Za pierwszym rokiem adaptacji w MotoE. W tym roku Alessio Finello wróci na linię startu na drugi sezon pełen nowości. Pozostanie w tym samym zespole, ale musimy zmierzyć się z wielką nowiną o nazwie Ducati V21L. Ale teraz Finello wrócił do formy, dostosował swój trening, aby być jak najlepiej przygotowanym i z wielką pewnością oczekuje mistrzostw 2023. Ale co go zaskoczyło w MotoE? Jak minął Ci rok 2022? Oto, co powiedział nam zawodnik nr 72 zespołu Gresini.
Alessio Finello, jak się masz? Naprawiono wszystkie problemy fizyczne?
Wreszcie tak, mam się dobrze. Pierwsza kontuzja miała miejsce w sierpniu, więc minęło już trochę czasu. Drugiego trochę schowałem, było mi wstyd… Kiedy wróciłem do Imoli, rozbiłem się w wyścigu CIV Superbike i dodatkowo zraniłem się w ramię. Kolejna kontuzja po kontuzji. Ale teraz już jest dobrze, jestem w 100% wyleczony, jestem też w formie, bo dobrze wróciłem do treningów pod koniec listopada, więc mam za sobą dwa bardzo intensywne miesiące.
Czy potrzebowałeś operacji barku?
Nie, to kontuzja, która sama się zagoiła, ale w trakcie sezonu przez chwilę ocenię sytuację. Chcę zrozumieć, czy jestem w 100% z barkiem na rowerze, na wypadek, gdybyśmy czekali na operację, ale pod koniec 2023 roku.
Skończyłeś swój pierwszy sezon MotoE, jak go oceniasz?
Pierwsze uderzenie było naprawdę trudne. Start w Mistrzostwach Świata w takim stanie, z zupełnie innym motocyklem… Co więcej, pierwszy test zrobiłem na torze, którego nawet nie znałem, nie miałem międzynarodowego doświadczenia, więc prawie wszystkie tory były nowe. Od razu było ciężko, ale już drugiego dnia mogłem jechać dużo szybciej, ale było też mokro, padał deszcz. Straciłem trochę czasu na suchej nawierzchni, ale dało mi to dużo pewności siebie, byłem szybki na mokrej nawierzchni. Sam sezon był trudny: poprawiałem się z wyścigu na wyścig, w Assen osiągnąłem swój najlepszy wynik, mimo że był to dziwny wyścig. Ale zawsze wyraźnie się poprawialiśmy. Potem był Mugello, mój najlepszy wyścig dla mnie, mimo że znałem już tor.
Dorastanie na scenie na Red Bull Ring.
W Austrii byłem naprawdę sprawny, ale może za mało używałem mózgu i wybuchłem. Tam trochę mnie to zablokowało: potem wróciłem z niewyleczoną kontuzją, ale chęć ścigania się na Misano przezwyciężyła ból. Mój rozwój zatrzymał się w Austrii, ale do tego czasu byłem zadowolony, zwłaszcza z kilku ostatnich wyścigów. Potem poszło tak, jak poszło, ale to wszystko doświadczenie.
Który tor był najtrudniejszy?
Powiedziałbym tylko, że w Austrii, nawet jeśli byłem tam bardzo rzadko. Testowałem go na mokrej nawierzchni, ale układ torów jest trudny dla tego motocykla, który moim zdaniem bardzo ucierpiał przy restartach, trzeba było uważać.
Jeśli chodzi o adaptację do MotoE, co było największym „problemem”?
Na początku myślałem o wadze, ale przede wszystkim o stylu jazdy, którego ten rower potrzebuje, żeby jechać szybko. To kombinacja kilku rzeczy: masy, przyspieszenia, hamowania… Wszystko to stwarza trudności, ale powiedziałbym, że głównie hamowanie.
Na oko, jakie jest pierwsze wrażenie Ducati?
Patrząc na to w ten sposób, od razu rozumie się, że to „więcej ruchu”, od razu daje poczucie ruchu rzeczywistego, bliższego „normalnemu”. Następnie wszystkie części techniczne, które wyjaśnili, są ciągłą i ważną aktualizacją. Nie mogę się doczekać, aby spróbować.
