Dwukrotny mistrz świata SBK skomentował możliwy przejazd Turka: „W MotoGP musisz być lepszym jeźdźcem, wszystko na motocyklu ma wyższy limit i musisz wiedzieć, jak do niego dotrzeć”.
James Toseland jest prawdopodobnie jednym z najbardziej odpowiednich kolarzy do komentowania ewentualnego przejścia zawodnika z SBK do MotoGP. Brytyjski kierowca faktycznie przyjął wyzwanie prototypów po dwukrotnym zostaniu królem wśród instrumentów pochodnych i być może zrobił to zbyt późno w swojej karierze, nie osiągając wyników, na które zasługiwał jego talent.
W wywiadzie przeprowadzonym przez kolegów z Crash.net, Toseland opowiedział szczegółowo o różnicach między tymi dwiema kategoriami oraz o tym, jak stroma jest góra do pokonania dla kolarza przyzwyczajonego do SBK. Pomiędzy różnymi motocyklami, różnymi oponami i nowymi trasami, wyzwanie może okazać się naprawdę wymagające i właśnie z takim wyzwaniem może się zmierzyć Toprak Razgatlioglu, kolarz wskazywany przez wszystkich jako jedyny, który może mu sprostać. Bohater testu z nagrodami jadący na M1 w Aragonii, Toprak pokazał, że może jechać szybko także w MotoGP, ale okno na przejście otworzy się dopiero w 2024 roku.
„Myślę, że są to bardzo wyspecjalizowane kategorie i wyspecjalizowani jeźdźcy, którzy jeżdżą na tych rowerach do granic możliwości – Toseland powiedział – Wiem z doświadczenia z pierwszej ręki, że MotoGP wymagają wyższego poziomu umiejętności, ponieważ technologia pozwala jechać szybciej. W MotoGP musisz być lepszym jeźdźcem, ponieważ wymaga to dotarcia do granic możliwości, który jest bardziej wydajny niż rower produkcyjny. Przybycie do World Superbike i posiadanie pakietu, który nie jest tak trudny do przeforsowania do granic możliwości, będzie wystarczająco wygodne dla takich jak Darryn Binder, Remy Gardner i tak dalej. Istnieje jednak wiele czynników, których doświadczyli już Jonathan Rea, Toprak i Bautista. Mówimy głównie o oponach, torach i innych rzeczach ”
Według Toselanda problemem są przede wszystkim opony.
„Zrozumienie opon jest najważniejszym kluczem, aby móc jeździć na dowolnym pakiecie do granic możliwości. Z dwoma mistrzostwami na różnych oponach trzeba się trochę przyzwyczaić. Pamiętam, kiedy ścigałem się z Biaggi, kiedy przesiadł się z GP na Superbike pierwszy rok. Okrążyłem go na zewnątrz, ponieważ Micheliny rozgrzewały się na dwa okrążenia, podczas gdy Pirelli rozgrzewały się dwa razy. To te małe szczegóły, które każdy kierowca musi znać. Jonathan Rea pcha swój motocykl do dokładnie tego samego limitu, co Quartararo na Yamasze. Ale ponieważ technologia jest teraz tak dobra w MotoGP, pomaga kierowcy w osiągnięciu granic.
Według Jamesa, obecne motocykle MotoGP również utrudniają pojawienie się talentu, co utrudnia wyprzedzanie.
„Każdy robi to samo lub podobnie w MotoGP, szczególnie z regulatorami skrętu w zakrętach. Zdolność hamowania i moc silnika są spłaszczone, bardzo trudno jest zrobić więcej niż ktokolwiek inny na tych motocyklach, co powoduje mniejsze okno możliwości dla kolarzy do wyprzedzania. Superbikes wciąż mają szerszy margines i w innych okolicznościach można zrobić coś więcej niż inne.”
Toseland obawia się również, że Razgatlioglu w przejściu może znaleźć się z tyłu grupy.
„To byłaby katastrofa, nawet dla Dorny. Sprawiłoby, że SBK wydaje się drugorzędną kategorią, podczas gdy tak nie jest. Pamiętam, że kiedy Biaggi przybył do SBK, nie mogłem zostać z nim na torze w Katarze. Powiedziałem sobie „ok, to Biaggi”. Ale potem pojechaliśmy do Brands Hatch i nie widywałem go zbyt często w ten weekend, ponieważ nigdy wcześniej tam nie był i nie znał toru. Jeśli zabierzesz Quartararo do Donington w World Superbike i dasz mu oficjalny rower i pełne wsparcie, możliwe, że będzie walczył o podium. Ale z pewnością nie może wygrać z pięciosekundową przewagą nad Bautistą, Jonathanem i Toprakiem.”
Dla Brytyjczyka ważne jest, aby odpowiednio rozważyć oba mistrzostwa.
„Najlepszą rzeczą jest zapomnieć, kto jest najlepszy w różnych kategoriach, tego rodzaju rzeczy: myślę, że musimy po prostu szanować każdą kategorię i że ci zawodnicy popychają te motocykle do absolutnych granic”.