Trudny początek sezonu, rekonwalescencja, aż do wypadku w Malezji. Stefano Nepa teraz czeka go okres rekonwalescencji po poważnej kontuzji, ale wszystko idzie dobrze, a rehabilitacja przebiega bezproblemowo. 21-letni zawodnik z Abruzji już myśli o 2023 roku, swoim czwartym pełnym sezonie w Moto3 (po poprzednich dwóch „półsezonach”) i ponownie z zespołem Angeluss MTA Racing. Dwuletni okres w jednym zespole to dla Nepy nowość, ale z pewnością także zastrzyk pewności siebie po roku nie do końca zgodnym z oczekiwaniami. Ale co myślisz o nowym formacie zawodów? Spodziewałeś się mistrzów 2022 roku? To i więcej w naszym wywiadzie, oto co powiedział nam Nepa.
Po pierwsze, jak się czujesz fizycznie? Jak przebiega rekonwalescencja po kontuzji?
U mnie wszystko w porządku, od razu po powrocie ze szpitala w Rizzoli rozpocząłem pracę z fizjoterapeutą. Każdego dnia czuję poprawę i mogę być szczęśliwy dopiero po dwóch poważnych operacjach w krótkim czasie. Muszę powiedzieć, że nie spodziewałem się tego, na razie powrót do zdrowia jest dobry i szybki.
Czy od razu zdałeś sobie sprawę z dużego ryzyka, jakie podjąłeś, czy dopiero później, przeglądając wyścig?
Tak, od razu zrozumiałem ryzyko, jakie podjąłem, ale widząc to ponownie w telewizji, największe wrażenie zrobiła na mnie niejednoznaczna utrata tyłu. Mogę powiedzieć, że uczucie złamania nogi przed uderzeniem w highside nie jest najlepsze. Wtedy słyszenie świstu motocykli kilka cali od ciebie, wiedząc, że nie możesz nic zrobić, tylko stać w miejscu, jest jeszcze gorsze. Na szczęście trwało to kilka sekund i skończyło się jak najlepiej… Poza nogą!
Kiedy znów zobaczymy Nepę w 100%?
Na razie idzie krok po kroku. Nawet jeśli do rozpoczęcia mistrzostw jest dużo czasu, czasy się nie liczą, zwłaszcza przy tak dużym złamaniu jak moje. Staramy się jak najszybciej wrócić do formy, bez pośpiechu i unikania dalszych szkód. Zrobię wszystko, aby przyjechać do Portimao tak, jakbym nie miał kontuzji.
Jak oceniasz swój sezon do tego momentu?
Całkiem poniżej oczekiwań, ale ważne jest, aby wiedzieć i szczegółowo przeanalizować, jakie są przyczyny. Zawsze miałem jasne wyobrażenie o problemach, nawet jeśli nie jest łatwo nie zasnąć i zachować spokój. Mój zespół i ja zawsze pracowaliśmy z głową, nawet gdy mijały wyścigi, a czasami sytuacja się pogarszała. Trochę późno zobaczyliśmy światełko w tunelu, ale udało się.
Zaniżony początek 2022 roku z powodów technicznych. Jaki był lekarz ogólny, w którym zdałeś sobie sprawę, że rozwiązałeś problem i dzięki temu byłeś w stanie „zmienić bieg”?
Nie było lekarza ogólnego, u którego całkowicie rozwiązalibyśmy problemy. Powiedzmy, że od połowy sezonu udało nam się ich przerzedzić, ale zawsze zostały. Nigdy nie miałem wrażenia, że jeżdżę dobrze lub tak, jak bym sobie tego życzył, mając konfigurację, która pozwala mi w pełni wyrazić mój styl jazdy. Nawet w wyścigach, w których walczyłem o podium, nie miałem tego poczucia, tej świadomości, że jestem wystarczająco szybki, by walczyć z czołówką, że oszczędzając opony i kondycję dam radę przygotować się do ostatnich okrążeń. To było trudne.
Czego zabrakło, by stanąć na podium? Kilka razy byłeś bardzo blisko.
Po prostu w niektórych wyścigach, przy nieustannej walce w grupie, pierwsi wychodzili na prowadzenie i stamtąd skończyło się na 99%. W innych byłem tak szybki jak liderzy, ale nie byłem zbyt dobry pod względem tempa i mocno ścierałem opony.
Jak minął pierwszy sezon z Team MTA?