Czy możemy mówić o „drugim debiucie” dla Ciebie w tej kategorii?
W końcu wszystko się zmienia! Powracają też niektóre tory, jak na przykład Sachsenring, Silverstone jest nowością w MotoE, więc nie będziemy mieć odniesień, wraca Barcelona… Nowy debiut, bo wszystko się zmienia, ale jest nowy i może też budzić ciekawość.
Czy pomogłoby ci ściganie się z Energicą tylko przez rok?
To też jest dla mnie ważne z jednej strony. Matteo [Ferrari] a inni przepracowali cztery lata z Energicą, zaczną od nowa, rzeczywiście wszyscy jesteśmy w punkcie zerowym. Od tego wszyscy zaczynamy, potem wszystko zależy od nas.
Jak ty i Matteo odnajdujecie się jako koledzy z drużyny?
Powiedzmy, że w przeszłości miałem wielu różnych kolegów z drużyny, z niektórymi nawet miałem coś do powiedzenia. Jestem dość otwartą postacią poza torem, na padoku: lubię się śmiać, żartować, dobrze się czuć. Również dlatego, że jeśli nie czuję się dobrze, wpływa to na tor, otoczenie musi być spokojne. Wtedy oczywiście jest na torze [Ferrari] jest moim pierwszym przeciwnikiem, więc żyła się zamyka. Ale jest też przyjaźń, która pomaga nam stawać się lepszymi.
Będąc debiutantem, często patrzyłeś na swojego kolegę z drużyny, czy nie?
Tak, oglądałem to dużo, w milczeniu. Starałem się go naśladować tak bardzo, jak to możliwe, wtedy było oczywiste, że ma inny styl jazdy niż mój, więc starałem się dostosować to, co robił, w oparciu o mój styl jazdy. To trudne, ale daj spokój, ja też udało mi się mu pomóc: na Mugello, z długą prostą, dałem mu trochę strumienia powietrza! Potem pomógł mi na kolanach… Muszę powiedzieć, że również dzięki niemu poprawiłem się jako przewodnik.
Jaką cechę i jaką wadę w nim zauważyłeś?
Jego zaletą jest to, że udaje mu się być szybkim w każdych warunkach. Ma płynną jazdę i z zewnątrz nie wygląda na szybką, ale jest naprawdę mocna! Powiedziałbym jedną wadę: moim zdaniem czasami zbyt szybko traci panowanie nad sobą.
Jak Twoim zdaniem zmieni się bilans w lidze? Zawsze „zwykli podejrzani” z przodu czy jeszcze kilka niespodzianek?
Moim zdaniem trochę się to zmieni, biorąc pod uwagę, że pojawią się też nowicjusze luksusowi. Karty będą się mieszać, może niektórzy nowicjusze będą od razu z przodu, a niektórzy bohaterowie z poprzednich lat będą mieli trudności z przystosowaniem się… Nie wiem, to wszystko jest nowe, więc wiele rzeczy może się wydarzyć.
Kogo z nowicjuszy powiedziałbyś „ten jest warty obejrzenia”?
Niektórzy mają światowy profil, niesamowite doświadczenie, jak Krummenacher czy Rabat. Ale z nich wszystkich powiedziałbym bardziej Spinelli: jest młody i szybki, moim zdaniem to na niego trzeba uważać. Ale także inni w końcu: wszyscy jeźdźcy są szybcy, poziom jest zawsze wyższy. Ważne będzie jednak, aby móc wyprzedzić, od razu znaleźć nazwisko na arkuszach!
Czy można powiedzieć, że Alessio Finello również celuje w mistrzostwo?
Po roku doświadczeń wiele się nauczyłem. Wiem, że to będzie skomplikowane, ale zacznijmy razem od początku. Dla mnie ważne jest, aby od razu zacząć i znaleźć właściwą drogę: im szybciej ją znajdziesz, tym lepiej. W tym roku jednak chcę być z najlepszymi.
Jakie zmiany w treningu po debiutanckim roku w MotoE?
