Regerend Italiaans Moto3-kampioen bij zijn debuut in JuniorGP. Cesare Tiezzi staat voor een nieuwe en belangrijke uitdaging, duidelijk niet eenvoudig maar met kleine en constante stappen vooruit. In de laatste ronde in Barcelona veroverde de in 2005 geboren Piemontees van AC Racing het eerste punt, een mooie injectie met vertrouwen voor de volgende races. Wat betreft de lange pauze tot oktober, maar nu heeft Tiezzi, die ook zijn middelbare schooldiploma heeft behaald, tijd voor een korte vakantie voordat hij weer begint met trainen. Het doel is om te beginnen waar hij stopte om verder te klimmen in het klassement. Maar hoe beoordeel je jouw 2023 tot nu toe? We moeten hem horen, dit is wat hij ons vertelde.
Cesare Tiezzi, hoe gaat dit eerste JuniorGP seizoen?
Het is een moeilijk kampioenschap, het niveau is erg hoog en we verbeteren stap voor stap. Het niet kennen van de baan en de motor is echter een grote handicap, zeker in het begin heb je veel geduld nodig. In de laatste race pakten we echter het eerste punt! Eerlijk gezegd had ik verwacht sneller dichter bij belangrijke resultaten te komen, maar er was ook de polsblessure in Valencia en dit vertraagde mijn groei een beetje. Maar nu ben ik weer volop aan het trainen en ben ik ook klaar met school: we zagen het in Barcelona, we hebben het gat naar de leiders kleiner gemaakt en we komen qua tijden steeds dichterbij. We hopen ook na de pauze door te groeien.
Je hebt dit jaar je havo-diploma gehaald, hoe is het gegaan? Hoe heb je het geregeld?
Ik heb de Hogeschool voor Toegepaste Wetenschappen afgerond. Het was een uitdaging, maar ik ben blij, alles is goed gegaan! Tot voor de examens kon ik alles vrij goed regelen, zelfs de professoren hielpen me met het inhalen van toetsen of vragen wanneer het mij beter uitkwam. Vlak voor het examen daarentegen was het wat veeleisender omdat ik veel moest studeren en ik het trainen een beetje verwaarloosde.
Kijkend naar de fysieke kant, hoe gaat het nu met je?
De pols is in orde, uiteindelijk niets ernstigs, maar daardoor kon ik een tijdje niet fietsen en dit was het grootste probleem. Ik heb nooit veel pijn gehad, maar om de situatie niet erger te maken, heb ik een paar weken rust genomen en toen ik terugkwam was ik niet zo voorbereid als ik had gewild.
Cesare Tiezzi, wat was tot nu toe de grootste moeilijkheid?
Het grootste verschil is dat hier, vanaf de eerste ronden, iedereen heel, heel agressief is. Als je niet meteen extreem vastberaden bent, bestaat het risico veel posities te verliezen en de race in gevaar te brengen, zelfs als het tempo voor betere posities is. Als je in het begin vastloopt, is het moeilijk om eruit te komen, dit is iets waar ik veel aan moet werken.
Je hebt veel tijd op het circuit voor de races, helpt dat?
Er zijn veel diensten, maar een groot deel van de tijd moet aan de motor worden besteed, dus uiteindelijk rijden we in vier dagen niet zo veel. Helaas, omdat ik mijn eerste jaar was, zou ik het nodig hebben om alle nieuwe dingen te leren.
Neem stap voor stap, je bent nog een groentje.
Dit is het belangrijkste punt. Beginnend met te hoge verwachtingen, kan het resultaat vanuit psychologisch oogpunt slechter zijn.
Cesare Tiezzi, heb je een “fout” gevonden om te corrigeren in deze races?
Rijtechnisch gezien is er niets bijzonders, ik moet aan alles een beetje werken. Vanuit strategisch oogpunt merkte ik echter dat ik nog niet zo goed ben in het managen van de groep andere renners. In Moto3 is de slipstream erg belangrijk, het vinden van een referentie, en de meer ervaren zijn goed in het oppikken van elke mogelijkheid die zich voordoet, terwijl ik verdwaal. Naarmate de races vorderen, hoop ik steeds meer te leren.
Wat vind jij je beste weekend tot nu toe? Wat was echter het ergste?
Het beste vond ik de tweede ronde van het jaar in Valencia. Ondanks de blessure op zaterdag was het een weekend waarin ik het beste gevoel met de motor had en het dichtst bij de leiders zat. Het ergste was echter het volgende: door de blessure was ik enkele weken out geweest en toen ik terugkwam, verkeerde ik in grote moeilijkheden. Ik had ook moeite om Jerez te begrijpen: zeer snelle en vloeiende stukken afgewisseld met hard remmen, het was het moeilijkste circuit voor mij. We werkten toen in de verkeerde richting aan de fiets.
Op welk percentage zit je qua gevoel in het zadel?
Ik zou zeggen 75%. Soms heb ik niet het juiste gevoel om wat meer te durven of te forceren in bepaalde situaties, soms voel ik de motor niet zo van mij.
Cesare Tiezzi, hoe gaat het met het team en met je teamgenoot?
Met het team proberen we vooral aan mij en mijn manier van rijden te werken, proberen we de punten te analyseren waarin ik het meest tekortschiet. Met mijn teamgenoot [Luca Lunetta] Ik ben absoluut in orde! Waar mogelijk helpen we elkaar altijd, daar ben ik erg blij mee.
Is er iemand anders die je in het bijzonder in de gaten houdt op de baan?
Ik probeer altijd te werken aan de rivalen die het dichtst bij me staan, altijd op zoek om stap voor stap te gaan en langzaam te proberen de ranglijst te beklimmen. De eerste doelen zijn de renners iets sneller dan ik, zonder meteen te kijken naar de allereerste die op dit moment verder weg zijn. Dat zou een te ambitieuze doelstelling zijn.
Nu is de JuniorGP pauze. Wat zijn je plannen tot oktober?
Een paar dagen vrij met vrienden, om daarna weer als vanouds te gaan trainen. Dan zullen er andere plannen zijn om wat races te doen, het zou de beste manier zijn om me in training te houden. Ik zou heel graag meedoen aan de CIV in Misano, laten we hopen dat het ons lukt!
Foto: Sociaal-Cesare Tiezzi