Dit weekend staat het MotoAmerica-circus voor een van de meest verwachte afspraken van het seizoen. Het vindt plaats in Laguna Seca, op het onlangs opgedoken iconische Californische circuit, en biedt niet te missen uitdagingen en ook verhitte debatten in de Supersport-klasse. Dat klopt: als de uitspraken van het circuit geen ruimte laten voor enige interpretatie, is er onder enthousiastelingen, insiders en zelfs hoofdrolspelers in de race geen gebrek aan geruchten, verbijsteringen en gemopper. De dominantie van Xavi Forés, met de Panigale V2 van het Warhorse HSBK Racing Ducati NYC-team, winnaar van alle 7 tot dusver gehouden races, zorgt voor controverse. Zonder enige reden.
DE OVERHEERSING VAN FORES IN MOTOAMERICA
“Wie wint heeft altijd gelijk, wie domineert wekt argwaan“. Blijkbaar is dit de trend aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Xavi Forés, dit jaar geland in American Supersport, kon niets anders doen dan winnen. Neem een rijder van internationaal niveau die in staat is om podia in het Superbike Wereldkampioenschap te veroveren en zich uiterlijk in het seizoen 2018 te vestigen als de beste onafhankelijke rijder in de serie. Goed. Vertrouw hem op dit punt de regerend kampioensmotorfiets toe (vooral een tweecilinder…) opgesteld door een team gevolgd met speciale aandacht door het moederbedrijf, het resultaat zou alleen maar een overwinning kunnen zijn. Weliswaar bij zijn debuut, hoewel de Valenciaan zeer weinig (zo niet geen) eerdere referenties heeft met de nieuwe V2, Dunlop-banden en Amerikaanse circuits.
ZEVEN OP ZEVEN
Na de teleurstelling tijdens de Daytona 200 mijl (gewonnen door Herrin, maar met Xavi buiten actie in de eerste ronden vanwege een technisch probleem), miste het duo Forés-Ducati vanaf dat moment nooit het doel. Een-twee bij het debuut op Road Atlanta, overwinning in Barber’s eerste Endurance-stijl “Long Race”, nog een paar successen in de volgende rondes op Elkhart Lake en Shelton. Zeven overwinningen in zeven races, leiding met volle punten, zelfs de kruimels aan de tegenstanders overlatend. Alleen de mogelijkheid om zijn wonden te likken en op een ongepaste en ongepaste manier te beschuldigen.
HET NIVEAU VAN MOTOAMERICA SUPERSPORT
Forés in MotoAmerica ontmoet in deze context tegenstanders van niveau, maar objectief gezien… niet van zijn niveau. Als het als geheel geen categorie is waar een line-up uit bestaat Wrekers, in de eerste 4-5 zijn ze allemaal zeer respectabel voor snelheid en technische middelen die ze tot hun beschikking hebben. Van een veteraan als Josh Hayes (één stap verwijderd van het worden van de All Time recordman van het AMA/MotoAmerica circus) tot de jonge Teagg Hobbs en Tyler Scott, bijgestaan door de competitieve Suzuki GSX-R 750 van het veelgetitelde Team Hammer/M4, zonder Stefano Mesa te vergeten die met zijn Kawasaki meermaals een keiharde tegenstander bleek te zijn.
DE DUCATI V2-STRAF IN HET RECENTE VERLEDEN
Xavi Forés heeft ze tot nu toe allemaal verslagen, met een Ducati Panigale V2 die vorig seizoen met Josh Herrin op voorhand al kon zegevieren. Een “Next Gen” Supersport die ook domineert in het Wereldkampioenschap in zijn categorie en, in MotoAmerica, nog in juni reglementaire correcties moest ondergaan. Concreet hebben we gehandeld op de mapping, firmware van de MecTronik-elektronica en vooral op de gasklepopening, handelend op de TPS (Gasklepstandsensor). Op papier had de Ducati V2 vooral moeten lijden in de snelheidsvergelijking met de concurrentie, maar er is niets veranderd. Hoewel geflensd en beperkt, scoorde Forés vanaf dat moment een dubbel-een-twee in de volgende rondes van Road America en Ridge Motorsports Park. Zou het kunnen dat het verschil volledig in de rechterpols van de Spaanse motorrijder zit en in de uitmuntendheid van het werk van het hele team?