Η Yamaha έχει κερδίσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Supersport εδώ και έξι χρόνια, αλλά η τεχνική υπεροχή του YZF-R1 μπορεί να είναι στα τελευταία του σκέλη. Την περασμένη σεζόν, η Triumph, η MV Agusta και η Ducati πλήρωσαν τις οφειλές τους σε πολύ αυστηρούς ρυθμιστικούς περιορισμούς, που υιοθετήθηκαν για να εξισορροπήσουν τις επιδόσεις μεταξύ μοτοσυκλετών διαφορετικών όγκων και κλασμάτων. Αλλά από τους τρεις κατασκευαστές «πάνω από 600 cc» μόνο ο ιταλικός έχασε τη νίκη. Από τα μέσα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος και μετά, οι κανονιστικοί περιορισμοί που σχετίζονται ιδίως με τους βαθμούς ανοίγματος του γκαζιού έχουν χαλαρώσει. Η Yamaha διατήρησε την ηγετική της θέση χάρη στο ταλέντο του Dominique Aegerter, αλλά η τάση είναι έντονη, το 2023 η τεχνική πρόκληση θα είναι πιο έτοιμη από ποτέ. Επίσης επειδή οι αμφισβητίες μόλις έλαβαν μια πολύ σημαντική βοήθεια….
Γιατί είναι όλα τόσο σκοτεινά;
Πριν προχωρήσουμε στην ουσία, μια απαραίτητη προϋπόθεση. Το Supersport έχει αγκαλιάσει τη φόρμουλα της επόμενης γενιάς, που σχεδιάστηκε για να αναβιώσει ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που έχανε το ενδιαφέρον. Σημαίνει ότι μπορούν να αγωνιστούν μοτοσυκλέτες με πολύ διαφορετικά τεχνικά χαρακτηριστικά: από τις τετρακύλινδρες 600s της Yamaha, της Kawasaki και από το 2023 και της Honda, με τις τρικύλινδρες MV Agusta (800 cc) και Triumph (765 cc) καθώς και τη Ducati. V2 955 κ.εκ. Για να ομογενοποιήσουν τις παραστάσεις, οι αγωνοδίκες της FIM παρεμβαίνουν σε μια σειρά παραμέτρων. Τα κυριότερα είναι ακριβώς το άνοιγμα του γκαζιού και ο περιορισμός των στροφών του κινητήρα, μέσω ηλεκτρονικής μονάδας ελέγχου, ακόμη και μόνο σε συγκεκριμένα εύρη στροφών. Στην ιστορία της μοτοσικλέτας, η χωρητικότητα του κινητήρα ήταν πάντα ο πρωταρχικός παράγοντας για τον καθορισμό της δυνατότητας αγώνα σε μια δεδομένη κατηγορία. Είναι λοιπόν μια επανάσταση που έχει σκανδαλίσει τους καθαρολόγους. Πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι λειτουργεί: οι διαγωνισμοί είναι όμορφοι, υπάρχει ποικιλία νικητών, με λίγα λόγια το ενδιαφέρον επέστρεψε.
Η μαύρη τρύπα
Αλλά υπάρχει μια τεράστια μαύρη τρύπα: οι κανόνες, δηλαδή ο καθορισμός των παραχωρήσεων, αλλάζουν σχεδόν κρυφά. Όλα είναι στα χέρια του Scott Smart, του πρώην αναβάτη που για λογαριασμό της FIM (και της Dorna…) αποφασίζει εάν και πότε θα αυξήσει την απόδοση μιας συγκεκριμένης μάρκας. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν το ξέρει. Δεν υπάρχουν επίσημα δελτία τύπου και οι ομάδες παρατηρούν τις αλλαγές όταν οι αντίστοιχοι οδηγοί τους συνειδητοποιούν ότι οι αντίπαλοί τους στην πίστα έχουν κάνει το ποιοτικό άλμα. Παράλογος. Ας ελπίσουμε ότι το 2023 η κατάσταση θα αλλάξει, δηλαδή κάθε φορά που αλλάζουν οι παράμετροι, το γνωρίζουν όλοι: οι αντίπαλοι και ακόμη και εμείς οι λάτρεις.
Εδώ είναι η βοήθεια
Ας επιστρέψουμε όμως στην αφετηρία. Οι μάρκες Επόμενης Γενιάς (π.χ. Triumph, MV Agusta και Ducati) θα μπορούν να αλλάξουν τις εσωτερικές σχέσεις μετάδοσης, αναγνωρίζοντας μια ενιαία διαμόρφωση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια της σεζόν, αλλά τέλεια προσαρμοσμένη στις στροφές του κινητήρα που επιτρέπονται από τους κρατικούς κανονισμούς. Είναι μια πολύ σημαντική παραχώρηση, δυνητικά ικανή να αλλάξει ριζικά τα χαρτιά στο τραπέζι. Την περασμένη σεζόν, οι τρεις ανταγωνιστές της Yamaha βρέθηκαν να αγωνίζονται με λάθος κιβώτιο ταχυτήτων για ένα μεγάλο μέρος του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Μάλιστα, είχαν εγκρίνει τις σχέσεις μετάδοσης λαμβάνοντας υπόψη τη μέγιστη επιτρεπόμενη ταχύτητα, αλλά στη συνέχεια έφτασαν τα ρυθμιστικά σημεία συμφόρησης. Ως εκ τούτου, μια σημαντική μείωση της ισχύος που ανάγκασε, ιδιαίτερα, τους αναβάτες της Ducati και της Triumph να τρέχουν όλους τους αγώνες με υπερβολικά μεγάλες ταχύτητες. Ειδικότερα το δεύτερο και το τρίτο, που σχεδόν σε όλες τις πίστες είναι τα θεμελιώδη για την κορυφαία επιτάχυνση.
Θρίαμβος από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα;
Περιμένοντας να μάθουμε τις δυνατότητες του Honda CBR-RR, είναι εύκολο να φανταστούμε ότι οι επιδόσεις της Ducati και της Triumph θα εκτιναχθούν στα ύψη. Από τα μέσα της σεζόν, η αγγλική μάρκα ταξιδεύει με το γκάζι 100% ανοιχτό, οπότε μόλις επέστρεψε όλη η πιθανή ιπποδύναμη, η αλλαγή “εκτός φάσης” είχε γίνει ο μεγαλύτερος περιορισμός για τον Stefano Manzi. Η MV Agusta, από την πλευρά της, είχε ήδη επιτύχει εξαιρετικές επιδόσεις στους τελευταίους αγώνες και είχε γίνει ένας ολοένα και πιο ύπουλος αντίπαλος για τις Yamaha, χάρη στις συνεχείς παραχωρήσεις που παραχωρήθηκαν, πάντα με μεγάλη μυστικότητα… Εν ολίγοις, ακόμα κι αν υπάρχουν κάποιες πτυχές που πρέπει να διορθωθούν και να γίνουν πιο σαφείς και πιο «αναγνώσιμες», δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Supersport θα μας διασκεδάσει.
Jonathan Rea η υπέροχη βιογραφία: “In Testa” διαθέσιμη στο Amazon