Het is geen nieuw gezicht van de JuniorGP, maar het is nog nooit zo goed gegaan. Nicola Carraro, die terugkeerde naar de Mondialino in de kleuren van het Aspar-team, behaalde een prachtige overwinning in de eerste ronde van het seizoen in Estoril. Een intense strijd, de finish en slechts tweeduizendste van een marge waren nodig om de 20-jarige coureur uit Padua zijn eerste glimlach te bezorgen (hij wordt 21 op 21 mei). Na het complexe middenseizoen in het Moto3 Wereldkampioenschap, waarbij hij het stokje overnam van de geblesseerde Bertelle in de race, profiteert Carraro van alle opgedane ervaring om op te duiken in JuniorGP. We zijn erin geslaagd hem te bereiken om hem alle tevredenheid te laten vertellen over de eerste acute van 2023 en daarna: ons interview.
Nicola Carraro, seizoensdebuut met overwinning! Vertel ons over je ras.
Ik kende een goede start, alleen was Piqueras erg sterk en wist hij me te pakken, met de hele groep achter me aan. Dus voor de rode vlag had zich een grote groep gevormd en ik probeerde het een beetje te redden. Almansa crashte echter voor me en creëerde daar een gat, dus ik moest proberen te herstellen, maar ze gaven de rode vlag. Ik heb in die ronde ook veel spanning op de band gezet, ik had Piqueras ver weg gezien en dus heb ik hard gepusht om hem terug te halen, ook al hielp het niet.
Race dan gestopt, dan beginnen we opnieuw.
Een “sprintrace”, aangezien het maar vijf ronden waren! Maar twee ronden voor de zwart-wit geblokte vlag probeerde ik achter Piqueras te komen om te zien of ik hem op het rechte stuk kon passeren. Ik zag dat ik het had gehaald, maar niet veel! Maar ik zei tegen mezelf dat het in theorie zou kunnen werken. Denkend aan het kampioenschap, wat het doel is, was zelfs de tweede plaats goed, waardoor het risico van liggen werd vermeden. Maar ik had in de twee ronden een poging gedaan, zei ik tegen mezelf “Maar ja, laten we het proberen en kijken of het werkt!” Ik ging vrij goed naar buiten, kwam in de bodem en zat achter in de slipstream. Hij bewoog naar rechts, terwijl ik rechtdoor ging.
Nicola Carraro, een overwinning met slechts tweeduizendste aan de finish!
Vorig jaar in het Italiaanse kampioenschap in Misano was het erger, ik won met 0 duizendste! Ik ben nu een specialist.
Wat waren de sensaties zodra je besefte dat je had gewonnen?
Ik was blij verrast! Met alles wat we vorig jaar ook hebben meegemaakt, is het lang geleden dat zoiets belangrijks, zo bijzonders is gebeurd. Dit motiveert mij enorm! Het team heeft duidelijk een ongelooflijke motor gebouwd, ze werken veel van ‘s ochtends tot’ s avonds. Ik zeg altijd dat ze te hard werken! [risata]
Nicola Carraro, dit jaar zit je in het Aspar Team: hoe gaat het?
Sergio Gadea, die ik enorm bedank, en Nico Terol zijn ook onze psychologen, althans zo zie ik ze. Ze houden ons kalm, ze leren ons hoe we met onszelf moeten omgaan… Ze hebben ongelooflijke ervaring en zijn erg behulpzaam geweest. Over het algemeen spreken we echter van een gezin: we zien elkaar om de 15-20 dagen, we gaan naar Valencia en lopen wat stage, zoals wij dat noemen. Sommige afspraken waarbij we rondrijden met de mini flats, of de jaren 190. Het is niet de motor die telt, maar het team als geheel, met duidelijk een beetje concurrentie tussen ons, wat altijd goed is.
Hoe was de verandering na je WK-middenseizoen?
Ik ben nog steeds dezelfde rijder, maar ik had het duidelijk moeilijk in het Wereldkampioenschap. Ik kende slechts twee circuits, namelijk Misano, waar ik crashte, en Valencia, waar ik als 16e eindigde, mijn beste resultaat met tevens de doorgang naar Q2. Niet te onderschatten. Toen kwam ik midden in het seizoen aan, met alle andere renners volledig opgeladen. In plaats daarvan was ik de nieuwe deelnemer met nieuwe circuits, nieuwe fietsen en teams, zelfs de helm, de overall, de handschoenen! Ik was een beetje zo ingenomen.
In hoeverre helpt die ervaring je?
