Filmowe życie. Riccardo Moretti, czyli Ricky, to zawodnik, który wygrał najwięcej wyścigów we włoskich mistrzostwach prędkości w klasie 125. Startował od 10 lat i zawsze stawał na podium, często na najwyższym stopniu.
Urodził się w Lugo di Romagna w 1985 roku, jako chłopiec wydawał się być skazanym na gwiazdę krzyżową. W wieku 16 lat miał jednak bardzo poważny wypadek. Diagnoza nie pozostawiała mu wiele nadziei: miał dwa pokruszone kręgi, całkowite zwichnięcie kręgosłupa i bał się spędzić całe życie na wózku inwalidzkim. Zamiast tego Riccardo Moretti zdołał odzyskać siły po 3 latach bardzo ciężkiej rehabilitacji, ale w crossie było zbyt wiele stresów i zaczął przyspieszać. W 2007 roku wygrał Honda Trophy, potem walczył o podium w Mistrzostwach Europy, był Mistrzem Włoch 2009 i Wicemistrzem Włoch w 2008 i 2012 roku, rzut kamieniem od tytułu. Riccardo Moretti brał udział w 11 wyścigach MotoGP, a następnie przez wiele lat pracował jako kierowca testowy, trener i technik federalny, ale w 2020 roku jego życie zostało ponownie wystawione na próbę.
Ricky, jak minęło kilka ostatnich lat?
„Trudne, bardzo trudne! Jesienią 2020 wyszedłem na spacer po wsi, kiedy myśliwy nieumyślnie uderzył mnie w twarz strzelbą. Mam piłkę w oku. Straciłem wzrok na osiem miesięcy, podczas których musiałem spać cały czas siedząc, żeby krwiak powrócił. Nie mogłem się położyć i nic nie widziałem w tym oku. Moja mama, która od jakiegoś czasu tu nie była, pracowała w szpitalu w Rawennie i lekarze wzięli sobie do serca moją sytuację. Główny lekarz traktował mnie jak syna, pomimo trudności związanych z nagłym wypadkiem Covid. Zaproponowali mi zabieg chirurgiczny z metodologią eksperymentalną i użyciem gazu. Zapisałem się i na szczęście poszło dobrze. Musiałem leżeć do góry nogami przez dziesięć dni, ale z czasem udało mi się wyzdrowieć, teraz w końcu czuję się dobrze ”.
Czy w międzyczasie odebrałeś telefon od TM?
„Od 2016 roku pracowałem jako zawodnik testowy i technik w drużynie POS TM Junior i kiedy byłem chory, oficjalna TM poprosiła mnie, abym został Dyrektorem Sportowym i trenerem jego drużyny w Mistrzostwach Świata Juniorów. Towarzyszył mi na wywiad, ponieważ oczywiście nie mogłem prowadzić. Uświadomiłem zespołowi swój stan, dobrze im to odpowiadało i pracowałem jako DS TM. Rok był pozytywny: nasz kierowca zajął piąte miejsce, a TM drugie miejsce w klasyfikacji konstruktorów. Pod koniec roku TM odszedł i wziąłem rok wolnego od motocykli. Musiałem złapać oddech po kilku trudnych latach ”.
Co robiłeś w 2022 roku?
„Wróciłem do dawnej pasji: morza. Teraz jestem kapitanem katamaranów, które zabierają turystów. Miłość do łodzi przekazał mi mój wujek, kiedy jako dziecko kładł na mnie drewnianą deskę. Nie czuję dreszczyków motocyklowych, może poza wzburzonym morzem: w takim razie dobrze się bawię, ale ludzie są przerażeni”.
Tęsknisz za motocyklem?
„Nie wyobrażam sobie życia całkowicie bez roweru. W 2023 chciałbym wrócić do pracy jako technik federalny, jako trener, nie opuszczając całkowicie morza. Zimą chciałbym kontynuować pracę jako kapitan na Wyspach Kanaryjskich ”.
Przyjrzyjmy się twojej przeszłości jako pilota. Czy żałujesz, że nie startowałeś w pełnym wymiarze godzin w Mistrzostwach Świata?
„Nie, zero ripianti! Wszystko, co udało mi się osiągnąć w życiu, to tylko dzięki sobie, mojej sile, zrobiłem się z niczego. W wieku 17 lat jeździłem na wózku inwalidzkim, podczas gdy w wieku 21 lat byłem mistrzem Włoch iw tamtych latach byli tacy silni ludzie jak Savadori, Tonucci i inni. Długo rywalizowałem w CIV dzięki umiejętnościom kierowcy testowego, ponieważ nie miałem pieniędzy. Nie ścigałem się na pełny etat w Mistrzostwach Świata z powodów budżetowych i wiekowych, ale kiedy miałem okazję, osiągnąłem swój punkt”.
Czy i Tobie brakowało odpowiedniej wiedzy?
„Powiedzmy, że w pewnych momentach nie znalazłem na swojej drodze zbyt uczciwych ludzi, w przeciwnym razie być może dotarłbym do Pucharu Świata, ale już o tym nie myślę. Miałem świetną karierę jako kierowca testowy, pracowałem nad rozwojem wielu motocykli, dałem Mahindrze pierwsze sukcesy i to jest w porządku. Być może moim ograniczeniem było to, że nie wystarczyło… towarzyskie i charakter. Kiedy przybyłem na tor, wyłączyłem telefon komórkowy i nie włączyłem go z powrotem aż do niedzieli wieczorem. Lubiłam przebywać w towarzystwie, sprawiając, że osoby przy mnie czują się dobrze, ale mało mnie obchodziło wszystko inne. Jestem taka, wesoła i słoneczna, po prostu ja ”.