De GP van Maleisië staat voor het eerst sinds 2019 weer op de kalender. Na de gedwongen pauze vanwege de pandemie starten we weer vanaf een ander circuit dat nu een vaste stop is geworden voor het Wereldkampioenschap. We herinneren ons de eerste 7 jaar van de scene in Shah Alam (1991-1997), gevolgd door het enige bezoek aan Johor (de vergeten baan), en daarna regelmatig racen op het Sepang International Circuit sinds 1999. Hoe presteerden onze mensen in de huidige categorieën? Best goed in MotoGP, terwijl ze meer worstelden tussen Moto2 en Moto3… Laten we eens kijken hoe de vorige gingen.
MotoGP
Met name twee merken maakten op dit circuit het verschil. Zowel Honda als Yamaha zijn in slechts twee edities van alle betwiste edities van het podium gebleven. Het zou een extra boost kunnen zijn voor Quartararo, die een zeer moeilijke onderneming voor de boeg heeft… Maar laten we Marc Marquez niet vergeten: hij is nog steeds aan het herstellen, maar hij is al beangstigend en, na zijn terugkeer op het podium, lijkt de staatsgreep niet onmogelijk . Over Ducati kunnen we alleen maar zeggen dat het, na jaren van AC-optredens in de top 3, moeilijk zal zijn om hem van het podium te verwijderen in deze terugkeer naar Sepang. Pecco Bagnaia heeft inderdaad het eerste wereldmatchpoint en zal zeker proberen van de gelegenheid gebruik te maken, met een D16 die nu overal goed is. In het geval van een overwinning, zou het de 5e Ducati zijn die na de een-twee van Stoner wordt gebrandmerkt en nog een dubbel succes met Dovizioso. Als het hem lukt, zou hij de tweede MotoGP-rijder zijn die de wereldtraining in Sepang kan voltooien: vóór hem Valentino Rossi voor zijn titels in 2003, 2005 en 2009. GP 2019 was het einde van Iannone’s carrière, later positief bevonden voor verboden stoffen.
MotoGP, het albo d’oro
2002: Max Biaggi (Yamaha) – Valentino Rossi (Honda) – Alex Barros (Honda)
2003: Valentino Rossi (Honda) – Sete Gibernau (Honda) – Max Biaggi (Honda)
2004: Valentino Rossi (Yamaha) – Max Biaggi (Honda) – Alex Barros (Honda)
2005: Loris Capirossi (Ducati) – Valentino Rossi (Yamaha) – Carlos Checa (Ducati)
2006: Valentino Rossi (Yamaha) – Loris Capirossi (Ducati) – Dani Pedrosa (Honda)
2007: Casey Stoner (Ducati) – Marco Melandri (Honda) – Dani Pedrosa (Honda)
2008: Valentino Rossi (Yamaha) – Dani Pedrosa (Honda) – Andrea Dovizioso (Honda)
2009: Casey Stoner (Ducati) – Dani Pedrosa (Honda) – Valentino Rossi (Yamaha)
2010: Valentino Rossi (Yamaha) – Andrea Dovizioso (Honda) – Jorge Lorenzo (Yamaha)
2012: Dani Pedrosa (Honda) – Jorge Lorenzo (Yamaha) – Casey Stoner (Honda)
2013: Dani Pedrosa (Honda) – Marc Marquez (Honda) – Jorge Lorenzo (Yamaha)
2014: Marc Marquez (Honda) – Valentino Rossi (Yamaha) – Jorge Lorenzo (Yamaha)
2015: Dani Pedrosa (Honda) – Jorge Lorenzo (Yamaha) – Valentino Rossi (Yamaha)
2016: Andrea Dovizioso (Ducati) – Valentino Rossi (Yamaha) – Jorge Lorenzo (Yamaha)
2017: Andrea Dovizioso (Ducati) – Jorge Lorenzo (Ducati) – Johann Zarco (Yamaha)
2018: Marc Marquez (Honda) – Alex Rins (Suzuki) – Johann Zarco (Yamaha)
2019: Maverick Vinales (Yamaha) – Marc Marquez (Honda) – Andrea Dovizioso (Ducati)
Moto2
Het is nooit een bijzonder populair circuit voor ons geweest, de resultaten bewijzen het. In het eerste jaar van de nieuwe tussenklasse zullen de winnaar Roberto Rolfo en Andrea Iannone 3rd de driekleurige vlag hoog houden, maar het duurt zes jaar voordat er weer een Italiaan op het podium staat. Franco Morbidelli verschijnt met de 2e plaats in 2016 en de 3e het volgende jaar, terwijl in 2018 de laatste driekleurige triomf op dit circuit arriveert. Luca Marini behaalt zijn eerste eindzege in het Wereldkampioenschap in Sepang, waarbij Pecco Bagnaia het podium van de GP completeert. Het resultaat dat hij nodig had om de wereldpraktijk wiskundig af te sluiten en de eerste carrièrekroon te behalen. Hij was niet de enige die de klus op Sepang afrondde: Tito Rabat deed het in 2014, of Franco Morbidelli in 2017. Inderdaad, in zijn geval zelfs voor de race vanwege de blessure van rivaal Lüthi. In 2019 wordt Alex Marquez 2e in de race achter zijn tegenstander Binder en pakt de 2e wereldkroon: hij is nog steeds de enige kampioen in Moto3 en Moto2.