Powiedzmy, że z innym zespołem byłoby znacznie trudniej stawić czoła długiemu sezonowi, zwłaszcza gdy sprawy nie układają się dobrze. Widziałem tak wiele zaangażowania, profesjonalizmu i bliskości w stosunku do mnie u całego personelu, a ten wyścig po wyścigu sprawiał, że byliśmy coraz bardziej zjednoczeni i zdeterminowani w dążeniu do naszych celów. Jestem dumny, że jestem częścią tego zespołu i nie mogę się doczekać, aby cieszyć się razem z nimi.
Jak bardzo pomaga świadomość, że w 2023 roku ponownie wystartujesz z tym samym zespołem?
Bardzo bardzo mocno! Kontynuacja drugiego sezonu z tym samym zespołem jest niezbędna, aby wygrać. Pierwszy raz mi się to zdarza.
W jakim wyścigu widzieliśmy najlepszego Nepę? Niezależnie od efektu końcowego.
Na Misano byłem bardzo szybki! Niestety na pierwszych okrążeniach wyścigu zostałem z tyłu, drugą grupą dowodziłem prowadząc tempo praktycznie równe pierwszym, z tą różnicą, że byłem bez strumienia powietrza. Tam naprawdę mogłem powalczyć o podium lub zwycięstwo.
Jak to było przeżyć „normalny” rok po ograniczeniach z poprzednich dwóch sezonów? Pomiędzy ruchami, publicznością i ponownie odkrytymi obwodami.
Najfajniejszą rzeczą było to, że nie było już irytujących wymazówek PCR. Następnie wróć także do obwodów pozaeuropejskich. Co do reszty, nie przeszkadzał mi padok podczas sabatu, było bardzo dobrze. Rano dotarliśmy na tor nie zastając ani metra ruchu, na padoku nie było ryzyka przejechania kogokolwiek, często udało nam się spotkać i być może pogadać ze wszystkimi zawodnikami MotoGP. Na torze jednak historia się zmienia, wyścig z pustymi trybunami to nie wyścig. Wciąż pamiętam, kiedy ponownie wyjechaliśmy w lipcu 2020 r., czułem się jak test. Robienie okrążenia honorowego bez aprobaty publiczności było złe, dlatego zrozumiałem, jak ważna jest ich obecność.
Co sądzisz o nowym formacie wyścigów na następny sezon?
Zawsze zostawiają Moto3 i Moto2 jako ostatnie koło w wagonie. W weekendy wyścigowe było już mało czasu, skrócili dni testowe, a także skrócili sesje i wyeliminowali WUP. Wszystko dla wyścigu na 10 okrążeń, który jest dla mnie bez znaczenia. W ostatnich latach nie rozwiązano stałych problemów Moto3, które stają się coraz bardziej nie do opanowania. Już teraz podejmujemy zbyt wiele niepotrzebnego ryzyka z 1PR, ponieważ format, który wprowadzili od 2019 roku, prowadzi tylko do wejścia i szukania najlepszego okrążenia, aby pozostać w granicach 14, narażając na szwank wykonanie normalnego programu pracy podczas sesji. Kilkakrotnie proszono ich o powrót do starego formatu, ale dla nich nie jest to właściwe rozwiązanie, bo nie jest „popisowe”. Następnie podają ci przykłady tych nielicznych, którzy jeżdżą silnie na własną rękę, ale nie wiedzą, że może jedziesz z tą samą prędkością z 5 motocyklami z przodu, a zamiast tego nie mają strumienia aerodynamicznego.
Jeśli chodzi o mistrzów z 2022 roku, spodziewałeś się Guevary, Fernandeza i Bagnaii, czy myślałeś o kimś innym?
Tak, trochę się ich spodziewałem. Guevary można było już oglądać pod koniec 2021 roku, nawet jeśli jako faworyta stawiam Foggię. W Moto2 Fernandez był idealny aż do Australii, fajnie byłoby zobaczyć ostateczną konfrontację bez wypadku Ogury. W MotoGP Pecco i Fabio byli faworytami iw połowie sezonu zakładałem zwycięstwo Fabio.
Jest za wcześnie, by mówić o 2023 roku, ale czy mógłbyś już wskazać kogoś do oglądania z punktu widzenia mistrzostw?
Nie trzeba wymieniać nazwisk, znamy już faworytów we wszystkich klasach. Myślę, że prawdziwe wartości w terenie widać bardziej po pierwszych wyścigach niż w testach, szczególnie dla Moto3 i Moto2. Na obecnym poziomie prawie każdy może wygrać, więc nigdy nie można wykluczyć niespodzianek. Zobaczymy.
Zdjęcie: Facebook-Stefano Nepa