Iemand die incognito door de pits van Misano dwaalde, zweert dat Alvaro Bautista veel sneller reed met de MotoGP dan Ducati beweert. Laten we duidelijk zijn, de 1’32″590 wijdverspreide urbi et orbi is in ieder geval een goed moment gezien het feit dat de Spanjaard al vijf jaar geen prototype meer heeft gereden, zonder kennis te hebben van de nieuwste generatie Michelins, aerodynamica enzovoort. We zijn tenslotte maar zes tienden verwijderd van de snelste ronde van de GP van afgelopen september. Al met al een goede rit. Maar wie vertelt ons dat Ducati het goed zei? Niemand. Verplaats je in hun schoenen: als Bautista echt nog sneller had gereden, zou het een beetje destabiliserend zijn geweest om ze dat te laten weten voor de acht renners die de Desmosedici rijden in het Wereldkampioenschap. Maar of het nu “juist” is of niet, de rondetijd is uiteindelijk een relatief detail. Bautista’s test op de MotoGP was om heel andere redenen zeer intrigerend. Daar zijn ze.
Motorrijden is een episch en gek verhaal
Alvarito is 39 jaar oud, dertien meer dan Francesco Bagnaia en behoort tot een inmiddels uitgestorven generatie ruiters. Die van Casey Stoner, Jorge Lorenzo, Valentino Rossi en Andrea Dovizioso. Alle groten met wie hij vergeleken wordt in de topklasse zijn al gestopt: sommigen al een tijdje, sommigen meer recentelijk. Bautista, aan de andere kant, is in volle concurrentiekracht. Hij won het ’22 Superbike World Championship zonder twijfel, en in deze eerste glimp als nummer één nog beter: 14 overwinningen in 15 races. Toprak Razgatliouglu en Jonathan Rea, twee reuzen, wassen in toekomstdromen een cadeau dat bestaat uit tweede en derde plaatsen, als het goed is.
Bautista reed twee halve dagen in de Ducati MotoGP in Misano, alleen, weg van tv, journalisten en de rest. Toch is de belangstelling van mensen erg groot, is het publiek van gespecialiseerde sites enorm gestegen en zijn sociale netwerken in een stroomversnelling geraakt. Iedereen vroeg zich af hoeveel hij had geschoten. Het betekent maar één ding: motorrijden, ook vandaag de dag, heeft geen youtubers en tiktokers nodig, maar goede verhalen om te vertellen. Beter als episch en een beetje gek, zoals deze 39-jarige uit Madrid die in plaats van met pensioen te gaan en te genieten van de twee meisjes, is teruggegaan naar het spelen met de MotoGP. Met de ideeënreeks om uit te voeren…
Het is duidelijk dat het gebeurt
“Deze test is slechts een prijs voor het winnen van het Wereldkampioenschap.” is de onschuldige leugen die Alvaro Bautista ons vertelde voordat hij begon te schieten. Als dat het geval was geweest, zou het genoeg zijn geweest om hem een paar ronden te geven op een logistiek gemakkelijkere gelegenheid voor Ducati, misschien aan het einde van een van de maandagtests verspreid over de WK-kalender. Het zou niet hebben geholpen om het testteam en een half leger technici te mobiliseren. Het was niet eens nodig dat de grote baas Luigi Dal’Igna aanwezig was, die sinds de dagen van het 125cc Wereldkampioenschap (2006) met Aprilia dol is op Bautista. Dus dat Bautista terugkeert om als rijder de MotoGP te bezoeken, is vrijwel zeker. Aruba, d.w.z. de eigenaar-sponsor van het officiële Ducati Superbike-team, ondersteunt ook af en toe een MotoGP-wildcard van tester Michele Pirro. De infrastructuur (en bijbehorende economische afspraken) zijn er dus al. Verander gewoon nummer op D16.
Dorna begreep dat…
Fans vragen zich af wat een Alvaro Bautista zou kunnen doen onder de MotoGP-kinderen van vandaag. Het zal waarschijnlijk sterk gaan, misschien heel sterk. Maar uiteindelijk is de uitkomst secundair, er zijn andere overheersende elementen. Eén voor allen: Dorna heeft eindelijk begrepen dat de tegenstelling tussen Superbike en MotoGP een fantastische vonk van interesse is. Als manager van de MotoGP zag Carmelo Ezpeleta twintig jaar lang de Superbike als rook en spiegels. Integendeel, de Superbike in handen van de gebroeders Flammini heeft de topklasse altijd als reflecterende spiegel gebruikt om het publiek en de belangstelling van jaar tot jaar te vergroten. Met een simpel recept: onderscheid jezelf. In de MotoGP de coole rijders, in de Superbike de keiharde, schouder aan schouder spelend in de laatste bocht op ouderwetse circuits. Dat was het verhaal, en het werkte geweldig.
Vanaf nul begonnen in 1988, was de Superbike in minder dan tien jaar uitgegroeid tot een zeer gevaarlijk alternatief voor het Wereldkampioenschap, dat al in 1949 tot bloei kwam. In sommige landen, zoals Groot-Brittannië, is de Superbike sneller dan de MotoGP voor jaren. Zozeer zelfs dat Dorna in 2012, om een einde te maken aan het ongemakkelijke conflict, het alternatief kocht. En in de daaropvolgende jaren, nadat het een monopolist was geworden, hield het het nauwelijks in leven, om ervoor te zorgen dat het geen onrust veroorzaakte. Na tien jaar hebben de Spanjaarden begrepen dat de Superbike ook voor hen een hulpmiddel kan worden. De test van Bautista in Misano werd op de best mogelijke manier gewaardeerd en gepromoot. Het is een baanbrekend keerpunt.
Vijf gelegenheden
Dus zet twee en twee bij elkaar: als een test vergelijkbare feedback heeft gekregen, aandacht, interesse en dus zaken heeft gewekt, stel je voor dat Dorna er niet alles aan doet om Alvaro Bautista aan het racen te krijgen. Misschien één keer: de uitdaging zonder aantrekkingskracht zou zijn charme hebben. Maar aangezien het motorrijden van vandaag bulimisch is, is het gemakkelijk dat de grote coureurs aan iets substantiëler denken. De kalender zou de aanwezigheid van Alvaro Bautista in vijf GP’s mogelijk kunnen maken, omdat velen zullen racen als het Superbike Wereldkampioenschap al voorbij is. De eerste bruikbare plek is Phillip Island, op 22 oktober: in 2018 eindigde Bautista als vervanger van Jorge Lorenzo op de Ducati-fabriek als vierde, wat Dovi netelroos bezorgde en met veel verwijten naar huis terugkeerde. “Ducati weet wat ik zou willen doen” was de groet van Bautista uit Misano. We weten het niet, maar we kunnen het ons wel voorstellen.