Derde terugkeer naar Moto3 en zeker niet om op te treden. Romano Fenati zal weer aan de start verschijnen met de kleuren van het Snipers Team, een team waarmee een bijzondere, familiale band is ontstaan. Hij steekt niet onder stoelen of banken dat hij heeft nagedacht over de definitieve stop, tot op voorstel van Mirko Cecchini. De ideale conditie om te schitteren op de baan en te repareren wat in voorgaande jaren niet werkte. Geen doelen gesteld voor Fenati, alleen de constante vastberadenheid om het goed te doen. We hadden de gelegenheid om een heel interessant gesprek te hebben met de piloot van Ascoli, ons interview.
Romano Fenati, hoe gaat het in deze periode?
Ik heb het erg druk in het ‘normale leven’, aangezien we een grote bouwmarkt en een kartbaan hebben. Maar het is al zo sinds ik klein was, het weegt niet op me en het is eigenlijk heel leuk. Ik werk elke dag min of meer van half acht ’s ochtends tot half tien ’s avonds, met tussendoor trainen. Het is een beetje een voortdurende haast, aangezien het altijd acht uur werk is, soms zelfs iets meer, maar het lukt me altijd om er gemakkelijk twee, twee en een half uur in te persen. Voor mij is het meer een moment van ontspanning dan trainen: ik ervaar het nooit als hinderlijk, eerder als ik ontspan. Dan neem ik het misschien nog serieuzer dan anderen, maar het is altijd leuk!
Vorig jaar zat je weer in Moto2. Hoe verandert de training voor de verandering van categorie?
Dat is min of meer hetzelfde, ook al moet het duidelijk aangepast worden. Voor Moto3 hoef ik niet 200 kg te bankdrukken, maar je moet je natuurlijk op sommige aspecten concentreren, terwijl je voor Moto2 naar andere kijkt. Het is nog steeds een motorfiets en je hebt geen gewichthefwedstrijden nodig, maar het is zeker zwaarder en je moet meer trainen op dit aspect. Maar over het algemeen zijn kracht en uithoudingsvermogen altijd nodig. Misschien verhoog je gewoon het tempo van hardlopen of fietsen, maar verandert er niet veel.
In 2022 de ’tweede’ sprong naar Moto2, maar dat ging niet goed. Hoe kan dat?
Ik stelde mezelf veel vragen en gaf mezelf ook veel antwoorden. Ik had de hele winter getraind en grote offers gebracht, ik ging zelfs naar Spanje, en in voor- en tegenspoed heb ik me al aangepast aan de grotere fietsen, sinds ik trainde met een R1. Sterker nog, ik voelde me nog beter op een Moto2 rijden. Qua snelheid heb ik geen problemen, historisch gezien ben ik een rijder die zich beetje bij beetje aan de motor aanpast, stap voor stap aanpassend. In Austin had ik echter een blessure opgelopen aan de supraspinatus van de schouder als gevolg van een val tijdens het remmen tijdens de race. Ik heb een beetje last van eerdere trauma’s en bij die gelegenheid liep ik deze belangrijke blessure op: ik was erg ziek, maar het lukte me om de race met slechts één arm uit te rijden. Maar laten we zeggen dat het vorig jaar niet werkte vanwege een mix van verschillende factoren. Uiteindelijk ging het zo, ik weet wat ik waard ben en de rest doet er niet toe.
Fenati is terug in Moto3 en altijd bij Snipers Team. Wat betekent dit team?
Ik ben iemand die veel hecht aan de mensen van wie hij houdt, het is wederzijds. Lele Martinelli is bijvoorbeeld als een broer voor mij, het hele Max Racing Team was een familie voor mij. Een team dat dit jaar verandert, maar uiteindelijk is de structuur hetzelfde, behalve Max Biaggi. Ik zeg hetzelfde over Mirko Cecchini en het Snipers Team, ze zijn als een tweede familie voor mij. Onze relatie begon in 2017 en vanaf dat moment was het “liefde op het eerste gezicht”. Ten eerste is er de menselijke kant, die fundamenteel is in een team aangezien ik tijdens het kampioenschap meer tijd met hen doorbreng dan met mijn familie. Er is een ongelooflijke harmonie, maar we voelen ons ook vrij om onszelf naar de hel te sturen! In een gezin maken we ruzie, misschien omdat we meer willen doen, maar we roeien altijd aan dezelfde kant. Uiteindelijk hadden Mirko en ik altijd ruzie, maar dat duurde maximaal een half uur en dan werkten we samen.
