Tarran Mackenzie, 27, wint race 2 van de Supersport at Most, waarmee Honda weer succes boekt in de serie-afgeleide cadettenserie. Een gedenkwaardige prestatie, die Midori Moriwaki deed huilen van vreugde, dochter van de historische Japanse trainer en eigenaar van het MIE-team die het gouden vleugelmerk terug op de baan bracht. Het was van Qatar 2016 met Kyle Smith dat Honda droog stond in Supersport. Er zit ook een Italiaans tintje in dit mooie verhaal: de motoringenieur van het Japanse team is al enkele ronden onze Vanni Lorenzini. Nog een curiositeit: Mie Honda heeft zijn operationele basis in Tsjechië.
Natte tovenaar
Zoon van de kunst, gezien het feit dat zijn vader Niall lange tijd een van de hoofdrolspelers was van de 500GP van de jaren 90, is Tarran MacKenzie een rijder van het hoogste niveau, die zijn weg vond in de Britse Superbike, twee seizoenen geleden groots won met Yamaha . Dit jaar heeft hij geaccepteerd om te degraderen naar Supersport, maar onder de vleugels van Honda, in de hoop belangrijkere kansen te krijgen. Zijn capaciteiten op nat wegdek zijn bekend en hier maakte hij het verschil. In feite begon de race droog, maar toen het hevig begon te regenen glipten de twee leiders, namelijk Stefano Manzi en Nicolò Bulega, de pits in om de regenbanden aan te trekken. Een keuze die niet loonde, want kort daarna stopte het met regenen, waardoor het gebruik van slicks weer aannemelijk werd. Je moest natuurlijk zo goed zijn als MacKenzie…
Manzi technisch knock-out
Gara veranderde niets aan het klassement. Sterker nog, Manzi stopte door een technisch probleem waardoor de Yamaha het zwijgen oplegde, terwijl Bulega met de regenbanden uit de punten glipte: slechts zestiende. De verrassende winnaar werd op het podium vergezeld door de twee MV Agusta-renners Marcel Schrotter en Bahattin Sofuoglu. Op deze gekke dag was er ook eer voor Federico Fuligni, zevende.
Foto: Instagram