Dit jaar heeft de 24 uur van Motos Le Mans zijn 46e editie bereikt, die sinds 1978 onafgebroken wordt verreden. De marathon van Sarthe kan daarom nuttig zijn voor een algemene observatie van de evolutie van het Wereldkampioenschap Endurance. Van jaar tot jaar groeit de specialiteit en neemt steeds meer de connotaties aan (althans voor de eerste in de klas) van een “gara sprint” Gearticuleerd over een afstand van 8 of 24 uur. In die zin is de editie van 2023 geen uitzondering, maar met goed nieuws: dit alles heeft geen enkele invloed op de aard en essentie van endurance motorwedstrijden.
24U MOTOS SPRINT
Laten we eens kijken naar de evolutie van het geschil. In een line-up met 6 teams overwogen “officieren” met ondersteuning en/of directe lijn met de respectievelijke fabrikanten, wint inmiddels degene die de minste fouten maakt. Inderdaad, degenen die niets verkeerd doen. Die misschien niet het minste probleem tegenkomt. Snelheid is belangrijk, maar het is niet genoeg. Aan de andere kant brengt een struikelblok, een sporadische tegenslag, dromen van glorie in gevaar. Dit maakte in feite het verschil tussen winnaars en verliezers op Circuit Bugatti. FCC TSR Honda, die kleine foutjes maakte (bijna niets), won de trofee voor de derde keer in de laatste zes edities. YART Yamaha, sneller op racetempo (met een ruimte Niccolò Canepa in de nachtelijke rijsessies), moest genoegen nemen met zilver vanwege een onverwachte stop en een ongelukkige crash op de olie midden in het traject van Karel Hanika. Een toespraak die kan worden uitgebreid tot BMW Motorrad World Endurance, op zijn beurt derde in comeback met een crash op het wedstrijdformulier.
BIJNA ONMOGELIJKE COMEBACKS
Tien, maar zelfs 5 jaar geleden waren super comebacks mogelijk. Toen de Suzuki SERT van zijn hoogtijdagen de scène monopoliseerde, voorspelde hij bijna elke 24 uur een crash. Op dat moment geen probleem. Vandaag, na de ontsnappingsroutes min of meer zwaar op de proef te hebben gesteld, zijn we in feite genoodzaakt de witte vlag te hijsen, althans wat betreft ambitieuze bedoelingen. Denk maar aan wat er uiterlijk afgelopen weekend met Yoshimura SERT is gebeurd: contact bij de Black-Hook-start, een half uur in de pits, 17 ronden verloren, vaarwel dromen van glorie. De comeback (van 54e naar 7e) blijft van uitstekend vakmanschap, maar voor het podium was het niet echt wat. Vooral met het niveau van de concurrentie, inclusief particulieren (uitzonderlijke Honda Viltais-races).
DE NATUURLIJKHEID ONDERTREKT
De 24h Motos is de perfecte weergave van wat motorfiets Endurance vandaag is geworden. Technisch-sportief niveau bijna tot ergernis verhoogd met Superbike-tijden, terwijl de aard ongewijzigd bleef. Het blijft een race van “uithoudingsvermogen”, van betrouwbaarheid van de middelen, van strategie, van teamwerk, met het wonder van racen onder alle omstandigheden. Regen, zon, zelfs mist (!), dag en nacht. 3400 kilometer afleggen in 24 uur, voor een gepassioneerd publiek (77.200 officieel verklaarde toeschouwers), na een opwindende specialiteit. In 2023 kan immers de oorspronkelijke geest van het motorrijden worden behouden zonder gemene afspraken te maken op zoek naar vermaak of een nieuw “commercieel doelwit”. De FIM EOR bevestigt dit.