Een goed gevoel naast de baan is toch altijd cruciaal voor het behalen van resultaten?
Ja, het is essentieel. De resultaten op de baan zijn zeker belangrijk, maar als dingen niet gaan, zie je echt de harmonie die er is. Het schuldspel is nutteloos. Mirko is een erg emotioneel persoon: als er niet het perfecte gevoel is tussen motor en rijder, slaapt hij er niet doorheen en komt hij misschien ’s ochtends op het idee. Maar ik ben hetzelfde! Ik slaap niet, ik pieker om te proberen de oplossing te begrijpen en te vinden… Maar het kan ook schadelijk zijn: soms is de verbinding verbreken beter dan er voortdurend aan te denken. Ik heb in ieder geval veel waardering en vertrouwen voor Mirko, hij is een geweldige werker. En dan steunen we allebei Inter! [risata] En ’s avonds ontmoeten we elkaar allemaal in gastvrijheid, we spelen kaarten, er is geen gebrek aan voortdurende plagerij voor welke toespraak dan ook… Het is niet slecht.
Het is inderdaad de optimale conditie voor jou, toch?
Absoluut. Ook omdat ik na vorig seizoen niet meer terug wilde gaan racen… Maar het idee was om ofwel met Lele ofwel met Mirko terug te komen, zodat ik me goed voel en me dan weer kan aanpassen aan deze wereld. Lele had echter al volle fietsen, en gelukkig: als ze me allebei een aanbod hadden gedaan, zou ik toch niet hebben geracet, het zou moeilijk zijn geweest om te beslissen. Mirko stuurde me in plaats daarvan het aanbod op WhatsApp! Hij had enkele van onze races beoordeeld en hij had de bult. “Ik zal je het aanbod doen, dan zie je wel.” Het kostte me ongeveer een week om te beslissen: eerst sprak ik erover met mijn familie om erachter te komen wat ik moest doen. Ik twijfelde, ik zei nee, maar het was mijn droom… Uiteindelijk zei ik ja tegen Mirko, hij vond het prima. Maar ik kan me alle gevechten al voorstellen en hij weet het: dingen uit “Ik zal niet meer met je praten!” en tien minuten later ga ik met hem praten of hij komt me zoeken. Zoals ze zeggen, liefde is niet mooi als het geen gevecht is! Met de vrouw van Mirko die altijd komt bemiddelen… Er is tenminste een volwassene die opruimt! [risata] Grappen terzijde, ik ben er trots op zijn vriend te zijn.
Nieuwe herstart in Moto3, zal Romano Fenati een van de hoofdrolspelers zijn?
Laten we hopen! Ik ben nooit erg overtuigd van iets totdat ik het doe. Ik ben even zeker van mijn mogelijkheden als onzeker en onzeker over de toekomst. Ik ben een gek! [risata] Maar elk seizoen is een aparte discussie, dus ik weet niet zeker wat ik moet zeggen. Ok, er is ook een beetje bijgeloof, maar vooral het feit dat ik niets zeg. Natuurlijk zou het leuk zijn, ik weet het niet, om het kampioenschap te winnen met nog 15 races over! Maar het idee en de realiteit zijn duidelijk twee verschillende dingen. De inzet en wil zijn er altijd, maar elk jaar is een verhaal op zich.
Je behoort tot de beste in de categorie. Wat denk je dat je eerder miste om echt aan de top te staan en voor de titel te gaan?
