De driekleurige Superbike is een film met een voorspelbaar einde: klaar om te gaan en je weet al wie er wint. De eerste uitdaging van Vallelunga, de derde van de zes geplande etappes, duurde één bocht. Lorenzo Zanetti probeerde Michele Pirro aan te vallen, maar zag de deur in zijn gezicht dichtslaan door de oude kluis uit Puglia. Vanaf dat moment genoot de paalman van een rustige middag op het Romeinse platteland. Het gat tussen hem en de rest is gaandeweg groter geworden en het vierde succes op rij leek nooit in het geding te zijn. Michele Pirro, 62ste centrum in de nationale Superbike, speelt de rol die Alvaro Bautista speelt in het Wereldkampioenschap: niemand lijkt hem te kunnen verslaan. De tiende driekleur staat al op het bord, het zal slechts een kwestie van tijd zijn.
Gebroken rooster
De nationale Superbike krijgt door de presentatie hetzelfde ijle startgrijs van de laatste jaren. Slechts veertien starters, en daarvan hebben slechts drie tot vier het technische potentieel en de “cijfers” om naar het podium te kunnen mikken. Onder de achtervolgers was Alex Delbianco de meest geaccrediteerde aan het begin van het seizoen, maar de overstap naar Yamaha Keope werkt niet. Misano en Mugello waren een teleurstelling voor de renner uit Rimini, en zelfs in deze omstandigheden zijn er geen tekenen van verbetering. Slechts vijfde positie voor Alex, op een geweldige afstand van de winnaar.
Zanetti heeft een kans
De roestvrije Lorenzo Zanetti verloor al snel het stuur van Michele Pirro en beperkte de schade door de tweede positie binnen te halen. Ondanks een straf voor een lange ronde wegens het overschrijden van de grenzen van de baan, behield Samuele Cavalieri de minst nobele trede van het podium. Hij hield Riccardo Russo minder dan een seconde op afstand. Simone Saltarelli eindigde op de zesde plaats nadat hij zijn betrokkenheid bij het World Endurance Championship in Spa had opgegeven om in Vallelunga te racen. Hier de redenen.
58 Het geïllustreerde verhaal geïnspireerd door Marco Simoncelli – Op Amazon