Ο Riccardo Moretti ήταν πρωταθλητής όταν θριάμβευσε στο Ιταλικό Πρωτάθλημα Ταχύτητας, αλλά είναι ακόμα περισσότερο σήμερα. Είχε πάντα εξαιρετική δύναμη, έχει ξεπεράσει χίλιες δυσκολίες και τις τελευταίες δέκα μέρες χρειάστηκε να παλέψει και ενάντια στη φυσική καταστροφή που έπληξε τη Ρομάνια. Η πόλη του, Sant’Agata sul Santerno, είναι ίσως αυτή που έχει υποστεί τη μεγαλύτερη ζημιά. Ο Riccardo Moretti είχε πλημμυρίσει το σπίτι του, αλλά παρ’ όλα αυτά πήγε να βοηθήσει όσους δυσκολεύονταν ακόμη περισσότερο. Για να βοηθήσει τους συγχωριανούς του έχασε το αυτοκίνητό του, ένα από τα ελάχιστα πράγματα που κατάφερε να συντηρήσει. Ωστόσο, δεν το έβαλε κάτω, πήδηξε σε μια λέμβο και πήγε να βοηθήσει τον κόσμο με μια βάρκα. Αυτές οι χειρονομίες αξίζουν περισσότερο από μια νίκη στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
«Το ποτάμι προσάρτησε τη χώρα μου, είχαμε πολύ υψηλά νερά. λέει ο Riccardo Moretti στον Corsedimoto – Ό,τι μπορεί ακόμα να βρεθεί προφανώς πρέπει να πεταχτεί. Είχα σώσει ένα από τα αυτοκίνητά μου, το είχα βάλει στο ψηλότερο σημείο της πόλης, αλλά μετά το χρησιμοποίησα για να βοηθήσω τους ανθρώπους που δεν μπορούσαν να βγουν με ελικόπτερο. Περπατώντας σε έναν δρόμο με πολύ νερό το αυτοκίνητό μου σταμάτησε και συνέχισα με την λαστιχένια λέμβο. Είμαι διασώστης της Motonautic Federation και έχω όλα τα είδη ένδυσης, όλο τον εξοπλισμό, οπότε προσπάθησα να δώσω ένα χέρι στους Πυροσβέστες που το χρειάζονταν. Τις πρώτες τρεις μέρες δεν μπορούσα να κάνω τίποτα στο σπίτι μου γιατί είχε πολύ νερό και έτσι προσπάθησα να βοηθήσω. Στα μικρά χωριά είναι φυσικό να βοηθάει ο ένας τον άλλον. Δυστυχώς οι φίλοι μου είναι όλοι στην ίδια κατάσταση. Ευτυχώς πολλοί εθελοντές ήρθαν στο σπίτι μου για να βοηθήσουν: από τη Μόντενα, τη Μπολόνια, το Ρίμινι…».
Σαν σε ταινία: αποκαλυπτικές σκηνές
«Περάσαμε άσχημα το πρώτο βράδυ. Είχα προετοιμαστεί αρκετά με τη στολή, τον εξοπλισμό, τα σωσίβια γιατί είχα δει το ποτάμι πολύ γεμάτο. Δεν κοιμήθηκα, ήμουν στο χολ και όταν άκουσα ένα μπαμ και είδα το πρώτο αυτοκίνητο να μπαίνει στα κτίρια, βγήκα έξω. Είχα μια γεμάτη δεξαμενή κατάδυσης που είχα ήδη ετοιμάσει και έτσι κατάφερα να φράξω την πόρτα που ήταν πιο εκτεθειμένη στο ρεύμα και έσωσα τον πρώτο όροφο. Ετοίμασα μια τσάντα με ψώνια και ανέβηκα πάνω. Ήταν δύο τυπικές κινηματογραφικές μέρες αποκάλυψη τώρα με τα ελικόπτερα να μαζεύουν κόσμο, ήταν σχεδόν σαν πόλεμος. Μετά από δύο μέρες, όταν υπήρχαν περίπου 80 εκατοστά – ένα μέτρο νερό, μπορέσαμε να βγούμε έξω και να κινηθούμε στη λέμβο. Μετά πήγα και στο Λούγκο και σε άλλες πόλεις με φίλους. Τώρα όλοι είναι στο σπίτι προσπαθώντας να φτιάξουν ό,τι μπορούν“.
Η ελπίδα
“Μου έκαναν εντύπωση οι πολλοί νέοι εθελοντές, υπάρχει μια φανταστική νέα γενιά. Πολλά παιδιά ήρθαν να δουλέψουν για μένα και αν δεν ήταν αυτοί δεν μπορούσαμε να τα βγάλουμε πέρα. Τώρα μετά από τέσσερις ή πέντε ημέρες μπορείτε να δείτε το πάτωμα, ακόμα και το κάτω μέρος του κήπου. Θα τακτοποιηθούμε. Προφανώς αυτοκίνητα, μηχανάκια και υλικές μνήμες δεν υπάρχουν πια αλλά υπάρχει η δυνατότητα να δουλέψουμε και δουλεύουμε. Από την επόμενη εβδομάδα θα επαναλάβω και τις δεσμεύσεις μου με το ΔΝΤ, με το Youth Project στην Cattolica. Αυτή την εβδομάδα πρέπει ακόμα να φτιάξουμε την πύλη για να πηγαίνουμε πέρα δώθε. Το Santerno στην Sant’Agata έχει αδειάσει, αλλά θα επιστρέψουμε. Θα πάρει λίγο χρόνο αλλά θα τα φτιάξουμε όλα.
