Malabrocca gaat met pensioen, maar weinigen geloven erin. Sanzio Raffaelli zal zeker de paddock en box van Sic58 blijven bezoeken, zo niet als coach, dan zeker als vriend. Paolo Simoncelli gaf hem een replicahelm om hem te bedanken voor wat hij de afgelopen jaren heeft gedaan, eerst als Marco’s monteur en daarna als onderdeel van de staf van het team.
“Als het gebeurt, zal ik weer iets doen omdat de passie er altijd is en erg sterk is – zegt Sanzio Raffaelli – Maar ik ga met pensioen. Ik heb met Marco gewerkt, ik heb het 125 Wereldkampioenschap gewonnen met Emilio Alzamora, ik heb als monteur deelgenomen aan de overwinning in het Supersport 600 Wereldkampioenschap van Chaz Davies. Ik heb veel gedaan, nu is het tijd om het wat rustiger aan te doen”.
Wanneer heb je Marco Simoncelli ontmoet?
“Toen ik in het MotoGP-wereldkampioenschap werkte met het Matteoni Racing-team. Hij kwam altijd naar Matteoni’s werkplaats en hij was een beleefde en zeer vrijgevige jongen, net als zijn moeder. Maar hij was ook pittig en vastberaden, net als zijn vader. De monteur die de SIC in de Europeaan volgde ging weg en Matteoni vertelde me dat ik Simoncelli in de Europeaan moest volgen. Zo ontstond er een mooie samenwerking tussen mij en Marco, maar bovenal een diepe vriendschap”.
Met jou won hij, inderdaad, hij domineerde het EK.
“Hij begon het EK met mij en, ik weet niet waarom, hij begon te winnen. Hij won ze allemaal en pakte daarmee de titel. In 2002 scoorde hij ook zijn eerste punten op het WK. Ik herinner me die dag nog in Portugal, in Estoril, in de stromende regen. Marco wilde niet weg. Ik probeerde hem te overtuigen. Ga Marc, ga! Hij startte van achteren maar ging sterk, sneller en sneller. De andere rijders crashten en hij was daar aan het racen op die zeer natte baan. Hij eindigde als 13e en scoorde daarmee zijn eerste punten in het Wereldkampioenschap. Het is een van de vele herinneringen die in mijn hart blijven.”
Wat een sprookje Marco Simoncelli! “58” geïllustreerd verhaal ook te koop op Amazon Books