Laten we zeggen dat iedereen de vaardigheden heeft. Misschien is het probleem dat er een reeks dingen is gebeurd, niet noodzakelijkerwijs de bedoeling, die hebben geleid tot resultaten die niet waren waarop werd gehoopt. Ik denk bijvoorbeeld aan 2017: ik was een van de kanshebbers voor de titel, maar op Le Mans, toen ik de overwinning op zak had, vielen velen van ons in een olievlek. Maar de remolieleiding had een gaatje, een klein gaatje, en in de verwarring om opnieuw te beginnen merkten we het niet. Mirko vertelde me toen dat ze elk jaar precies in die hoek lagen en dat ik de race daar verloor! Ronde na ronde kon ik echter steeds minder remmen en viel het stuur dicht, en uiteindelijk zagen we dat de motor vol olie zat. Op Silverstone en Phillip Island ben ik altijd niet minder dan derde geweest, de enige ronde die ik als 7e passeerde was een rode vlag! Mir was natuurlijk heel goed, hij verdiende de wereldbeker, maar pech overkwam ons…
Een ander voorbeeld is Misano 2021.
Eh, zelfs daar stonden we weer op het WK, maar niets. We waren die dag aan een andere sport bezig, maar er stak een waanzinnige wind op: ik probeerde een beetje te vertragen, maar plotseling bevond ik me op de grond. Een windvlaag, ik zat er een beetje naast… Die crash daar heeft me bijzonder getekend, knaagt nog steeds aan me zeg maar.
Hoe ga je verder dan afleveringen van dit type?
Met een fles wijn? [risata] Serieus, je moet het laten passeren en dat is alles. Zelfs bij die gelegenheid had ik niets vreemds. Misschien was ik net iets wijder en 1 km/u sneller, maar ik voelde ook dat ik nog wat marge had, die was er niet! Maar een moment van afleiding… Een fractie van een seconde die het scenario veranderde. Maar zelfs in dat geval kan ik het mezelf niet kwalijk nemen, noch kan ik de motor de schuld geven, die was erg snel en ik voelde me heel goed. Net zoals ik de wind niet de schuld kan geven! Het is iets wat je gewoon los moet laten. Natuurlijk komen er dan duizend gedachten en twijfels, de indiens en misschiens, een slijtage van binnen. Maar het belangrijkste is om met dat extra ervaringspakket bij de volgende race aan te komen en van daaruit te vertrekken.
Meer kijken naar de actualiteit: hoeveel verschil is er volgens jou tussen Honda en KTM?
Uiteindelijk won ik met alle fietsen, maar ik moet zeggen dat de verschillen enorm zijn. KTM gebruikt een trellis-frameconcept, dat zo goed als heel moeilijk af te stemmen kan zijn. Sterker nog, als je niet helemaal in orde bent, kun je jezelf niet op je best uitdrukken. Honda is altijd Honda: het doet het redelijk goed, maar het is moeilijk om die 5-10% meer te vinden. In voor- en tegenspoed begin je echter altijd vanuit een zeer goede basis. Idem KTM, maar je moet meteen goed opschieten. Ik zou zeggen dat ik als zee en bergen ben, dag en nacht, maar ik ben er altijd in geslaagd om me in korte tijd en naar mijn mening op de beste manier aan te passen.
De indruk is dat de kloof groter is geworden, of niet?
Ik moet een speer werpen in het voordeel van KTM, wat altijd een klein beetje ontwikkeling met zich meebrengt: alles wat ze maken optellen tot twee tienden, veel aan het eind van de dag. Maar niet alles gaat altijd zoals gehoopt. Honda is veel meer “Japans”, maar als ze je een nieuwe ontwikkeling brengen, of het nu gaat om aerodynamica of een motor, dan werkt het zeker. Ik steun de KTM-kant voor voortdurende ontwikkeling, maar als racers helpt het om iets te hebben waarvan je al weet dat het werkt. Als we naar de resultaten kijken, heeft KTM de afgelopen twee jaar gedomineerd, maar ik kan niet zeggen waarom. Maar ik hoop dat Honda dit jaar domineert!
Dit jaar verandert de indeling van de huisartsen. Boss Snipers houdt er niet van, Fenati wat denk je?
Ook hier zijn we twee contrasterende koppen… Ik zou zijn voor een oefensessie, kwalificatie, race, zodat je kunt zien wie motorrijden kan! Maar natuurlijk is tijd op de baan nodig, vooral als je in de problemen zit, het is nooit genoeg, terwijl als alles perfect is, de tijd vliegt….