Motorcycle Endurance, hoewel het van jaar tot jaar evolueert, behoudt vandaag de dag net als toen zijn gebruikelijke voorrechten. Wees getuige van de 24 Heures Motos van Le Mans waarmee het FIM EWC-seizoen 2024 werd geopend. Om te winnen is een perfecte teamorganisatie nodig, om geen fouten te maken en geen problemen te ondervinden met betrekking tot de betrouwbaarheid van het voertuig. Kortom, om het simpel te zeggen: de voorbereiding op endurance-motorwedstrijden telt echt. Bij Yoshimura weten ze hier iets van, waarbij de viering van het 70-jarig jubileum van het bedrijf begint met de prestatie die is behaald onder de vlag van het Yoshimura SERT Motul-team. De derde (2021, 2022, 2024) op de Sarthe in de afgelopen vier jaar voor de rood-zwarte Suzuki GSX-R 1000R. Toch was de eerste ervaring bij de Bugatti uit 1979 voor de glorieuze Japanse techniek niet bepaald spannend.
LES GELEERD OP LE MANS
Je zou kunnen stellen dat het na 45 jaar feitelijk bijna “een andere sport“. In werkelijkheid blijft de Endurance vermoedelijk de motorvariant met de meeste raakpunten met het verleden. Wat Yoshimura in het avontuur van 1979 miste, vertegenwoordigt vandaag de dag een van de sterke punten. Met de Rode string geïdentificeerd in het potentieel van de in eigen huis ontwikkelde Suzuki-motoren, maar met de noodzaak om te vertrouwen op degenen die weten hoe ze Endurance moeten doen (en het goed doen) om te winnen. Met name de structuur van de SERT, de “Regina” van het specialisme, waarmee hij sinds 2021 een succesvolle samenwerking aangaat. Het voormalige Suzuki Endurance Racing Team (nu “Sarthe Endurance Racing-team“, maar altijd met de operationele basis op het Technoparc in Le Mans) vertegenwoordigt nog steeds de top qua management, organisatie en voorbereiding. Als deze twee realiteiten elkaar maar eerder hadden ontmoet…
DE SITUATIE IN 1979
In 1979 bestond het Wereldkampioenschap Endurance Motorrijden nog niet. De uithoudingsraces werden gegroepeerd in een Europees kampioenschap, waar Suzuki niet bij betrokken was. SERT moest het licht nog zien (in 1980 als “Promoten“), waarbij Yoshimura zich toelegde op wedstrijden, voornamelijk in haar thuisland en vooral in Amerika. De groeiende interesse van de Hamamatsu-fabrikant in Endurance duwde Hideo echter ‘Knal‘ Yoshimura en zijn vertrouwde mannen om enkele competitieve expedities naar het Oude Continent te schetsen.
DAL BOL D’OR IN LE MANS
Na zijn ervaring bij de Bol d’Or in september 1978 nam Yoshimura deel aan de tweede, historische editie van de 24 Heures Motos die plaatsvond op zaterdag 28 en zondag 29 april 1979. Als deelname in Le Castellet werd gepromoot door de organisator Moto Revue, in Sarthe ontstond dit sportprogramma in februari 1979 op uitdrukkelijke wens van Suzuki. Dat bleek uit het feit dat tijdens het raceweekend een grote delegatie van het moederbedrijf opdook in de Yoshimura-garage onder leiding van Mitsuo Ito, die destijds al de leiding had over de Hamamatsu Racing Department.
Suzuki financierde het project volledig, waarbij Yoshimura begon met het opzetten van een GS1000 in “Superfiets” (zoals in Suzuka, Bol d’Or en Daytona) met twee voorbeelden “prototypen“, dezelfde klasse als de onoverwinnelijke Honda RCB. Het doel van het huis van de grote Esse was in feite het doorbreken van Honda’s hegemonie van successen in de Endurance, een fabrikant die een reeks van 24 overwinningen behaalde in de 26 races die de afgelopen drie jaar werden gehouden.
