Zes keer King of the Superbike, 118 races gewonnen: Jonathan Rea, een van de reuzen in de geschiedenis van deze serie, is degene die dit moderne tijdperk het beste vertegenwoordigt. Maar in de afgelopen twaalf maanden heeft hij slechts één keer gewonnen, op Phillip Island, een race die werd bepaald door de veranderende omstandigheden van het asfalt, toen Alvaro Bautista al kampioen was. Sinds hij met de Kawasaki (2015) racete, is het de eerste keer dat hij gedwongen wordt om herhaaldelijk lage slagen te incasseren. Het Akashi Grand Army dat zes jaar lang het toneel domineerde, brult niet meer. Pere Riba, de technische chef van Jonathan Rea sinds het Kawasaki-avontuur, lijdt net zoveel als zijn rijder. We spraken met hem in Barcelona, aan het einde van een weekend dat werd geopend door de aankondiging van de verlaging van 250 toeren op de Ducati vincitutto en werd afgesloten door de hattrick van Alvaro Bautista. Iemand verwachtte dat alles zou veranderen, maar niets is veranderd.
Mensen praten, discussiëren, warmen zich op voor deze technische kwesties, maar ze hebben geen kennis of geheugen. Weet je nog wat er in 2017 gebeurde?
Ja natuurlijk: Kawasaki reed op 15.500, Rea won alles en ze zetten de limiter op 14.100 voor het volgende jaar
Goed gedaan, je hebt een goed geheugen. Nou, toen hadden ze het over 1400 ronden, niet over 250. Jonathan won dat Wereldkampioenschap ruim van tevoren, ze komen aan bij de laatste race in Qatar met de wedstrijden al achter de rug. Dus gebruikten we de motor van 2018 met een toerental van 1400 tpm lager om de tijd voor te zijn. Weet je nog wie er gewonnen heeft?
Natuurlijk: Jonathan Rea tekende een dwingende brace…
Dus ik vraag je: als Kawasaki er in 2018 in slaagde om een voorsprong van 1400 ronden irrelevant te maken, en toch door te gaan met winnen, had je dan verwacht dat de Ducati, die 16.100 rondes reed en er slechts 250 van afnam, nooit meer zou worden gezien? Bij Kawasaki wisten we heel goed dat alles bij het oude zou blijven in Barcelona. Het ging zoals we hadden berekend.
Dus je bent tegen de regels voor het balanceren van prestaties?
Nee, daar ben ik het helemaal mee eens: proberen om het concurrentievermogen van de Superbikes gelijk te trekken, is de juiste weg vooruit. Wat ik niet leuk vind, is de manier waarop met dit evenwicht wordt omgegaan. We hebben meer dynamiek, begrip van techniek en direct ingrijpen nodig. Ze kunnen geen twee jaar wachten om dingen te veranderen, want de races gaan door en degene die we nu zien zijn niet zo goed als ze zouden kunnen zijn. Het is mijn standpunt.
Waarom is Bautista onverslaanbaar?
Ducati heeft geweldig werk geleverd, ze hebben een ongelooflijke weg Superbike ontworpen. Ze hebben er ook een coureur op gezet die er op dit moment op een al even ongelooflijke manier mee rijdt. Het Ducati-Bautista-pakket is van een ander niveau, ze racen in een ander kampioenschap. Dit is het feit. Vandaag zou het evenwicht moeten worden verzekerd door het “concessiepunten”-mechanisme, maar het werkt niet. De oplossing zou zijn om in te grijpen om echt in balans te komen.
Wat heb je in gedachten?
Eind 2017 kwamen ze tussenbeide door 1400 tpm te halen uit de motor die domineerde, namelijk de Kawasaki. We bleven winnen, maar de schaartrap was opmerkelijk, niet 250 ronden. Hoe ik tot een balans kom, weet ik niet. Ik neem mijn hoed af voor Ducati en Bautista. Maar ook hier moeten we dingen onthouden…
Betekent wat?
Bautista reed twee jaar geleden op een andere fiets, altijd vijfde-zesde, erger nog. Hebben we het over dezelfde bestuurder? Met de Ducati heeft hij vijftien pk voorsprong. Laten we zeggen vijftien, maar dat zijn er veel meer dan Yamaha en Kawasaki. Tel daar dan het verschil in gewicht bij op: Jonathan Rea met helm en overall weegt 18 kilo meer, dus andere paarden maken het verschil. Begrijp je hoe moeilijk het is? Ik ben niet tegen Ducati, ik bewonder ze zelfs enorm. Ik zeg dat het WK nu niet in evenwicht is, omdat het systeem niet werkt, het brengt niets in evenwicht.
