Eindelijk veroverde Danilo Petrucci zijn eerste podium in het Superbike Wereldkampioenschap. Hij slaagde in Race 2 op Donington Park, waar hij snel was en de verbeteringen bevestigde die al zichtbaar waren in Misano Adriatico. Hij speelde met de mogelijkheid om ook derde te worden in Race 1, maar hij zou te veel risico hebben moeten nemen om Jonathan Rea in te halen en hij nam er liever genoegen mee.
In plaats daarvan had hij in de laatste manche het tempo om de positie in te nemen en te behouden. Een grote voldoening voor hem en voor het Barni Racing-team, dat niet eens meer op het podium heeft gestaan sinds de ronde in Argentinië in 2018. Destijds reed er nog de tweecilinder Ducati Panigale R en Xavi Fores reed erop. We zullen zien of Petrox en het team van Marco Barnabò zal zichzelf kunnen herhalen in de rest van het SBK-kampioenschap van 2023.
Superbike, zegt Pugolotti op Petrucci’s podium in Donington
Petrucci’s optreden in Engeland bracht veel fans in vervoering. Onder hen ook Giuliano Pugolotti, marathonloper en schrijver, die de prestatie van de renner uit Terni met prachtige woorden becommentarieerde:
“Mooi mooi mooi. Hoe kun je niet van Danilo Petrucci houden. Zijn verhaal maakt sportliefhebbers en motorrijders blij. Hij is de goede held, degene die vaak is geslagen en elke keer weer tot leven is gewekt. Echt, vrije uitloop en direct, zo knap met die zwerver die hem weghaalt uit de neppe en coole wereld waarin we leven. Iemand die gevoelens, emoties, techniek, rassen, herinneringen vermengt als hij spreekt. Ik geloof dat ze hem terug willen in Amerika. Wie veel van communicatie weet, heeft het goed gezien.
Petrucci is tenslotte de sporttolk die herinnert aan de Rocky Balboa-films. Hij heeft misschien niet het talent van Marquez, maar hij weet als geen ander zijn hart over de hindernis te gooien. En hij weet zich te verzetten in een wereld die alles verbrandt en in een flits vergeet. Tien podia, twee overwinningen waren niet genoeg voor een plek in de MotoGP. Hij vertrok in stilte, toen de Dakar (wie had dat gedacht) de Moto America en eindeloos hier terug met een privé team. Rocky Danilo, leek klaar, in een hoek gezet en in plaats daarvan is het hier. Met die eigen stijl. Armen wijd om het stuur vast te pakken als de hoorns van een stier en dan hard naar beneden op zwaar gas. Techniek en hart.
Hoe kun je Rocky Danilo niet bedanken, iemand die klaar is om te lijden als er moet worden geleden, om te vechten als er moet worden gevochten. Ik herinner me de tweede MotoGP-overwinning in die video terug van Le Mans. Daar komt alle spontaniteit van zijn wereld naar voren. Het lijkt een eeuwigheid, het was pas 2020, ‘s Nachts voor de staalfabriek van Terni, een groep enthousiastelingen om hem te vieren. Rookbommen, hoorns, hiep hiep hoera. Voor het podium, de carrosserie van een bouwwagen. En dan Danilo, knap als de zon, verrast door zoveel feesten dat hij naar buiten komt met: Ik dacht dat er een staking was van de staalarbeiders. Hier is behoefte aan. Zulke verhalen hebben we nodig. Er is brood nodig voor iemand als deze. Onthoud dat motorrijden“.
Foto: Barni Spark Racing Team