In 2004 had de geschiedenis van de MotoGP en de geschiedenis van de Formule 1 een heel andere weg kunnen inslaan dan die toen plaatsvond en alles betrof één persoon: die persoon kon alleen Valentino Rossi zijn. Dus laten we een stap terug in de tijd nemen naar meer dan 18 jaar geleden. Het was 21 april 2004 toen Valentino met veel plezier de uitnodiging van de toenmalige president van Ferrari, Luca Cordero di Montezemolo, aanvaardde om enkele tests aan boord van de F2004 te doen. De single-seater racewagen die Michael Schumacher kort daarna naar de overwinning zal leiden om het zoveelste rijderskampioenschap van zijn onmetelijke carrière te winnen.
Een buitengewoon aanbod van het steigerende paard
De tests gaan absoluut goed en Montezemolo biedt Valentino Rossi een heel interessante deal aan. Een eenjarig contract als Formule 1-coureur in het Sauber-team om ervaring op te doen in een nieuwe discipline voor de “Doctor” en vervolgens de directe overstap het volgende jaar naar het Maranello-team. We weten niet of Vale in de verleiding kwam en er lang over moest nadenken, maar uiteindelijk sloeg hij de uitnodiging vriendelijk af en bleef hij een paar seizoenen winnen en zijn fans veel voldoening schenken in de MotoGP.
En als Vale ja had gezegd?
En hier komt de twijfel van deze “schuifdeur” ondertekend Ferrari of als je de altijd Angelsaksische formule “What if” verkiest. Wat zou er zijn gebeurd als Valentino Rossi in plaats daarvan ja had gezegd tegen het steigerende paard en de MotoGP had verlaten?
Niemand kan het antwoord geven, zelfs Valentino zelf niet, maar we kunnen proberen enkele elementen te analyseren. De Doctor nam voor het eerst af en toe, toen hij nog in de MotoGP zat, deel aan verschillende vierwielige races. Toen hij eenmaal zijn motorhandschoenen aan het podium had gehangen, begon hij meer continu deel te nemen aan nieuwe autocompetities met matige maar niet uitzonderlijke resultaten.
Het is duidelijk dat Vale het nu op een andere leeftijd doet en misschien zonder dat verlangen om te winnen na een leven vol triomfen. Aan de andere kant zei ook hij dat hij, aangezien hij vader zou zijn geworden, minder risico’s zou hebben genomen. Maar het gevoel is dat Vale, ondanks zijn talent in elke motorcompetitie, juist met de motoren het beste van zichzelf kon geven en waarschijnlijk, ook al heeft het hem veel gekost, de juiste keuze heeft gemaakt door de Ferrari af te wijzen. bieden.
Het is immers ook zinloos om te veel vragen te stellen. Aan de andere kant won Valentino Rossi na 2004 nog eens drie wereldtitels, wat misschien nog wel meer had kunnen zijn met een meer competitieve motor. Het is de meest succesvolle in de geschiedenis van de categorie en heeft een onuitwisbare stempel gedrukt op de geschiedenis van het tweewielige racen. Er blijft zeker de nieuwsgierigheid naar wat zijn carrière eerst aan boord van een Sauber had kunnen zijn en toen vooral een Ferrari. Maar we blijven achter met het ongelooflijke verhaal van een jongen uit Tavullia, in de provincie Pesaro, die ons deed dromen en genieten van ongelooflijke overwinningen verrijkt met historische en legendarische rivaliteit.