DUE SUZUKI GS1000 PROTO PER LE MANS
Yoshimura begon een race tegen de klok om de twee GS1000’s voor te bereiden.”Proto“. Als de motor in eigen huis werd ontwikkeld en de drempel van 130 pk bereikte bij 10.000 tpm (maar onofficieel 140 of zelfs 145 pk kreeg), kwam het probleem voort uit het chassis, waarbij de motor last had van een “afslankende behandeling” met maar liefst 40 kg vergeleken met de standaardversie, waardoor een drooggewicht van 175 kg werd bereikt (bij de Bol d’Or was dit 195 kg).
Fujio Yoshimura, Pop’s zoon en destijds hoofd van Yoshimura R&D of America, verklaarde in een interview gepubliceerd in nummer 409 van Moto Journal op 26 april 1979 (vóór het 24 Hours-geschil): “Drie maanden om een motor klaar te maken is niet veel. We hebben reeds bekende oplossingen aangepast. In feite is het mechanische gedeelte hetzelfde als bij onze Super Bike, aangezien de motor al 130 pk ontwikkelt bij 10.000 tpm.
Het enige verschil tussen de Proto en de Super Bike betreft de carburateurs, dit zijn 29 mm Mikuni Racing-exemplaren die door ons zijn aangepast, terwijl de nokkenassen en zuigers van 11.2 tot 11.1 onderdelen zijn die door Yoshimura zijn ontwikkeld. Hetzelfde geldt voor de kleppen die een grotere diameter hebben dan de originele: 1 mm meer voor de inlaat en 2 mm meer voor de uitlaat. Vervang ook de krukas. De lagers zijn identiek aan die van het seriemodel, maar de montage en balancering zijn herzien“.
ITALIAANSE FRAME
De twee GS1000’s, als “Proto“Ze waren ook in staat om een volledig nieuw frame te laten ontwerpen en bouwen in Italië door BMC (Bergami Motorcycle Components), dat er al eerder een had ontwikkeld voor de Suzuki GS 750. Volgens wat Moto Journal meldde: “Het wielergedeelte werd uitbesteed aan het Italiaanse BMC“, al bezig met een nieuw chassis met het oog op de Bol d’Or uit 1979. We lazen echter dat Suzuki alleen op basis van de epiloog van de 24 uur van Le Mans zou hebben besloten wat te doen.
DE KEUZE VAN DE PILOTEN
Wat de rijders betreft, op de GS1000 #14 werd het vertrouwen in Wes Cooley en Ron Pierce hernieuwd, nadat ze al hadden samengewerkt tijdens de ervaring op de Bol d’Or. Beide Californiërs, Pierce, waren vers van het succes in maart in Daytona in de Superbike-race, net voor Cooley, waarbij de laatste met Mike Baldwin eerder zegevierde tijdens de eerste 8 Hours of Suzuka in 1978. De twee werden beschouwd als meer klaar en “Europeanen” voor deze inzet vergeleken met David Emde en vooral David Aldana, “gekaapt” in hetzelfde weekend in het andere sportprogramma van Yoshimura, namelijk de 6 uur (gewonnen) in Ontario.
De lokale bewoners Raymond Roche en Alain Terras reden ook om de beurt op de GS1000 #15. De toekomstige Superbike-wereldkampioen vestigde zich als de beste belofte van die periode, klaar om ook op wereldniveau te ontploffen in snelheidsraces. Terras pronkte op zijn beurt tijdens de Moto Journal 200 in Le Castellet en werd omschreven als een ijverige rijder, zozeer zelfs dat hij de voorkeur kreeg boven Jean-Paul Bonnet.
GEWELDIGE VERWACHTINGEN AAN DE VOORavond van LE MANS
Aan de vooravond van Le Mans werden de Yoshimura Suzuki’s aangewezen als de grote tegenstanders van de Honda RCB 997. Opnieuw in nummer 409 van Moto Journal liet de titel geen ruimte voor interpretatie: “Yoshimura neemt het op tegen Honda” (“Yoshimura valt Honda aan“). De race voldeed echter niet aan de verwachtingen van de pers, professionals en vooral van Yoshimura en Suzuki zelf, al werd in het Moto Journal-rapport nummer 410 deze uitspraak toegeschreven aan Pop Yoshimura: “We hebben alles te leren in Endurance: zowel in de voorbereiding van de fietsen als in het aanpassen aan de specialiteit van onze Amerikaanse renners“.
