Οι λέξεις μπορούν να πληγώσουν περισσότερο από τις πτώσεις. Ο Riccardo Russo θεωρούνταν πάντα εξαιρετικός οδηγός, αλλά αδιαχείριστοι, έχουν δημιουργηθεί σκληρές προκαταλήψεις. Στην πραγματικότητα, ο Riccardo Russo δεν έχει κάνει ποτέ κάτι κακό: από καρδιάς δεν θυμούνται κάποια συγκεκριμένη ανάρμοστη συμπεριφορά ή κραυγαλέα σκηνές.
Φέτος τερμάτισε τρίτος στο Εθνικό Τρόπαιο με τρία βάθρα στο ενεργητικό του, πίσω από τους Gabriele Giannini και Simone Saltarelli. Ήταν στη διεκδίκηση του τίτλου μέχρι το τέλος, αλλά αυτή τη στιγμή εξακολουθεί να ψάχνει για ποδήλατο για το 2023.
Ας κάνουμε ένα βήμα πίσω. Ο Riccardo Russo γεννήθηκε πριν από τριάντα χρόνια στο Maddaloni, στην επαρχία της Caserta.
«Σαν παιδί έπαιζα ποδόσφαιρο. λέει ο Riccardo Russo – Πλησίασα τη μοτοσικλέτα όταν ήμουν δέκα και έντεκα χρονών στην πίστα Casaluce minimoto. Συμμετείχα στο Ευρωπαϊκό και το Ιταλικό μετά πέρασα στο 125SP και τερμάτισα τρίτος. Έτρεξα επίσης στο 125GP, αλλά ταίριαζα περισσότερο στα τετράχρονα και προσγειώθηκα στο Stock 600. Πρώτα έτρεξα με την Team Trasimeno και μετά το 2012 μπήκα στους Talenti Azzurri για να αγωνιστώ με την ομάδα Ιταλίας».
Ήσασταν σε πλήρη εξέδρα εκτόξευσης;
«Ήμουν αντιπρωταθλητής Ευρώπης στο Stock 600 με τον Puccetti, μετά ξεχώρισα και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Supersport και εκείνα τα χρόνια το επίπεδο ήταν πολύ υψηλό με τον Kenan Sofouglu και τον Sam Lowes. Τα τρία χρόνια στο WSSP τα πήγα καλά. Το 2014 συμμετείχα και σε κάποιους αγώνες του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Moto2. Μετά έτρεξα στο Stock 1000 με την Team Pata αλλά μετά τραυματίστηκα και έπρεπε να μείνω έξω για ένα χρόνο, για να κάνω αποκατάσταση. Ανάρρωσα με πολύ καλό τρόπο και συμμετείχα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και εκεί ήρθε το κακό».
Ήταν ένα μικρό βήμα από το όνειρο στον εφιάλτη;
«Ας πούμε ότι δεν ήταν ένα θετικό ντεμπούτο. Στην πραγματικότητα, για να είμαι ειλικρινής στο World Superbike, είχα καεί εντελώς γιατί δεν είχα ποτέ ανταγωνιστικές μοτοσυκλέτες. Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, ωστόσο, είναι πιο εύκολο να κατηγορήσεις τον οδηγό παρά να αναγνωρίσεις ότι δεν έχεις τα μέσα για αυτό και, ως εκ τούτου, έχει διαδοθεί η είδηση ότι ήμουν αδύναμος οδηγός. Στη μάντρα μίλησαν άσχημα για μένα και όλοι άρχισαν να με προκατέχουν. Σε τέτοιες συνθήκες είναι δύσκολο να συνεχίσεις και να έχεις την ευκαιρία να διαψεύσεις τις φήμες και να μπορέσεις να βρεις την ομάδα. Εκτός των άλλων, είμαι και νότιος και δεν βοηθάει».
Είναι πιο περίπλοκο για τα παιδιά του Νότου;
“Είναι πολύ δύσκολο! Είμαι από την Καζέρτα και εδώ δεν υπάρχει αυτοκινητιστική κουλτούρα, υπάρχει μόνο ποδόσφαιρο οπότε είναι πολύ δύσκολο να βρω χορηγούς και σε κάθε περίπτωση ποιος είναι πρόθυμος να με βοηθήσει να προχωρήσω».
Τότε επανεκκινήσατε από το CIV;
«Το 2019 αγωνίστηκα στο CIV SBK με την Ducati Motocorsa και δυσκολεύτηκα τον Michele Pirro, μετά έτρεξα στη Nuova M2 με την Aprilia αλλά μετά είχα ένα ατύχημα. Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα είναι πάντα ο προϋπολογισμός… που δεν υπάρχει! Προπονούμαι, δίνω πάντα τον καλύτερό μου εαυτό, αλλά αν δεν υπάρχουν χρήματα και έτσι δεν μπορείς να συνεχίσεις!».
Κινδύνεψες να τα παρατήσεις;
«Ναι, πήρα ρίσκα και συνεχίζω να ρισκάρω γιατί σπατάλησα πολλά χρήματα στη μοτοσικλέτα, το μεγαλύτερο πάθος μου. Ο κόσμος δεν το αντιλαμβάνεται! Τα χρήματα των χορηγών δεν φτάνουν ποτέ για να καλύψουν τη σεζόν και ως εκ τούτου οι γονείς πρέπει πάντα να βάζουν ένα μπάλωμα, αλλά τώρα ο πατέρας μου έχει τραβήξει το χειρόφρενο, όπως λένε εδώ».
Υπάρχουν οικογένειες που έχουν καταστραφεί από τις μηχανές.
«Ακριβώς, αλλά όλα αυτά είναι παραισθήσεις και θέλουμε να τα αποφύγουμε! Πρέπει επίσης να ζήσουμε, δεν μπορούμε να σπαταλάμε όλα τα υπάρχοντά μας για αγώνες. Δεν θα ήθελα να πάω να δουλέψω με πλήρες ωράριο στην οικογενειακή πίστα καρτ, θα ήθελα να αγωνίζομαι χωρίς να καμαρώνω. Ελπίζω ειλικρινά ότι κάποιος θα μου δώσει την ευκαιρία γιατί έχω ακόμα πολλή επιθυμία να αγωνιστώ και μπορώ να τα πάω καλά».
Τι έχεις στο μυαλό σου αυτή τη στιγμή;
«Αναρωτιέμαι τι έκανα λάθος. Υπάρχουν αναβάτες που έχουν χαμηλότερα αποτελέσματα, αλλά έχουν κερδίσει, ενώ εγώ έχω χάσει μόνο σε είκοσι χρόνια αγώνα, δεν πήρα ποτέ ούτε ένα σεντ! Τι εκανα λαθος? Σήμερα ζητούν λεφτά σε όλες τις κατηγορίες, ακόμα και στο MotoE και αυτή η κατάσταση δεν είναι βιώσιμη, δεν είναι δίκαιο, δεν είναι αθλητισμός»..
Φωτογραφία Salvatore Annarumma