Galliano Park was een juweel van de Motor Valley, het circuit waar alle Italiaanse MotoGP-rijders en de meeste CIV-rijders trainden. Valentino Rossi ging er twee of drie keer per jaar heen met de VR46-jongens. Het circuit van Romagna was ook een referentiepunt voor veel jonge talenten en voor de amateurs die er raceten met MiniGP’s en PitBikes. Tussen de diensten door ontspanden ze zich aan de bar of proefden ze van de typische gerechten uit de keuken van Romagna. Galliano Park is nu begraven onder zes of zeven meter water na de overstroming. De fabriek is gelegen aan de Via Emilia tussen Forlimpopoli en Forlì, vlakbij de rivier de Ronco. De eigenaren, Manuel Fantini en zijn ouders zijn zo gepassioneerd dat ze besloten er te gaan wonen. Binnen twee uur waren ze alles kwijt.
“Ik ben de situatie gaan bekijken met een waterfiets – Manuel Fantini vertelt Corsedimoto – het water daalt maar heel langzaam. We zijn alles kwijt. Toen ons werd verteld dat er overstromingsgevaar zou zijn, hadden we elektrische dingen naar het restaurant op de tweede verdieping gebracht, maar het water bereikte bijna het dak, dus het moet allemaal worden weggegooid. Van de motorfietsen hebben we alleen de elektrische kunnen redden die waterdicht zijn en die hebben we naar de garage van een vriend kunnen brengen. Er is alleen asfalt over, onder meters water en modder. We hadden het restaurant en de bar met tafels, stoelen, alle keukenapparatuur, ons huis met de meubels en al onze spullen, de elektrische systemen zelfs in de pits, telemetrie. Er is niets meer, niets! We hadden ook 15 benzinemotorfietsen en ik denk dat die weggegooid moeten worden. De schade is niet te overzien.”
Waar was u ten tijde van de overstroming?
“Thuis probeerden we dingen naar boven te brengen. Mijn vader begon een geluid te horen dat niet als aarde klonk. Ik zou het vergelijken met een tsunami. Een gevoel van angst, een zeer sterke terreur doordrong ons. We hadden nauwelijks tijd om drie rugzakken te pakken met onze benodigdheden en de kat en renden weg. We zijn erin geslaagd om in veiligheid te komen, daar hebben we geluk mee gehad. In deze uren helpen familieleden en vrienden ons. Het zal heel moeilijk zijn om opnieuw te beginnen, maar we geven niet op”.
Wat ga je nu doen?
“Allereerst moet het water wegstromen, daarna gaan we direct aan de slag. We hebben wat bulldozers nodig om op te ruimen. We hopen dat de brandweer ook met slangen komt en dat de putdeksels worden schoongemaakt. Het zal maanden duren. Ik zou al graag half augustus de motoren herstarten in Galliano Park. Gelukkig zeiden degenen die ons de motoren verkopen dat ze een handje willen helpen. Voor ons is het essentieel om zo snel mogelijk te vertrekken: de eerste twee dingen die we nodig hebben, zijn drinkwater en elektriciteit. Als er in het begin geen restaurant zal zijn, doen we het misschien met een foodtruck, de eerste paar keer zullen we ‘s nachts niet kunnen rennen, maar het belangrijkste is dat mensen weer gaan hardlopen, dus met wat we we zullen ons settelen, beetje bij beetje. We geven niet op, dat is zeker. Galliano Park zal wat meer spartaans zijn, maar het gaat niet dicht”.
De solidariteitsmachine is al gestart.
“Velen hebben aangeboden om ons te helpen. Er is geen rijder die ons niet hun nabijheid heeft laten voelen via sociale media, onze vrienden hebben ook een inzamelingsactie gepromoot en dit heeft ons hart verwarmd”.
