Alvaro Bautista en Ducati begonnen aan het Superbike Wereldkampioenschap met het nummer 1 op de voorkuip en een motortoerental van 16.100 toeren. De beginwaarde was al lager dan de 16.500 die de straatrijdende Panigale V4 R, waar het racemodel van is afgeleid, kan halen. Na de eerste negen races met acht overwinningen voor de Spaanse aas, werd de Red met 250 ronden vertraagd. Klokslag de zesde, dat wil zeggen aan de vooravond van de langverwachte terugkeer naar Imola na een afwezigheid van vier jaar, legde Federmoto Internazionale opnieuw een verlaging van dezelfde impact op. In de tweede helft van het WK zullen de Ducati’s (uiteraard dus niet alleen Bautista’s) de begrenzer op 15.600 tpm hebben staan. De eerste “cut” had geen impact: tussen Barcelona, Misano en Donington gleed de winnaar nog eens acht parels uit. De anderen waren ook sterk, met name Danilo Petrucci die zijn eerste Superbike-podium scoorde in Groot-Brittannië: derde.
De strop vraag
Maar nu is de cut dubbel en de vraag ligt voor de hand: zal Álvaro Bautista blijven winnen zoals voorheen? We hebben de vraag doorgestuurd naar Marco Zanbenedetti, technisch coördinator van het Ducati Superbike-project. “Ondertussen moet gezegd worden dat mijn collega’s en ik de moraal een beetje op de hielen zitten” valt de 43-jarige ingenieur uit Treviso aan. “Begrijp ons: het is onze taak om naar prestaties te zoeken, om van kracht naar kracht te gaan. In plaats daarvan lossen we een ander probleem op: het verhelpen van deze voortdurende beperkingen die ons worden opgelegd, proberen het prestatieverlies zoveel mogelijk te verminderen”.
Hier gaat het om: hoe ga je het doen?
“Je kunt niet veel doen: minder toeren is minder vermogen, er is geen ontkomen aan. Het probleem is ook de timing waarmee deze bezuinigingen tot stand komen. Federmoto Internazionale informeerde ons halverwege vorige week en woensdagochtend hadden we zekerheid. Dat is 48 uur voor aanvang van de tests op Imola. In zo’n korte tijd kunnen we weinig verzinnen. Op de middellange termijn zal het echter anders zijn: met meer tijd zullen we in staat zijn om het project te evalueren, in te grijpen op de motorkoppelcurves en te experimenteren met de veranderingen in de wintertests. Een klus van maanden, deze keer hadden we maar… twee dagen!”
Wat is het grootste probleem?
“In Superbike staan de interne overbrengingsverhoudingen vast voor het hele seizoen, we kunnen ze niet veranderen. De enige mogelijke ingreep is op het eindrapport, we zullen het verlengen in vergelijking met wat we hadden voorzien. Maar dat betekent acceleratieverlies, vooral in lange versnellingen.”
Hoeveel verlies je in Imola?
“Een tiende van een seconde per ronde zou plausibel kunnen zijn. Om bij de tiende op te tellen die we met de vorige snit al op straat hadden laten liggen.”
Het effect was echter niet veel te zien…
“Deze keer vrezen we dat het anders zal zijn. Imola zal ons niet zo veel afstraffen, omdat de acceleratie bijna allemaal uit langzame bochten komt. Maar op circuits als Portimao of Magny Cours zal het verlies aan toeren grote invloed hebben op de prestaties, vrezen we.”
Ondertussen heeft Rea nog 250 ronden.
“Het balanceren van prestaties, indien nodig, vinden wij prima. Het probleem zijn de manieren en tijden. Het is een vraag waar we het vaak over hebben tussen de fabrikanten en de sportautoriteiten. We hebben iets verduidelijkt, maar niet alles. We hebben meer stabiliteit nodig. We vinden het prima met een reglement dat voldoet aan de show, de belangen van de Superbike. Maar alle fabrikanten zouden min of meer op dezelfde manier moeten investeren, terwijl sommigen aandringen op concessies om structurele hiaten in het project op te vullen. Dit vinden wij niet leuk.”