Hoe beleeft Jonathan Rea het?
Jonathan Rea is als een zoon voor mij, maar ik heb ook medelijden met Toprak Razgatlioglu, een andere grote kampioen. Het is niet leuk om ze zo hulpeloos te zien. Ze hebben in ieder geval dezelfde kwaliteiten als Alvaro, maar op zijn minst… Maar op dit moment beginnen ze met nul kans om te winnen. Kun je je voorstellen hoe moeilijk het voor hen is, mentaal? Ik spreek namens Jonathan, maar ik denk dat Toprak ook in dezelfde toestand verkeert.
Hebben de banden daar invloed op?
Bautista-Ducati weet het zachte front goed te gebruiken, ook hier neem ik mijn hoed af. Pirelli maakt een ongelooflijke ontwikkeling door, de laatste tien jaar zijn ze foutloos geweest. Het is aan ons om intelligent te zijn, om te begrijpen hoe we de motor en de banden goed kunnen gebruiken. Het is een hond die zijn staart achterna zit: je krijgt elke ronde 2-3 tienden vrij vanwege het vermogensgat dat er is, je hoeft niet als een moordenaar te remmen, waardoor het hele pakket onder grote stress komt te staan. Daarom kan Rea niet met dezelfde oplossing beginnen, hij kan het niet betalen. In de vliegende ronde, met de nieuwe zachtere voorkant SC0, was Rea erg snel in Barcelona. Met die band kunnen we het niveau flink verhogen, maar na tien ronden is hij dood. Misschien kan het in de volgende korte races de oplossing zijn. We zullen wel zien.
Heeft Bautista geen gebreken?
Hij boekte geen resultaten met Honda en hij heeft ook nooit kunnen helpen bij de ontwikkeling van de motor. Ze helpen de jonge kinderen die ze nu hebben (Lecuona en Vierge, red) meer omdat ze het verlangen hebben. Alvaro is erg sterk als alles op zijn plek zit, anders trekt hij aan de riemen in de boot. Bij zijn terugkeer bij Ducati vond hij een zeer goede motor.
Bautista zegt echter dat alleen hij wint met de Ducati
En wie moet er winnen? Bautista, Rea en Toprak zijn Champions Cup-renners, Rinaldi en Bassani komen uit de Europa League, goede renners maar van een lager niveau. Zullen we een Ducati aan Rea geven? Laten we hem twee dagen testen, en dan kijken of hij vijftien seconden sneller is dan Bautista….
Heeft Kawasaki een plan?
Het is niet gemakkelijk, we werken, maar aan gedetailleerde dingen, want dit is de ZX-10R en dit is ook de regelgeving. Je zult me vertellen: waarom maak je geen nieuwe fiets? We zitten in een moeilijke tijd, het gaat niet goed met de wereldeconomie. Kawasaki zou miljoenen moeten investeren om een nieuwe Superbike te ontwerpen. Het is een kwestie van industrieel beleid, het behoort niet tot de competentie van het raceteam.
Wat vind jij het meest foute?
De reglementen zijn opgesteld door de FIM, Dorna en de MSMA, de instantie van de fabrikanten die in Superbike racen. Vind je het logisch dat een besluit alleen met eenparigheid van stemmen kan worden genomen? Bij elk voorstel is het voldoende dat één Huis in de weg zit en de anderen naar huis gaan. Neem het gecombineerde voorstel voor het gewicht van de fietser. Vorig jaar zei Ducati “We kunnen erover praten”, nu ze er 250 ronden van hebben afgelegd, willen ze er niet meer over praten. Tegenstanders kunnen niets. Het is verkeerd, omdat ik denk dat het een afdoende maatregel zou zijn om het evenwicht te herstellen. Diktaten zijn niet goed, we hebben meer aandacht nodig voor het algemeen belang van het kampioenschap. Zijn wij een meerderheid? Oké, laten we zo gaan. In de verordening staat dat ze op elk moment kunnen ingrijpen, maar dat doen ze niet.
Maar zou het gecombineerde gewicht van berijder en fiets je tegenstanders dichter bij de Ducati brengen?
Het is een voorbeeld, ik zeg niet dat het zou oplossen. Ik ben niet degene die de regels maakt. Maar ik denk dat het een signaal zou zijn. Nu voelen we ons als in de gevangenis, we werken hard, maar Bautista wint het rijden met één hand. Misschien wint hij ze zelfs wel allemaal tussen nu en het einde. Hij domineert zoals Jonathan deed in 2017, toen won ook hij in zijn eentje. Sterker nog, ze namen 1400 tpm van ons af. Waarom is alles nu stil?
Jonathan Rea de prachtige biografie: “In Testa” beschikbaar op Amazon