Wszystko się zmieniło! Dublowałem wszystko pod względem treningowym, widziałem, że wcześniej nic mi nie wystarczało. Czegoś brakowało, zwłaszcza kilometrów na motocyklu, ale to dotyczy każdego. Jednak radykalnie zmieniłem swój trening: zimą, kiedy nie można dużo jeździć, chodzę na siłownię dwa razy dziennie. Rano idę pobiegać, po południu robię więcej ciężarów na mięśnie, bez przesady, potem w weekendy idę na motocross lub flaty. W moich okolicach nie ma żadnych płaskich torów, ale w motocrossie jest pełno: uważaj, bo jest bardziej niebezpiecznie, nawet jeśli wtedy, po założeniu kasku, żyła się zamyka i jak idzie, idzie. Ale w tym roku chcę przyjechać nie gotowy, więcej.
Alessio Finello na starcie w kolejnych mistrzostwach poza MotoE?
Nie, tylko MotoE w tym roku. Miałem w planach zrobić też drugie mistrzostwo, ale niestety zbyt wiele terminów zbiegło się z mundialem, więc nie ma co robić. Mam jednak różne propozycje zrobienia tylko trzech możliwych wyścigów, zastanawiam się nad tym: potrzebny jest konkurencyjny pakiet, poziom jest wysoki i nie ma sensu jechać tam tylko po to, żeby tam być.
Jak to było w 2022 roku ciągle przesiadać się z jednego roweru na drugi?
Na początku było to trochę skomplikowane, potem wchodzi w ciebie, mentalność się zmienia. Właśnie tam musisz zrobić różnicę: musisz być dobry w zmianie motocykla i od razu jechać szybko. Na początku też trochę się bałem tej sytuacji, skakania z jednego roweru na drugi: nie masz zakrętu na naukę, musisz być szybki od drugiego okrążenia, jeśli nie pierwszego.
Czy to takie „straszne”, że motocykl nie wydaje żadnego dźwięku?
Na początku było to na pewno trochę dziwne: na pierwszych okrążeniach nie było żadnego hałasu, słychać było te wszystkie zewnętrzne, normalne odgłosy, których jednak nie słychać w innych motocyklach. Jak powietrze lub kawałki gumy uderzające o przednią prowadnicę, drapanie mydła w kostce. Ale to nie problem. Wielu ma różne pomysły, za lub przeciw MotoE, to normalne. Jeśli myślimy, że są ludzie, którzy nadal chcą 2-suwów, którzy mówią, że MotoGP nie jest dobre… Odchodzą, kiedy tylko znajdą czas.
Jaki „nowy hałas” zaskoczył cię najbardziej?
Na początku to wszystko było trochę dziwne, fakt, że czułeś też kamienie, które przeciwnik przed tobą rzucał w twój hełm. Na początku zastanawiałeś się „Co to jest?”, ponieważ są to dźwięki, których tak naprawdę nigdy nie słyszałeś. Ale nawet syk MotoE wciąż tam jest, słyszysz to. Ale powiedziałbym, że to dźwięk tych kamieni, kawałków gumy, które zostały uwolnione i trafiły na szkło.
Jak bardzo pomaga ci pozostanie w tej samej drużynie?
Dla mnie to jest bardzo ważne. Spoglądam też na ludzką stronę ludzi, z którymi pracuję: zespół Gresini to przede wszystkim wielka rodzina. To od razu bardzo mi pomogło: kiedy dobrze czujesz się w zespole, z którym spędzasz dużo czasu, staje się on drugą rodziną, więc musisz się w nim dobrze czuć. Na początku, żeby ich lepiej poznać, za każdym razem latałem z nimi na trasie Turyn-Bolonia! Po dwóch, trzech razach powiedziałem dość, teraz dobrze ich znam, wyjeżdżam z Turynu! [risata] Teraz znam wszystkich w zespole i wiemy już, jak pracować: motocykl jest nowy, ale od razu się rozumiemy.
Patrząc na kalendarz i wiadomości, jakiego toru nie możesz się doczekać odkrycia w MotoE?
Na koniec wszystkie utwory, jestem ciekaw odniesień i w ogóle. Powiedziałbym, że Mugello, ale jeździłem tam tyle razy… Więc mówię, Silverstone: nigdy tam nie jeździłem, układ wydaje mi się naprawdę niesamowity i myślę o wyjeździe z Ducati MotoE, moim zdaniem to dużo rzeczy. Ale mam prawie taką samą ciekawość także dla Mugello,…