Cyclisch gezien komt tegenwoordig jaar na jaar hetzelfde dilemma weer naar boven. Concreet: moet de regerend MotoGP-kampioen racen met de nummer 1? Pecco Bagnaia heeft, althans officieel, de reserve niet ontbonden. Pas eind januari, wanneer hij de gelegenheid aangrijpt voor de officiële Ducati MotoGP 2023 presentatie, zal hij zijn beslissing bekendmaken om door te gaan met zijn #63 of om de #1 duidelijk zichtbaar te laten zien op de voorkuip van zijn Desmosedici GP. Eigenlijk is dit in de topklasse een terugkerend thema, maar in het verleden is de koningsklasse echt uit zijn dak gegaan!
CASEY STONER DE LAATSTE MET #1
Aan de andere kant is het alweer 10 jaar geleden dat we de nummer 1 in de MotoGP hebben gezien. De laatste was Casey Stoner in 2012, met zijn opvolgers die hadden besloten afstand te doen van het kenteken dat was gereserveerd voor de regerend kampioen. Van Jorge Lorenzo met de #99 in 2013 (na racen met de #1 in 2011) tot Marc Marquez (altijd met zijn #93), tot de recente gevallen van Joan Mir en Fabio Quartararo, die hun respectievelijke #36 en #20. Om nog maar te zwijgen van Valentino Rossi, die (uiteraard) altijd al zijn handelsmerk vertegenwoordigd door de #46 heeft willen behouden.
DILEMMA #63 OF #1 VOOR SIN BAGNAIA
Zoals gezegd zal Pecco Bagnaia zijn definitieve beslissing over iets minder dan een maand bekendmaken. De afgelopen weken herhaalde hij dat hij hierover nog geen duidelijkheid heeft gegeven. Ja, gefascineerd door die #1 waar alle rijders van dromen, maar die ook extra druk met zich meebrengt. Afgezien van de onvermijdelijke elementen van bijgeloof enzovoort. Een stelling die ook kan worden doorgetrokken naar Alvaro Bautista, aangezien de (voorlopige) deelnemerslijst van het Wereldkampioenschap Superbike 2023 nummer 19 bevat.
PHIL LEEST MET DE #0 IN LE CASTELLET IN 1975
We zullen zien, maar in het verleden zijn er afleveringen geweest in alle kleuren en…nummers! Het geval van Phil Read tijdens de Franse Grand Prix van 1975 op het Circuit Paul Ricard in Le Castellet is beroemd. Destijds werden de nummers tijdens de race automatisch toegewezen door de raceorganisatoren, dus in dat geval was de # 1 gereserveerd voor Teuvo Lansivuori en niet voor de regerend 500cc-wereldkampioen. Uit protest koos Read er zelfs voor om met het nummer nul te racen op zijn MV Agusta, voor een aflevering die de geschiedenis inging. Inderdaad, meldt het boek “Ze wonnen op het circuit van Paul Ricard” geschreven door Eric Barthelemy, zeiden sommige enthousiastelingen van buiten de Alpen destijds sarcastisch “Het nummer dat Phil Read verdient“. De eindeloze rivaliteit op de as Frankrijk-VK strekt zich ook uit tot motorrijden…
OOK DE SERT IN DUURZAAMHEID MET DE ZERO
Een toekomstige Formule 1-wereldkampioen zoals Damon Hill en een ex-motorrijder (vergeet niet: hij racete motorfietsen van 1981 tot 1984 met een Yamaha TZ350, won een 350cc Clubman-titel in 1983) vocht twee opeenvolgende seizoenen met Williams met de #0. In 1993 en 1994, toen Nigel Mansell en Alain Prost afscheid namen van de regerend kampioenen, moest de wereldkampioen van 1996 racen met de bekende bijnaam “Kapitein nul“. Om verschillende redenen stond het koninginnenteam van Endurance, Suzuki SERT, op zijn beurt tegenover het wereldkampioenschap in 2000, aanvankelijk met nul op de GSX-R 750 gekleed in Chesterfield-kleuren. Sterker nog, tot en met 2000 werd de titel Endurance Wereldkampioen toegekend aan de renners en niet aan de teams. Aan het einde van het seizoen 1999 verliet Jehan d’Orgeix de SERT en precies om deze reden zag het team van Dominique Meliand zich gedwongen om te racen met het nummer 0 dat eraan was toegekend door de FIM, en ging vervolgens over naar # 100.
NUL VOOR HET RASNUMMER
In Endurance waren er ook verschillende racenummers met de nul ervoor, een beetje zoals Andrea Dovizioso en zijn beroemde #04. Een voorrecht van de Suzuka 8 Hours, waarbij de Japanse teams ondanks zichzelf vaak niet in staat zijn om te racen met nummers die zijn gereserveerd voor de permanente World Endurance-teams. Om deze reden reed Kevin Schwantz bij zijn buitengewone deelname in 2013 met de #071 en niet met de #71 van Team Kagayama. Symbolische redenen brachten het TRICKSTAR-team er in plaats daarvan toe om de 8 uur meerdere keren te trotseren met de #01, een duidelijke verwijzing naar de EVA-01 van Neon Genesis EVANGELION met aangehechte speciale kleurstelling.
VOEL EEN KLEINE PECCO BAGNAIA: ELDERS IS #1 VERPLICHT
Terugkomend op het oorspronkelijke thema, blijft de keuze van #1 optioneel in de FIM-kampioenschappen, maar in sommige realiteiten is het zelfs verplicht voor de regerende kampioenen. Dit is in AMA Supercross / Motocross nadat Ricky Carmichael in het verleden met zijn iconische # 4 reed (ook in zijn parttimerseizoen 2007). Japan daarentegen bevestigt zichzelf als een wereld apart, bedenk maar dat vanaf 2020 alle startnummers van alle All Japan klassen (!) automatisch worden toegekend op basis van de klasseringen van het voorgaande seizoen. De regerend kampioen loopt met de #1, zijn tweede met de #2 en zo verder tot de tiende. Ploegen en renners verzetten zich tegen deze ouderwetse beslissing, maar MFJ (Japanse Federmoto) zette door. Met als resultaat dat sommige rijders hun kenmerkende startnummers zijn kwijtgeraakt en ook enkele sponsors, zie MuSASHi en zijn #634, afscheid hebben genomen van het bedrijf voor deze regelgevende wetgeving die ons terugvoert naar het verleden van het motorrijden.