Moto2, de gouden dageraad
2010: Roberto Rolfo (Suter) – Alex De Angelis (MotoBi) – Andrea Iannone (Speed Up)
2011: Thomas Lüthi (Suter) – Stefan Bradl (KALEX) – Pol Espargaro (FTR)
2012: Alex De Angelis (FTR) – Gino Rea (Suter) – Hafizh Syahrin (FTR)
2013: Tito Rabat (KALEX) – Pol Espargaro (KALEX) – Thomas Lüthi (Suter)
2014: Maverick Vinales (KALEX) – Mika Kallio (KALEX) – Tito Rabat (KALEX)
2015: Johann Zarco (KALEX) – Thomas Lüthi (KALEX) – Jonas Folger (KALEX)
2016: Johann Zarco (KALEX) – Franco Morbidelli (KALEX) – Jonas Folger (KALEX)
2017: Miguel Oliveira (KTM) – Brad Binder (KTM) – Franco Morbidelli (KALEX)
2018: Luca Marini (KALEX) – Miguel Oliveira (KTM) – Francesco Bagnaia (KALEX)
2019: Brad Binder (KTM) – Alex Marquez (KALEX) – Thomas Luthi (KALEX)
Moto3
De Italianen schitterden niet bijzonder, zelfs niet in deze nieuwe kleine klasse. In de afgelopen edities zijn er echter enkele podia binnengekomen. De eerste was in 2016, de overwinning van Pecco Bagnaia op Mahindra, gevolgd door het podium van Bastianini in 2017, gevolgd door die van hem en Lorenzo Dalla Porta in 2018. Het jaar daarop is de laatste de winnaar van de GP, de laatste koning op de Maleisische baan voor de gedwongen pauze. Sepang was ook voor deze categorie bij momenten beslissend voor het wereldkampioenschap. Een voorbeeld was in het eerste jaar van de nieuw gecreëerde Moto3, waarbij Sandro Cortese de race won en daarmee officieel wereldkampioen werd. Hetzelfde geldt voor Jorge Martin, die in het seizoen 2018 naar de top van de wereld klom.
Moto3, de gouden dageraad
2012: Sandro Cortese (KTM) – Zulfahmi Khairuddin (KTM) – Jonas Folger (KALEX KTM)
2013: Luis Salom (KTM) – Alex Rins (KTM) – Miguel Oliveira (Mahindra)
2014: Efren Vazquez (Honda) – Jack Miller (KTM) – Alex Rins (Honda)
2015: Miguel Oliveira (KTM) – Brad Binder (KTM) – Jorge Navarro (Honda)
2016: Francesco Bagnaia (Mahindra) – Jakub Kornfeil (Honda) – Bo Bendsneyder (KTM)
2017: Joan Mir (Honda) – Jorge Martin (Honda) – Enea Bastianini (Honda)
2018: Jorge Martin (Honda) – Lorenzo Dalla Porta (Honda) – Enea Bastianini (Honda)
2019: Lorenzo Dalla Porta (Honda) – Sergio Garcia (Honda) – Jaume Masia (KTM)
Foto: motogp.com