Ο Michael Rinaldi ανέβηκε τη σκάλα και γίνεται μόνιμη απειλή για τα μεγάλα ψάρια της Superbike. Η εκπληκτική τριάδα που μας τρέλανε πέρυσι, δηλαδή ο Bautista, ο Razgatlioglu και ο Rea, είναι πλέον ένα φαντασμαγορικό κουαρτέτο. Το αγόρι από το Ρίμινι ξεκίνησε πολύ καλά στην Αυστραλία, έσπασε τον αντίκτυπο του συμπρωταθλητή του και είναι δεύτερος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Στο Mandalika, σε πολύ επισφαλείς συνθήκες κράτησης, έκλεισε στην πρώτη θέση και στις δύο συνεδρίες (χρόνοι εδώ). Η ωρίμανση είναι αισθητή, αλλά ο Michael πατάει το φρένο. “Δεν είμαι το φαβορί εδώ στην Ινδονησία». και εξηγεί γιατί.
Εάν βελτιωθεί η συμμόρφωση, θα συμβεί…
“Ξεκίνησα πολύ καλά“Δες τον καλό Μιχάλη”και το να μείνεις μπροστά από τον Bautista, δηλαδή τον παγκόσμιο πρωταθλητή, σημαίνει ότι έκανες ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά. Αλλά οδηγήσαμε σε ιδιαίτερες συνθήκες, είχαμε μικρό κράτημα και η εμπειρία δείχνει ότι όταν βελτιώνεται η πρόσφυση, οι διαφορές μεταξύ των κορυφαίων αναβατών μειώνονται σημαντικά. Ο Jonathan Rea, για παράδειγμα, είναι πάντα πολύ γρήγορος όταν υπάρχει περισσότερο κράτημα. Το Mandalika δεν είναι τόσο αγχωτικό στα ελαστικά όσο το Phillip Island, αλλά εδώ πρέπει να προσέχετε την υποβάθμιση του μπροστινού τμήματος, που ήταν πολύ έντονο αυτήν την Παρασκευή. Φέρτε το ελαστικό στο τέλος της διαδρομής (21 giri, ndr) δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Και αναβάτες όπως ο Bautista ή ο Rea ξέρουν ακριβώς πώς να το κάνουν».
Ένα χτύπημα και φύγε
Ο Rinaldi ξεπέρασε τον Bautista στο τέλος, με έναν πολύ γρήγορο αλλά μοναδικό γύρο. Ο συμπαίκτης πλήρωσε 29 χιλιάρικα, αλλά με φρέσκο λάστιχο έκανε τρεις πάσες στο ίδιο επίπεδο, δηλαδή 1’32″4. Ακόμα καλύτερα νωρίτερα, όταν είχε δοκιμάσει μισή προσομοίωση τρεξίματος, αποδεικνύοντας ότι ήταν μακράν ο ταχύτερος όλων. «Πρέπει να δουλέψουμε στο σκηνικό γιατί το μπροστινό ελαστικό φθαρεί πολύ γρήγορα» αναγνωρίζει τον Ρινάλντι. «Μετά από μερικούς γύρους έχασα την αυτοπεποίθησή μου, κινδυνεύοντας να τρακάρω».
Η ατυχία
Στην πραγματικότητα, ο Rinaldi χτύπησε ακόμη και το έδαφος στην πρώτη συνεδρία: ένα τρακάρισμα στη στροφή δέκα, με μικρή ζημιά στη μοτοσυκλέτα και ούτε καν μια γρατσουνιά για τον αναβάτη. “Το Mandalika είναι μια όμορφη πίστα αλλά ελάχιστα χρησιμοποιημένη, καθώς κανείς δεν γυρίζει, δεν υπάρχει λάστιχο στην τροχιά και πολύ χώμα παραμένει εκτός της ιδανικής γραμμής. Αλλά όταν τράκαρα τα έκανα όλα μόνος μου: πίεσα πάρα πολύ». Γρήγορο και ειλικρινές.
58 η εικονογραφημένη ιστορία εμπνευσμένη από τον εξαιρετικό Marco Simoncelli, στο Amazon