RAMPMATIGE 24 UUR LE MANS
De start van de 24-uursrace op zaterdag 28 april om 15.00 uur werd gekenmerkt door regen en een trage start van Wes Cooley, die feitelijk vast bleef zitten op de grid. Met de Suzuki GS1000 #14 maakte hij een furieuze comeback, maar al na 40 minuten belandde hij in een poging tot herstel op de grond. Ron Pierce bevond zich op de 52e plaats, onverwacht zeer comfortabel op een natte baan, en reed op zijn beurt in een hectisch tempo zo hard dat hij rond het 6e uur naar de dertiende positie klom, dit na een nieuwe crash vlak voor middernacht voor Cooley. Ook geplaagd door elektrische problemen, ondergingen ze een langdurige pitstop voordat ze opnieuw startten op de 32e positie en op zondagochtend om 6.15 uur met pensioen gingen.
Bij GS1000 #15 ging het niet beter. Bijna gelijktijdig met Cooley viel Raymond Roche zaterdag om 15.40 uur. Opnieuw vanaf de 49e plaats volgden rond 18.00 uur verschillende remproblemen, maar tegen 23.00 uur stonden ze al 9e en tegen middernacht zelfs 7e. Zondag om 07.12 uur zullen ze echter gedwongen moeten stoppen vanwege een motorprobleem, omdat ze net naar de 19e positie zijn gezakt.
Roche en Terras maakten zelf duidelijk dat ze een Moréna-frame van de Franse importeur wilden hebben, gezien de problemen die het BMC-wezen met zich meebracht.
WOESTE KRITICISME VAN DE FRANSE PERS
In het licht van dit debacle was de Franse pers voorzichtig in het commentaar op deze expeditie. Betreffende de “valse start”door Cooley, Moto Journal merkte op: “Suzuki weigerde te starten, wat vanaf het begin getuigde van de desorganisatie van Yoshimura“.
Om het erger te maken: “Afgelopen weekend merkten we de totale onervarenheid van het Amerikaanse team op het gebied van Endurance. Zeker in de organisatie in de pits, maar ook in het ontwerp van hun prototype, dat van A tot Z rond de motor opnieuw moet worden uitgevoerd. Waarom ja: er is een motor die werkt! Roche en Terras waren het erover eens dat niemand, zelfs de Honda 79 niet, hen na het rechte stuk in de pits kon inhalen in de rechterbocht. Alleen Chemarin en Léon remden ze vervolgens af, alsof ze op een circuit zaten. Het BMC Made in Italy-frame is een gruwel. A dit voegt een reeks details toe die in de toekomst opnieuw zullen moeten worden bekeken als Pop wil vechten voor de overwinning in Endurance”.
Ik kom tot de conclusie. “Laten we hopen dat Pop na deze klap in zijn gezicht nog steeds het verlangen heeft in een omgeving waar de tovenarij van de motor slechts één van de elementen is. Roche en Terras waren verwoest door de traagheid en onervarenheid van de Japanners“.
En opnieuw: “Die van Yoshimura was op zijn zachtst gezegd een mislukking. Ongeorganiseerd team, onervarenheid met wat Endurance is, maar Pop’s passie zorgt ervoor dat ze niet bang zijn om als belachelijk te worden beschouwd“.
Toevoeging: “Yohimura was nooit in het spel vanwege het gebrek aan kennis van de Japanse goochelaar over uithoudingsvermogen. Voor hen was het een echte straf, in de hoop dat ze in de toekomst terug kunnen keren met een echte Endurance-motor, met een passend chassis voor een fantastische motor.“.
Concluderen. “In deze 24 uur worden de overwinningen gedeeld. Honda triomfeert in…