλήσουμε για το Moto3, με Γίνε Γκεβάρα ο οποίος έχει πλέον και τα δύο χέρια στο στέμμα του 2022. Μόνο τα μαθηματικά διακυβεύουν τον Ντένις Φότζια (-49) και τον Σέρχιο Γκαρθία (-56), θέλοντας επίσης τον Αγιούμου Σασάκι στο -71, δεδομένου των 75 πόντων που διακυβεύονται ακόμη. Αλλά σε αυτό το σημείο μόνο ο Μαγιορκανός από την Aspar μπορεί να χάσει, στο Phillip Island θα έχει την πρώτη του ευκαιρία να κλείσει τους λογαριασμούς. Αν δεν είναι εκεί θα έχει τη Μαλαισία και τη Βαλένθια να τα καταφέρει, χρειάζεται μια σημαντική ανατροπή για να αλλάξει η πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση που έχει πάρει πλέον το πρωτάθλημα. Ο Γκεβάρα θα είναι ο 16ος βασιλιάς της τρέχουσας δευτερεύουσας κατηγορίας, συμπεριλαμβανομένου και του όψιμου 125 κ.εκ. Θυμάστε όλους τους προκατόχους του; Ανάμεσά τους μετράμε και δύο πυλώνες της ομάδας Aspar, αλλά όχι μόνο… Ας τους αναθεωρήσουμε όλους.
125cc: Nieto, Martínez, Crivillé
Υπάρχει ένα όνομα που λάμπει περισσότερο στο ιστορικό όγδοο του λίτρου. Ας μιλήσουμε σχετικά Άγγελος Νιέτο, που έφερε στην Ισπανία τη μεγαλύτερη λεία της κατηγορίας, επτά ίριδες με την υπογραφή του. Ο αναβάτης από τη Zamora με το ισπανικό Derbi ρυθμίζει τον σκληρό αντίπαλο Barry Sheene μόνο στον τελευταίο αγώνα το 1971. Την επόμενη χρονιά ξεπέρασε τους Kent Andersson, Chas Mortimer και Börje Jansson. Επέστρεψε στην κορυφή το 1979 με τον Minarelli, αυτή τη φορά με πολύ μεγαλύτερη διαφορά (σχεδόν 70 πόντους) από τον Maurizio Massimiani, για να πετύχει στη συνέχεια ένα σούπερ πόκερ κορώνων. Από το 1981 έως το 1984 εξακολουθεί να είναι ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς των 125cc, δεδομένης της σημαντικής διαφοράς που προκαλείται συνεχώς στους πρώτους αντιπάλους στη γενική κατάταξη. Κάνει τον Minarelli να χαρεί ξανά τον πρώτο χρόνο και μετά δίνει τρεις παγκόσμιους αναβάτες στον Garelli. Στη συνέχεια ερχόμαστε στον επικεφαλής της σημερινής ομάδας Aspar. Στην πραγματικότητα, το 1988 εδώ είναι η παγκόσμια ικανοποίηση του Χόρχε Μαρτίνεθ, διπλό για την Ισπανία καθώς έρχεται με τη μάρκα Derbi. Σχεδόν σόλο από τον πρωταθλητή Ιβηρικής με 9 νίκες σε 11 προγραμματισμένα GP, αφήνοντας στον Ezio Gianola τις δύο εναπομείνασες χαρές και στους άλλους μόνο τα ψίχουλα. Λάμπει την επόμενη χρονιά Άλεξ Κριβίλ μπροστά από τον Hans Spaan, ο πλησιέστερος σε «μόνο» 14 μήκη. Στη συνέχεια ακολουθεί περίοδος νηστείας για τα ιβηρικά στρατεύματα.
125cc: Alzamora, Pedrosa, Márquez και δύο πρωταθλητές Aspar
Μέχρι το 1999: το σκέφτεται Εμίλιο Αλζαμόρα και για έναν μόνο βαθμό στον Μάρκο Μελανδρί. Η ιδιαιτερότητα είναι ότι ο Ισπανός παγκόσμιος πρωταθλητής γίνεται μια από τις δύο ιστορικές περιπτώσεις: παγκόσμιος θρίαμβος χωρίς καν εποχική νίκη! Μπροστά στο 2003: Οι μέρες του Pedrosa, παρά την απουσία στους δύο τελευταίους αγώνες λόγω τραυματισμού και στους δύο αστραγάλους, κατακτά τον πρώτο παγκόσμιο πρωταθλητή στην καριέρα του με καλή διαφορά 57 πόντων επί του Alex De Angelis. Τρία χρόνια αργότερα ο κατάλογος γίνεται μεγαλύτερος με Αλβάρο Μπαουτίστα, ξεκάθαρα σε θρίαμβο και με τα χρώματα της Aspar Team! Εξακολουθεί να είναι οδηγός της ομάδας του Χόρχε Μαρτίνεθ για να κουμαντάρει το 2009, δηλαδή Τζούλιαν Σάιμονενώ την επόμενη χρονιά εμφανίζεται ένας μαθητής του Aki Ajo, Marc Márquez (ο τελευταίος πρωταθλητής Derbi). Το 2011 θριαμβεύει Νίκο Τερόλ, τελευταίος βασιλιάς των 125cc καθώς και ένας ακόμη αναβάτης της ομάδας Aspar. Δομή με την οποία συνδέεται στενά ο πρώην πρωταθλητής: ασχολείται με την ανάπτυξη των νέων, από την επόμενη χρονιά θα είναι αθλητικός διευθυντής στο Moto2 και στο Moto3 με τον αποχαιρετισμό του Gino Borsoi (απευθείας στην Pramac Ducati).
Moto3: Οι 6 προκάτοχοι του Γκεβάρα
Με την έλευση της νέας κατηγορίας οι Ισπανοί δεν έχουν παραμορφωθεί πραγματικά. Πράγματι, συνεχίζουν να εμπλουτίζουν τις Ιβηρικές παλμάρες με παγκόσμιους τίτλους. Το σκέφτεται πρώτα Μάβερικ Βινάλεςο οποίος μόνο στους τελευταίους αγώνες του 2013 κατάφερε να ξεπεράσει τους συμπατριώτες του Alex Rins, Luis Salom και Alex Márquez. Την επόμενη χρονιά ο τελευταίος θα είναι ο βασιλιάς της νέας κατηγορίας, ρυθμίζοντας τον αντίπαλό του Jack Miller κατά δύο βαθμούς και μόνο στον τελευταίο αγώνα. Το περιθώριο που συσσωρεύτηκε από Τζόαν Μιρ (2017) ε Τζορτζ Μάρτιν (2018), και οι δύο σε καθαρό θρίαμβο μπροστά σε Ιταλούς αντιπάλους. Πρέπει να ιδρώσει πολύ περισσότερο Άλμπερτ Αρένας το 2020: μόνο στον τελευταίο αγώνα αφήνει οριστικά πίσω τον Tony Arbolino και τον Ai Ogura, ζευγαρωμένοι μόλις 4 πόντους πίσω. Το τελευταίο στη λίστα είναι Πίτερ Ακόστα, ο σούπερ πρωτάρης ικανός να επιβάλει αμέσως τον ρυθμό του, κερδίζοντας έτσι τον ανταγωνισμό. Επιβάλλεται με περιθώριο στον Ντένις Φότζια («βοηθημένος» από τον Ντάριν Μπίντερ στο GP του Αλγκάρβε), όντας ο δεύτερος νεότερος παγκόσμιος πρωταθλητής όλων των εποχών.
Στο Amazon «How I designed my dream» η αυτοβιογραφία του ιδιοφυούς Adrian Newey