Το φλας που δεν περιμένεις, με μια ιδιαίτερη αφιέρωση. Ο Bo Bendsneyder έκανε μια μεγάλη επιστροφή με ένα αριστουργηματικό τερματισμό στο Grand Prix στο Ώστιν, νικώντας τον ανταγωνισμό και ανεβάζοντας με δύναμη το τρίτο σκαλί του βάθρου. Κακό ξεκίνημα στον αγώνα για τον Ολλανδό οδηγό, ο οποίος όταν ξεκινάει, όμως, καταφέρνει να συνέλθει χωρίς να κάνει άλλα λάθη. Κατά την άφιξη, ο Bendsneyder είναι πολύ ενθουσιασμένος και παλεύει να συγκρατήσει τα δάκρυα, αλλά όχι μόνο για το ιστορικό βάθρο. Μόλις δύο μέρες πριν είχε χάσει τον παππού του, οπότε η πρώτη σκέψη είναι για εκείνον. Ένα ακόμη κίνητρο για εκείνο το πρώτο οξύ Moto2 που χρειαζόταν πραγματικά. Ας θυμηθούμε, το 2022 ήταν ο μόνος αναβάτης που τερμάτισε όλους τους αγώνες: υπάρχει συνέπεια, τώρα χρειαζόμαστε το βήμα μπροστά και ποιος ξέρει αν αυτό δεν είναι ένα ενδιαφέρον πρώτο σημάδι.
Bendsneyder, ένα ιστορικό βάθρο
Η Ολλανδία είχε τους δικούς της επιτυχημένους δρομείς μοτοσικλετών στους αγώνες Grand Prix Motorcycle Racing. Λίγοι, αλλά μπορούν επίσης να υπερηφανεύονται για δύο παγκόσμιους πρωταθλητές τη δεκαετία του 1970 στα ανενεργά 50cc (διπλός πρωταθλητής Jan de Vries και Henk van Kessel), καθώς και 79 νίκες GP και αρκετές άλλες τερματίσεις στο βάθρο. Ως επί το πλείστον μιλάμε για το παρελθόν, αλλά κάποιες ενημερώσεις έχουν φτάσει ακόμα και μετά το 2000 και χάρη στον Bo Bendsneyder. Μάλιστα, ας μην ξεχνάμε τη διπλή τρίτη θέση που κατέκτησε στην κατηγορία Moto3 το 2016, σε αυτό που ήταν το απόλυτο ντεμπούτο του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Την περασμένη Κυριακή κατάφερε να αδράξει τη στιγμή και στο Moto2, πετυχαίνοντας ένα ακόμη ιστορικό αποτέλεσμα. Ο τελευταίος Ολλανδός στο βάθρο της κατηγορίας, όταν ακόμα λεγόταν 250cc, ήταν ο Wilco Zeelenberg το 1994 στο TT Circuit Assen! Από τότε δεν υπήρχαν πιο σημαντικές τοποθετήσεις, μέχρι που έφτασε ένας πολύ ενθουσιώδης Bo Bendsneyder για να σπάσει τη μεγάλη νηστεία. Στο τέλος ενός αγώνα που κάθε άλλο παρά απλός ήταν και όχι μόνο για την πολύπλοκη πίστα του Austin.
Κακό ξεκίνημα και επιστροφή
Δεν ξεκίνησε άσχημα στο grid, αλλά μετά την έναρξη κυριολεκτικά έπεσε πίσω. «Ήμουν πολύ νευρικός πριν τον αγώνα, δεν ήξερα τι να περιμένω λαμβάνοντας υπόψη τον άνεμο» παραδέχτηκε ο Bendsneyder. «Δεν ήμουν καλός στην αρχή, με πέρασαν λίγο από όλες τις πλευρές». Έχασε έως και 10 θέσεις στα πρώτα στάδια του αγώνα, βρίσκοντας τον εαυτό του στην άκρη της ζώνης πόντων. Χρειάζονται μερικές περιστροφές, αλλά εδώ έρχεται το κλικ. «Μπορούσα να επικεντρωθώ ξανά και από εκείνη τη στιγμή το έδωσα». Με θάρρος και υπομονή ξεκίνησε τη σφοδρή του επιστροφή, χωρίς να κάνει άλλα λάθη. Στον τελευταίο γύρο ανέβηκε στην 6η θέση, μέρος ενός μάχιμου εξάγων που παλεύει για το τρίτο σκαλί του βάθρου μετά την απόδραση για τη νίκη των Acosta και Arbolino, σε σύντομο χρονικό διάστημα κυριολεκτικά άπιαστο από το υπόλοιπο πλέγμα της κατηγορίας. Φαίνεται ότι ο πρώτος μεγάλος στόχος στο Moto2 είναι προνόμιο άλλων, ειδικά της ισπανικής τριάδας που προηγείται. Αλλά ο αγώνας τελειώνει με την καρό σημαία, μέχρι τότε υπάρχει χρόνος για το twist.
Το μπαμ και η αφοσίωση
Πράγματι, η κατάλληλη στιγμή για τον Bendsneyder έρχεται στη στροφή 12 του τελευταίου γύρου. Μπροστά του οι Κανέ, Αλντεγκέρ και Αλκόμπα, πίσω του οι Σαλάκ και Λόπες. Είναι ένας στενός αγώνας μέχρι το τέλος, με τον αναβάτη της Mandalika SAG Team να έχει τη σωστή διαίσθηση. «Περίμενα να φρενάρουν όλοι αργά, με αποτέλεσμα να τελειώσουν πολύ. Ως αποτέλεσμα, φρέναρα λίγο νωρίτερα» εξήγησε ο Bendsneyder. «Ο Canet και ο Aldeguer άγγιξαν και πήγαν έξω, νόμιζα ότι ήταν η τελευταία μου ευκαιρία και έπρεπε να την εκμεταλλευτώ. Καταφέραμε να μην τρακάρουμε και έφτασε η εξέδρα!». Το πρώτο του στο Moto2 και γεμάτο συναισθήματα. «Αυτό το βάθρο σημαίνει πολλά. Έχασα τον παππού μου πριν από δύο μέρες και αυτό το κάνει ακόμα πιο ξεχωριστό». Αλλά όχι μόνο. «Χρειάστηκαν χρόνια για να φτάσω εκεί. Αλλά είμαστε εδώ για να κερδίσουμε, οπότε πρέπει να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για να προσπαθήσουμε να το βελτιώσουμε».
Φωτογραφία: motogp.com