Elf jaar zonder Marco Simoncelli. MotoGP maakte dit weekend een stop in Sepang. Waar op 23 oktober 2011 rivieren van tranen vielen, werd er vandaag alleen maar gelachen om de overwinning van Pecco Bagnaia en de tweede plaats van Enea Bastianini. Nu is er een nieuwe generatie kampioenen naar voren gekomen en velen van hen komen uit Romagna, net als Marco Simoncelli en Mattia Pasini, nu een tv-commentator en een gepassioneerd coureur.
Mattia en Marco: zo verschillend maar zo gelijk. Ze waren rivalen als ze elkaar op de baan uitdaagden en onafscheidelijke vrienden buiten. Ze hadden verschillende persoonlijkheden, maar ze waren verenigd door een relatie van genegenheid en wederzijds respect, net als hun families. Zijn vader, Luca Pasini, had Marco Simoncelli in het begin in een minimoto laten racen en had ook een uitstekende relatie met Paolo opgebouwd. Marco was twee jaar jonger dan Mattia, maar hij won meteen de harten van mensen zoals weinig andere renners in de wereld.
Luca Pasini, waar was je op 23 oktober 2011?
“Die dag waren we in Sepang in Maleisië. Ik had Mattia vergezeld die deelnam aan het Moto2 Wereldkampioenschap met het team van Giampiero Sacchi. Tijdens die reis bleven Marco en Paolo in Japan om de nieuwe Honda 1000 te testen. Ze waren erg euforisch omdat ze al een overeenkomst hadden voor het volgende jaar terwijl Mattia nog geen accommodatie had. Ik had een discussie met Paolo omdat Mattia een aantal aanbiedingen had om terug te keren naar Moto3, maar hij wilde ze niet accepteren omdat het een stap achteruit zou hebben geleken ”.
Heb je de MotoGP-race in de pits gevolgd?
“Ik zat in de eerste bocht onder de gigantische monitor. Ik zag de start live en toen was er de schorsing. Het was echter niet duidelijk wat er was gebeurd, de rode vlag en de piloten op de grond. Op het scherm was een witte fiets van het Gresini-team te zien. In het schot zag ik dat Marco’s teamgenoot naar de pits terugkeerde en pas op dat moment realiseerde ik me dat de crash de Sic betrof. Maar ik vond het niet zo dramatisch, definitief, voor Marco”.
Wat heb je gedaan?
“Ik nam de scooter en ging naar het medisch centrum en daar herinner ik me heel goed dat Mattia in tranen was aangekomen, wanhopig en zei: “de helm vloog eraf en Marco raakte gewond!”.
Heb je het al begrepen?
“Al snel stopte alles, de hele motorwereld. Daar was zijn vader, Kate, die van het Gresini-team. Het onherstelbare had zijn weg gevonden ”.
Hoe heb je dit drama weten te verwerken?
“Later heb ik de beelden van het ongeval een paar keer gezien en toen kon ik er niet meer naar kijken omdat het nog een open wond was. Het is alsof er een bliksemschicht aan mijn zijde is gevallen: ik realiseerde me de ernst van wat er gebeurde, maar het trof mij niet persoonlijk”.
Was er een soort rivaliteit?
“Marco was op zijn hoogtepunt, kijkend naar de toekomst kreeg een veel betere carrière vorm dan die van Mattia. Er was een soort van jaloezie, maar op een goede manier omdat er altijd een goede relatie is geweest met de familie van Simoncelli en nog steeds bestaat. We dachten dat we de verliezers waren, maar deze wereld is wreed. Maar ik zeg niet graag dat hij zijn leven verloor, want als je je aan je passie wijdt, verlies je die niet, maar geef je hem aan iets dat kan verheffen. Bij het motorrijden zijn rijders klaar om alles van zichzelf te geven”.
Na?
“We kwamen toen zondag terug uit Maleisië en wachtten toen tot hij ook terugkeerde, met de hele stoet uit Rome, voor een laatste afscheid. Het was allemaal weg, alles was weg. Maar we zijn mensen, hoe zeg je dat, van entertainment. We moeten proberen iemand te eren die zijn leven geeft voor zijn passie en verder gaan ”. De show moet doorgaan.
Wat een sprookje Marco Simoncelli! “58” geïllustreerd verhaal ook te koop op Amazon Books