Πίσω από την επιτυχία της Ducati σε MotoGP και Superbike υπάρχει επίσης ο Michele Pirro, δοκιμαστικός οδηγός του κατασκευαστή Borgo Panigale για δέκα χρόνια. Κάθε χρόνο συμπληρώνει σχεδόν 10 χιλιάδες χιλιόμετρα στο Κόκκινο για να συλλέγει δεδομένα, αισθήσεις, να εκφράζει απόψεις, να κάνει τη βρώμικη δουλειά αντί για τους επίσημους οδηγούς. Ο οδηγός της Απουλίας παίρνει πολλά ρίσκα και πέφτει και μαζεύει τίτλους στο Ιταλικό Πρωτάθλημα Ταχύτητας όπου έφτασε τους εννέα. Ξέρει την Ducati σαν την άκρη του χεριού του.από το Rossi μέχρι σήμερα, είμαι ο μόνος που έχω οδηγήσει όλα τα Ducatis, συμπεριλαμβανομένου του MotoE του επόμενου έτους“.
Από Ducati GP12 σε GP22
Ο Emilian κατασκευαστής είναι πολύ κοντά στη συλλογή των παγκόσμιων τίτλων MotoGP και SBK, σε μια σεζόν του 2022 που θα πλαισιωθεί και θα θυμάται για πάντα. Επιτέλους ήρθε η ώρα να δρέψουμε τους καρπούς χρόνων και χρόνων δουλειάς και επενδύσεων, με αυτόν τον τίτλο στην κορυφαία κατηγορία να τον έχει αγγίξει αρκετές φορές με τον Andrea Dovizioso και τον ίδιο τον Pecco Bagnaia την περασμένη σεζόν. Όταν ο Michele Pirro εντάχθηκε στη Ducati στα τέλη του 2012, η κατάσταση ήταν τουλάχιστον περίπλοκη, με τον Valentino Rossi να παλεύει με μια άγουρα και όχι πολύ ανταγωνιστική μοτοσυκλέτα. “Το GP12 της Vale ήταν μια μοτοσυκλέτα όπου το μπροστινό μέρος ουσιαστικά δεν υπήρχε – θυμάται ο δοκιμαστής της Απουλίας στο «La Gazzetta dello Sport» -. Ήταν απίστευτο να μην παίρνεις σχόλια από το μπροστινό ελαστικό, είναι ό,τι χειρότερο για το 99% των αναβατών. Όχι για τον Stoner, αλλά δεν οδήγησε με μπροστά. Ήταν απίστευτο για μένα να συνειδητοποιήσω πώς έκανε τη διαφορά. Θυμάμαι ατελείωτες συγκρούσεις με τους μηχανικούς, στους οποίους είπα για την έλλειψη συναισθήματος, που όμως δεν φαίνεται από τα δεδομένα“.
Ο τίτλος του MotoGP άγγιξε αρκετές φορές
Από τότε έχουν αλλάξει πολλά στην ομάδα Borgo Panigale, ξεκινώντας με την άφιξη του Paolo Ciabatti, Davide Tardozzi, καταφτάνει και ο Luigi Dall’Igna τον χειμώνα 2014-2015. Η συμβολή του έχει γίνει θεμελιώδης όσον αφορά τον κινητήρα, το πλαίσιο και την αεροδυναμική. “Ήμασταν γρήγοροι αμέσως και στον πρώτο αγώνα στο Κατάρ τερματίσαμε δεύτεροι και τρίτοι με τον Dovi και τον Iannone πίσω από τον Vale. Τα θεμέλια ήταν καλά και από εκεί ξεκίνησε η πορεία που μας οδήγησε να παίξουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο στη Βαλένθια σήμερα», προσθέτει ο Michele Pirro. Οι πρώτες πραγματικές ικανοποιήσεις ήρθε με τον Αντρέα Ντοβιτσιόζο, κρίμα που είχε μπροστά του τον καλύτερο Μαρκ Μάρκες στην καριέρα του. “Τα δυνατά μας σημεία είναι η ταχύτητα και το φρενάρισμα, δουλέψαμε για να τα εκμεταλλευτούμε… Δουλέψαμε για τη ρευστότητα του κινητήρα, προσπαθώντας να έχουμε ένα εύκολο ποδήλατο. Ο μόνος τρόπος για να νικήσεις τον Marquez ήταν να έχεις μια ανώτερη μοτοσυκλέτα. Η Honda μπορεί να επενδύσει περισσότερα στον Marc, αλλά τη μέρα που πλήγωσε, εξαφανίστηκε“.
Η συνύπαρξη Bagnaia και Bastianini δεν είναι εύκολη
Σε μια εβδομάδα στη Βαλένθια θα ξεκινήσει το τελευταίο Σαββατοκύριακο του εποχικού MotoGP, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα είναι ο αγιασμός του Pecco Bagnaia μετά τον τίτλο του Moto2 του 2018. Και η Ducati θα επιστρέψει επιτέλους για να καθίσει στον θρόνο του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος, αφού έχει ήδη συγκεντρώσει το τίτλοι κατασκευαστών και ομάδων. “Έχει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα, παλεύεις να τον δεις ιδιαίτερα χαρούμενο, είναι παλιομοδίτικος τύπος και μου αρέσει γι’ αυτό“. Από την επόμενη χρονιά θα μοιράζεται το κουτί με τον Ενέα Μπαστιανίνι, και οι δύο θα κληθούν σε μια μεγάλη δοκιμασία ωριμότητας και μια μεγάλη πρόκληση. “Θα θέλει σεβασμό και δεν θα υπάρχει μαλακία, γιατί υπάρχει μια εταιρεία από πίσω, πολλοί άνθρωποι, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας. Αλλά είναι και οι δύο έξυπνοι, θα περάσουμε καλά. Και εγώ – κατέληξε ο Pirro – Είμαι περήφανος που είμαι μέρος αυτής της μαγικής ιστορίας“.