Ik zou zeggen dat het dankzij mijn wereldervaring is dat ik het goed heb kunnen doen in deze race. Het ontsluit je mentaliteit, maar ook de manier waarop je rijdt, je gaat twee keer zo veel… Ik hergebruik nu alles wat ik vorig jaar heb geleerd.
Start nu opnieuw vanaf Moto3 Junior en begin met de echte aanpassing in de tests voorafgaand aan het seizoen.
We hebben vier tests gedaan voordat we begonnen, twee in Valencia en twee in Estoril. Bij Aspar begrijpen ze ook heel goed hoe de berijder rijdt en dus hoe de fiets moet worden afgesteld.
Nicola Carraro, heb je al enkele gebreken gevonden waaraan je moet werken?
Ik moet leren kalm te blijven. In de kwalificatie werd ik bijvoorbeeld zenuwachtig voor de derde positie! Ik was de eerste in het testen, in de vrije training… Ik raakte daar geagiteerd, daarna met 70 duizendsten! Maar ik had het mis, ik trok de hele groep en zo ging het. Het was niet slecht, maar ik had het altijd goed gedaan en toen zag ik mezelf op de 3e plaats… Verder zie ik voorlopig niet veel gebreken.
En sterke punten?
Op dit moment weet ik het niet! Of misschien het feit dat ik meer risico neem in de vrije training of kwalificatie en minder in de race. Die marge van 2% weet ik altijd te behouden, dat vind ik een goede zaak. Anders riskeer je een ongeluk zoals dat in Almansa… Het is beter om wat kalmer te zijn. Dit echter op de tracks waar je wat sneller gaat, dat zien we op de volgende tracks.
Heeft het podium in de CIV Moto3 net het weekend voor de JuniorGP je ook geholpen?
Ik moet wel zeggen dat ik het vreemd vond, in het Italiaans had ik wat meer moeite. In Race 1 ging ik echt liggen en ik had het niet verwacht, in Race 2 was ik wat rustiger en eindigde ik als derde aan het einde van een goed gevecht met Lunetta. Maar omdat toen hij zich in de laatste bocht wierp, zei ik tegen mezelf “Ga je gang, het maakt niet uit, ik sluit niet want we zien je in Estoril en daar wed ik op”. Als je racet, geef je altijd 100%, maar in Race 2 pakten we 14 seconden op Perez, in zijn eerste race met die motor… In Misano zijn dat er veel, bijna één seconde per ronde! Dat maakte me een beetje raar. Lunetta had de pole gepakt, hij en ik zijn twee toprijders van de JuniorGP, in de Italiaan pakten we al dat nadeel. Ik denk dat er iets te begrijpen valt.
Aan de technische kant zijn er echter verschillende verschillen tussen de twee kampioenschappen.
Een compleet andere motor en daarmee een andere rijstijl. Uiteindelijk gebruiken we de Italiaan als training, ook omdat ik in ieder geval de laatste twee races zal missen om in Valencia te racen in de JuniorGP.
Nicola Carraro, wat zijn dan de doelstellingen?
Mijn doel is meer om het Pos-team te laten groeien [SM Pos Corse, ndr], vooral om hem meer podia en misschien mogelijke overwinningen te bezorgen. Ze verdienen het, voor mij zijn ze het beste Moto3-team in de CIV!
Voor het team, maar het is ook persoonlijke voldoening, toch?
Het zijn altijd podia, een trofee kan nooit kwaad!
Terugkomend op de JuniorGP, hoe zie je de volgende ronde in Valencia?
Het doel is natuurlijk om zo door te gaan, maar het belangrijkste is om altijd vooraan te blijven en een goed tempo aan te houden.
Hou je van het circuit?
Ik vind het leuk, we hebben het getest en ik crashte zelfs… Maar het maakt niet uit, het was allemaal nieuw: ze moesten mij begrijpen en ik moest de motor begrijpen. We hebben in ieder geval snelle rondes gereden en ik heb er alle vertrouwen in dat het naar mijn mening goed zal gaan. Ik zal mijn best doen om vooraan te staan.
Wie zie jij als piloten om dit jaar in de gaten te houden?
Naar mijn mening is Lunetta dit jaar een zeer sterke renner. We zijn ook hele goede vrienden, maar het gaat echt hard! Morosi verraste me, we waren teamgenoten in 2020 en ook hij is flink gegroeid. Tweede op de grid, ik weet niet waarom hij iets verder terug in de race finishte. Dan ook Bartolini, maar meer in het algemeen zijn er veel Italianen die het goed doen. Er is ook Piqueras, die het ook heel goed doet in de Rookies Cup.Voor nu komen deze, dan komen er natuurlijk steeds meer naar voren: er zullen verrassingen zijn.
Foto: Manu Tormo/Aspar-team